Στην περίπτωση της Ελλάδας, δεν πρόκειται για μία
σύγκρουση που αφορά την πολιτική λιτότητας – αλλά για μία ευρύτερη μάχη της
πολιτικής με τις χρηματαγορές, η έκβαση της οποίας θα καθορίσει το μέλλον
ολόκληρου του πλανήτη
Είναι πια εμφανές ότι, οι δημοκρατικά εκλεγμένες
κυβερνήσεις έχουν ελάχιστες δυνατότητες παρέμβασης σε ένα παγκόσμιο «οικονομικό
καθεστώς», το οποίο στηρίζεται στη διαχείριση των χρεών - με κυριότερο
παράδειγμα την Τρόικα, όπου δεν πρόκειται για μία κυβέρνηση ενός κυρίαρχου
κράτους, αλλά για έναν οργανισμό με κυβερνητικές εξουσίες, ο οποίος
στελεχώνεται από τα θεσμικά όργανα της διεθνούς χρηματοπιστωτικής διαχείρισης.
Ο οργανισμός αυτός λειτουργεί ως ένα είδος σύγχρονης
«επιτροπής κοινωνικής πρόνοιας», χαρακτηριζόμενος κυρίως από δύο στοιχεία:B.Bιλιάρδος |
Το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσμα το εκάστοτε
κόμμα, το οποίο κυβερνάει ή θέλει να κυβερνήσει ένα κράτος, να είναι υπεύθυνο
απέναντι σε δύο ομάδες: αφενός μεν απέναντι στους Πολίτες της χώρας του, στους
εκλογείς του, αφετέρου απέναντι στα στελέχη των χρηματαγορών – τα οποία, μέσω
των «διαθέσεων» των επενδυτών, υπαγορεύουν στην κυριολεξία τις αποφάσεις τους.