Δ. Κιτσίκης:«Τὸ κράτος τοῦ Ἰσραὴλ κινδυνεύει»!!!

Ἔφθασε ἡ στιγμή, μετὰ τὴν πτώση τῆς ΕΣΣΔ, τὸ 1991, τῆς ἀνακατατάξεως τῆς Ἐνδιάμεσης Περιοχῆς, καὶ συγκεκριμένα τῶν Βαλκανίων καὶ τῆς Μέσῃς Ἀνατολῆς. 

Ἀκόμη & τὸ ἀπόρθητο φρούριο τοῦ Ἰσραὴλ κινδυνεύει νὰ ἁλωθῆ.

Τὸ Ἰσραήλ, ἀπὸ τὴν συγκρότησή του τὸ 1948, ἄν καὶ ἐπαναστατικὸ καὶ σοσιαλιστικό, πολὺ γρήγορα ἀπεμακρύνθη ἀπὸ τὴν ΕΣΣΔ, τὴν πατρίδα τοῦ σοσιαλισμοῦ, περνῶντας στὸ στρατόπεδο τοῦ ἀμερικανικοῦ καπιταλιστικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ, πιεζόμενο ἀπὸ τὸ παγκόσμιο ἑβραϊκὸ κεφάλαιο τῶν τραπεζῶν, ἀπομακρυνόμενος ἀπὸ τὶς ὑπέροχες μάχες τῆς εὐρωπαϊκῆς ἑβραϊκῆς ἰντελλιγκέντσιας ὑπὲρ τῶν δικαιωμάτων τῶν λαϊκῶν στρωμάτων καὶ ἰδιαίτερα στὸν πρῶτο παγκόσμιο πόλεμο, στὴν μπολσεβικικὴ ἐπανάσταση καὶ στὸν Μεσοπόλεμο.

Ἀκολουθῶντας τὴν πορεία τοῦ εὐρωπαϊκοῦ ἐθνικισμοῦ συγκροτήσεως ἐθνοκρατῶν, οἰκοδόμησε μὲ τὴν σειρά του τὸν ἑβραϊκὸ ἐθνικισμό, ἀπὸ τὸ 1896 καὶ μετά, ποὺ ὠνόμασε Σιωνισμὸ μὲ στόχο τὴν ἵδρυση τοῦ ἐθνοκράτους τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τὴν ἐπέκταση του σὲ Ἐρὲτζ Ἰσραήλ, σὲ μεγάλο Ἰσραήλ, καθ’ὁμοίωσιν τῆς μεγάλης Γερμανίας, τῆς μεγάλης Ῥωσίας, τῆς Μεγάλης Ἑλλάδος, τῆς Μεγάλης Βουλγαρίας καὶ ὅλων τῶν ὑπὸ ἵδρυσιν ἐθνοκρατῶν τῶν Βαλκανίων καὶ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Ὅλα τὰ ἐθνοκράτη ἀγκάλιασαν ἕναν ἰδικό τους ἐπεκτατικὸ σιωνισμό, δηλαδὴ τὴν θεωρία ἐπεκτάσεως τοῦ ἐθνοκράτους σὲ ὅσο γίνεται πιὸ διευρυμένα ἐθνικὰ ἐδάφη, σπρώχνοντας ὅλο καὶ πιὸ πέρα τὰ ἐθνικά τους σύνορα.

Αὐτὸς ὁ σιωνισμὸς ὅλων τῶν ἐθνοκρατῶν τῆς γῆς συνήντησε τὴν ἀντίδραση καὶ τὴν ἀντίθεση τεσσάρων παραγόντων: 
τοῦ προλεταριακοῦ διεθνισμοῦ, τοῦ διεθνισμοῦ τῶν τραπεζῶν, τοῦ βυζαντινωθωμανικοῦ αὐτοκτρατορισμοῦ τῆς Ἐνδιαμέσου Περιοχῆς καὶ τοῦ μεσσιανισμοῦ τοῦ ὀρθοδόξου ἑβραϊσμοῦ καὶ τοῦ ἑλληνοκεντρισμοῦ.

Γιὰ τὰ τέσσερα αὐτὰ ἰδεολογικὰ κινήματα τὰ σύνορα τῶν ἐθνοκρατῶν καταντοῦσαν μὲ τὸν καιρὸ ἕνας στενὸς κορσὲς ποὺ ἔπρεπε νὰ σπάσουν γιὰ νὰ πραγματοποιηθοῦν τὰ ὄνειρα τοῦ πλανητισμοῦ.

Ὁ προλεταριακὸς διεθνισμὸς προσήγγισε τὸν καπιταλιστικὸ διεθνισμὸ μετατρεπόμενο σὲ σοσιαλδημοκρατία, σὲ σημεῖο νὰ γίνῃ τὸ πλέον ἀποτελεσματικὸ στήριγμα τοῦ διεθνισμοῦ τῶν τραπεζῶν.

