Κυκλοφορεί μια θεωρία ότι όλες οι κινήσεις του
Καμμένου γίνονται σε συνεννόηση, και συμφωνία, με τον Πρωθυπουργό.
Οτι δεν
υπάρχουν στην πραγματικότητα διαφορές ανάμεσά τους, μια παρέα είναι, ουσιαστικά
ένα κόμμα, με κοινούς στόχους και ταυτόσημες αντιλήψεις.
Απλώς παίζουν τον κακό
και τον καλό μπάτσο, τον δεξιό και τον αριστερό λαϊκιστή, για να αποσπούν όσο
μπορούν περισσότερες ψήφους.
Με βάση αυτή τη θεωρία, η συμφωνία για το Μακεδονικό
δεν είχε ποτέ πιθανότητες να περάσει, και πρώτοι απ' όλους το ήξεραν εκείνοι
που τη διαπραγματεύτηκαν.
Ολη η φασαρία έγινε για να διασπαστεί η αντιπολίτευση
και να τσιμπήσει η Ευρώπη.
Αν τελικά οι γείτονες κάνουν όλα όσα πρέπει να
κάνουν και η κυβέρνηση αναγκαστεί να φέρει τη συμφωνία στη Βουλή, οι δύο
εταίροι θα παίξουν τον ρόλο που έχουν προβάρει και η χώρα θα πάει σε εκλογές
λίγο νωρίτερα από το προγραμματισμένο.
Ολα αυτά ακούγονται λίγο συνωμοσιολογικά.
Και
προϋποθέτουν την ύπαρξη ενός οργανωμένου σχεδίου, για το οποίο δύσκολα αυτή η
κυβέρνηση είναι ικανή.
Η αλήθεια είναι ότι ο Πρωθυπουργός έχει κουραστεί με τον
συνέταιρό του.
Ο Κοτζιάς (που για προσωπικούς λόγους επιθυμεί διακαώς την
ψήφιση της συμφωνίας με τον Ζάεφ) δεν μπορεί να τον δει μπροστά του.
Το ιδανικό
γι' αυτούς θα ήταν να απαλλαγούν το ταχύτερο δυνατό από την τοξική επαφή με
τους ΑΝΕΛ και να «ανασυνθέσουν» την κυβερνητική πλειοψηφία.
Ο Σκουρλέτης το
είπε καθαρά. Λέγοντας και ονόματα.
Πιστεύει στα σοβαρά ο Τσίπρας ότι μπορεί να γίνει κάτι
τέτοιο;
Ναι, γιατί κρίνοντας εξ ιδίων συμπεραίνει ότι το είδος του αδίστακτου
πολιτικού ευδοκιμεί.