Ο κόφτης των «Αριστερών» ... ψευδαισθήσεων!

Ο συνδυασμός νέων φόρων αλλά και η μείωση μισθών, συντάξεων και κάθε μορφής κοινωνικών παροχών θα αποτελεί εφεξής την συνήθη πολιτική πρακτική και αυτό μέχρι να γίνει αντιληπτό ότι σε περιόδους ύφεσης τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι έκτος πραγματικότητας

Όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός αποδέχεται ότι ζούσε σε αυταπάτες τότε είναι λογικό ολόκληρη η κυβέρνηση να δραστηριοποιείται υπό καθεστώς ψευδαισθήσεων.

Όταν το ψέμα και ο λαϊκισμός δικαιολογούνται ως αυταπάτη τότε είναι λογικό ακόμη και  τα πιο σοβαρά κρατικά θέματα να αντιμετωπίζονται με ερασιτεχνικό τρόπο που αγγίζει όμως τα επίπεδα της εγκληματικής αμέλειας.

Από αυτό το πολιτικό περιβάλλον θα ήταν τουλάχιστον περίεργο  η θέσπιση του αυτόματου μηχανισμού δημοσιονομικής προσαρμογής επί το ελληνικότερο κόφτης να μην περνούσε από τις συνήθεις προπαγανδιστικές διαδικασίες μετατροπής του άσπρου  σε μαύρο και αντίστροφα.

Καταρχήν ο κόφτης θα ενεργοποιείται όταν στην βάση των απολογιστικών στοιχείων ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος δεν θα επιτυγχάνεται.

Η ενεργοποίηση πρέπει να θεωρείται δεδομένη αφού η ιστορία που χάνεται στα βάθη των ετών έχει δείξει ότι οι κρατικοί προϋπολογισμοί ποτέ δεν εκτελούνται κανονικά, πόσο μάλλον σήμερα αλλά και εφεξής που θα απαιτούνται πρωτογενή πλεονάσματα.

Ο κόφτης πρέπει να θεωρείται πλέον  ως συμπληρωματικός μηχανισμός του ετήσιου προϋπολογισμού.

Δηλαδή κάθε τέλος Μαΐου, αρχής γινόμενης από το Μάιο του 2017 η κυβέρνηση θα είναι αναγκασμένη να κόβει δαπάνες οι οποίες θα αποκτούν νομική υφή με προεδρικά διατάγματα.

Θα ανοίξουμε παρένθεση εδώ για να στηλιτεύσουμε την παράκαμψη  του κοινοβουλίου που εκ των πραγμάτων πρέπει να θεωρείται ως  απόλυτα αντιδημοκρατική ενέργεια που μας φέρνει στο μυαλό την πρακτική επί πρωθυπουργίας Γιωργάκη Παπανδρέου να υπογράφει τις δανειακές συμβάσεις σχετικές με τα μνημόνια μόνο ο εκάστοτε υπουργός οικονομικών.

Ξαναγυρίζουμε στο κόφτη και την αυταπάτη της κυβέρνησης ότι θα επιλέγει εκείνη τις δαπάνες που θα απαιτούνται.

Ο λόγος της αυταπάτης προφανής, η κυβέρνηση δεν θέλει με κανένα τρόπο να πλήξει το κομματικό κράτος που την στηρίζει  είτε το σημερινό (με μείωση μισθών), είτε το χθεσινό (με μείωση συντάξεων).

Προπαγανδίζει δε ότι η μείωση των δαπανών θα περιλαμβάνει τις δημόσιες επενδύσεις, το ΕΣΠΑ, την εκπαίδευση  και την τοπική αυτοδιοίκηση , παρά τις εξαιρέσεις που έχουν δημοσιοποιηθεί.

Καταρχήν η μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων τα τελευταία χρόνια αποτελεί συνήθη πρακτική των κυβερνήσεων οπότε η σημερινή κυβέρνηση δεν μας εκπλήσσει, ακολουθεί απλά την πεπατημένη αυτών που αποκαλούσε γερμανοτσολιάδες.

Στην ουσία η κυβέρνηση αποδέχεται ότι προτιμά να στερήσει από την χώρα αναπτυξιακά υπόβαθρα παρά να στερήσει τα προνόμια της κομματικής της πελατείας.

Δεν υπάρχει πιο αισχρό πράγμα από την διαιώνιση των συνθηκών που οδήγησαν τη χώρα στα σημερινά αδιέξοδα και μάλιστα από ανθρώπους που έφτασαν στην εξουσία κατακεραυνώνοντας τους πολιτικούς τους αντιπάλους για αυτές τις συνθήκες.

Κατά δεύτερο η ακτινογραφία των δαπανών δείχνει ότι η κυβέρνηση ψεύδεται και μάλιστα συνειδητά.

Όταν οι μισθοί και οι συντάξεις  μαζί με τις δαπάνες ασφάλισης -περίθαλψης και κοινωνικής προστασίας φθάνουν στα επίπεδα που ξεπερνούν το 77,5% των πρωτογενών δαπανών  και όταν οι πρωτογενείς δαπάνες στο σύνολο τους φθάνουν στα επίπεδα του 87,89 % των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού τότε είναι πολιτικά και κοινωνικά αφελές να πιστεύει κάποιος ότι ο κόφτης δεν θα συμπεριλάβει κυρίως τους τομείς των πρωτογενών δαπανών.

Και επειδή η αφέλεια δεν ταιριάζει όσο το ψέμα σε αυτή την κυβέρνηση, πρέπει να θεωρείται ψεύτης όποιος ισχυρίζεται ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα της τάξεως του 3,5 % από το 2018 και μετά δεν θα περνούν μέσα από τις περικοπές μισθών και συντάξεων.

Το έγκλημα φυσικά ξεκινά από την αποδοχή πρωτογενών πλεονασμάτων του επιπέδου του 3,5% του ΑΕΠ, δηλαδή αποδοχή ότι οι προϋπολογισμοί εφεξής θα  έχουν πλεονάσματα της τάξεως των 6 δις € περίπου.

Εάν σκεφθούμε ότι για το 2016 έχει συμφωνηθεί πλεόνασμα 900 εκατ. €, ήτοι 0,5% του ΑΕΠ τότε εύκολα μπορεί κάποιος να κατανοήσει τι σημαίνουν πλεονάσματα της τάξεως του 1,7 % για το 2017 και 3,5% για την περίοδο από το 2018 και μετά για τους απλούς φορολογούμενους πολίτες.

Ο συνδυασμός νέων φόρων αλλά και η μείωση μισθών,συντάξεων και κάθε μορφής κοινωνικών παροχών θα αποτελεί εφεξής την συνήθηπολιτική πρακτική και αυτό μέχρι να γίνει αντιληπτό ότι σε περιόδους ύφεσης ταπρωτογενή πλεονάσματα  είναι εκτός πραγματικότητας.
Ειδικά όταν το θεωρητικό τους υπόβαθρο, δηλαδή ότι πρέπει να καλύπτουν τους ετήσιους τόκους για να χρησιμοποιούνται για την αποπληρωμή των χρεολυσίων, συνεχίζει να αποτελεί την απόλυτη ψευδαίσθηση των δανειστών μας σε ένα κόσμο που αποδέχεται  στο σύνολο του ότι, τα σημερινά επίπεδα του δημοσίου χρέους δεν είναι βιώσιμα και ότι απαιτείται διαγραφή ενός τμήματος τους.

                                                                   ΠΗΓΗ:www.analyst.gr

                                                                                             Σαράντος Λέκκας