Ὁ ἑλληνοκεντρισμὸς προσήγγισε μὲ τὴν σειρά του τὸν ἑβραϊκὸ μεσσιανισμὸ στὴν κοινή τους πεποίθηση ὅτι ἡ εἰμαρμένη ἐδιάλεξε τὸν ἑλληνισμὸ ὅπως καὶ τὸν ἑβραϊσμό, γιὰ νὰ σώσῃ τὸν πλανήτη, μέ βάση τὴν ῥήση «ὁ ΚΑ’αἰὼν θὰ εἶναι ἑλληνικὸς ἤ δὲν θὰ ὑπάρξη» καὶ τὴν ἀντίστοιχη ῥήση «ὁ ΚΑ΄αἰὼν θὰ εἶναι ἑβραϊκὸς ἤ δὲν θὰ ὑπάρξῃ», πόσῳ μᾶλλον ποὺ ἑλληνισμὸς καὶ ἑβραϊσμός, στὴν ὀρθόδοξή του μορφὴ ἔχει κοινὴ θρησκευτικὴ βάση, τὸν ἑβραιοχριστιανισμὸ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.

Ὅταν ὁ πρόεδρος Νίξον, ὡς Ἕλλην agonistes (βλέπε τὴν ἀμερικανική του βιογραφία ποὺ φέρει τὸν τίτλο Nixon Agonistes) ἐφαγώθη μὲ ὅπλο τὸ σκάνδαλο τοῦ Watergate, ἀπὸ τὴν Διεθνῆ τῶν Τραπεζῶν μὲ τὴν κατηγορία τοῦ ἀντισημιτισμοῦ, ἡ ἐλπὶς τοῦ ἑλληνοκεντρισμοῦ ἐφάνη νὰ ἡττᾶται γιὰ πάντα. 
Ἰδού, ὅμως ποὺ ἐνεφανίσθη ἕνας δεύτερος Νίξον, πιὸ μαχητικὸς καὶ ἀπὸ τὸν πρῶτο, πιὸ agonistes, ὁ Δονᾶλδος Τράμβιος, ποὺ παρὰ τὴν λυσσώδη ἀντίδραση τῆς Διεθνοῦς τῶν Τραπεζῶν, στηριζόμενος στὴν ἑλληνωεβραϊκὴ ῥιζοσπαστικὴ ὀρθοδοξία, ἀντιστέκεται μὲ φανατισμὸ κατὰ τῆς ἐφόδου ἑνὸς νέο κατασκευασμένου Watergate.

Ἡ Διεθνῆς τῶν Τραπεζῶν, στηριζομένη στὴν Διεθνῆ τῆς σοσιαλδημοκρατίας τῶν Ὀμπάμα, Μακρὸν καὶ Τσίπρα, χρησιμοποιεῖ τὸν ἀνθεβραϊκὸ ἰσλαμισμὸ τοῦ ὁποίου σήμερα ἡγεῖται ὁ πρόεδρος τῆς Τουρκίας Ἔρντογαν, γιὰ νὰ ἀποδυναμώσῃ τὸ Ἰσραήλ, χρησιμοποιῶντας τὸν τρελλὸ ἀνθεβραϊσμὸ τοῦ δυτικοῦ κόσμου ποὺ ὡς φοβερὸ μικρόβιο ἐπεξετάθη μέσῳ τῆς δυτικοποίσεως τοῦ Τρίτου Κόσμου σὲ ὅλες τῆς ὑπὸ ἀνάπτυξιν χῶρες ὅπως καὶ στὸ ἑλλαδικὸ κρατίδιο, τελείως ἄσχετο πρὸς τὸν ἑλληνισμό.

Αὐτὴ ἡ συντονισμένη ἐπίθεση γιὰ τὴν διάλυση τῶν ἐθνοκρατῶν τῶν Βαλκανίων καὶ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, συμπεριλαμβανομένου καὶ τοῦ Ἰσραήλ, μέσῳ τοῦ ἰσλαμισμοῦ, προσπαθεῖ ὁ νέος agonistes τῆς μετανιξονικῆς ἐποχῆς, ὁ Τράμβιος, νὰ τὴν ἀντιμετωπίσῃ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Μαρινισμοῦ στὴν Εὐρώπη καὶ τοῦ Πουτινισμοῦ στὴν Εὐρασία.

Ὁ πλανητικὸς ἐμφύλιος μεταξὺ τοῦ σοσιαλδημοκρατικοῦ διεθνισμοῦ ποὺ σήμερα στηρίζεται στὴν Κίνα καὶ τοῦ ἑλληνοκεντρισμοῦ-ἑβραϊκοῦ μεσσιανισμοῦ ποὺ στηρίζεται στὴν τραμβικὴ Ἀμερική,  θὰ καταλήξη στὸν πυρηνικὸ Ἀρμαγεδδῶνα τοῦ τελικοῦ κύκλου τῆς Σιδηρᾶς Ἐποχῆς τοῦ Ἡσιόδου, τῆς Κάλης τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ καὶ τῆς Λιθίνης Ἐποχῆς τοῦ Παμβομβιστοῦ, μέχρι τὴν ἐπανεκτίναξη τῆς Ἀνθρωπότητος στὴν Χρυσῆ Ἐποχὴ τοῦ ἐξωγήϊνου ἑλληνοκεντρισμοῦ.

                           Δημήτρης Κιτσίκης                                 11 Μαΐου 2017