«Ημείς εσηκώσαμε τα άρματα δια τους Τούρκους και
έτζι ακουστήκαμε εις την Ευρώπη, ότι σηκωθήκαμεν οι Έλληνες δια τους
τυράννους και στέκεται όλη η Ευρώπη να ιδή τι πράγμα είναι τούτο».
Αυτή η αποστροφή του Κολοκοτρώνη, υποδεικνύει με
σαφήνεια το περιεχόμενο της εξέγερσης του ‘21.
Αγώνας των Ελλήνων για την
ελευθερία, διεθνής έκπληξη και θαυμασμός.
Ο φιλελληνισμός και η ευρωπαϊκή
αλληλεγγύη δίνουν ελπίδα, και στη συνείδηση του δυτικού πολιτισμού η τουρκική
κατάκτηση ισοδυναμούσε με την τυραννία.
Κοιτίδα της επανάστασης η Πελοπόννησος. Βοηθάνε σ’
αυτό οι μπαρουτοκαπνισμένες μορφές της κλεφτουριάς και των κάπων, οι
κοινότητες και η δημογεροντία, η εμπορική ανάπτυξη από τις πρώτες δεκαετίες
του 1700.
Η Τριπολιτσά στο κέντρο της πελοποννησιακής ενδοχώρας,
απολαμβάνει τα πλεονεκτήματα της θέσης της.
Τοπική αγορά, εκτεταμένο εμπόριο,
εμπορικά κεφάλαια, σπουδαία εμποροπανήγυρις, σαράφηδες, καταστήματα.
Και
πολύς κόσμος, αξιωματούχοι και μη, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, εβραίοι, όλοι συνωθούνται στην έδρα της οθωμανικής διοίκησης.
Όραμα και πόθος η κατάκτηση της πόλης.
Οι αξιόλογες, πλην τοπικές συγκρούσεις, στο Βαλτέτσι, στα Δολιανά, στο Λεβίδι, στου Λάλα και αλλού, ζέσταναν την αισιοδοξία, γονιμοποίησαν το φρόνημα, επέκτειναν τη συμμετοχή για τον Αγώνα.
Όμως άφηναν απρόσβλητη την κύρια εστία της τουρκικής άμυνας, εφόσον έμενε ανέγγιχτη η οχυρωμένη Τριπολιτσά.
Υπό την έννοια αυτή η επιλογή του Κολοκοτρώνη να πληγεί η εστία της οθωμανικής εξουσίας στην Πελοπόννησο, αποτελούσε στρατηγική σύλληψη, ωστόσο και ικανή και αναγκαία συνθήκη για την επιτυχή έκβαση του απελευθερωτικού αγώνα.