Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

Πικρές αλήθειες

Τελικά, ποια πραγματικότητα είναι πιο δυνατή: Αυτή που ζεις ή αυτή που θυμάσαι;
Καθένας μας ασφαλώς αναρωτιέται καθημερινά κάτι ανάλογο συμπληρώνοντας και με άλλες τέτοιου τύπου απορίες το μυαλό του. Εδώ που φτάσαμε ειλικρινά ελάχιστοι βρίσκουμε άκρη σε ανάλογες ερωτήσεις.
Η μνήμη μας είναι υπερφορτωμένη εδώ και χρόνια με συνεχή πολιτικά σκάνδαλα, "μαμούθ" επιταγές να καλύψουν τα "ακάλυπτα" στη χώρα μας, αυθαίρετους νόμους κατά των δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών, αλόγιστη εισροή και ασυλία λαθρομεταναστών κ.ά.
Μα αν σταθούμε στη βιωσιμότητα της πραγματικότητας θα δούμε πως στον εικοστό πρώτο αιώνα που ζούμε έχουμε υποστεί εκ θεμελίων διάλυση με ξέφρενη κάμψη, τα τελευταία χρόνια πριν ακόμα την οικονομική κρίση, καθώς ετοίμαζαν "ήδη" το "έδαφος" οι δικοί μας πολιτικοί για το "φιλο-ευρωπαϊκό" γιουρούσι, στην ταλαίπωρη αλλά υπερήφανη Ελλάδα μας.
Τουλάχιστον οι παλαιότεροι είχαν μεν τη φτώχεια τους εκείνα τα χρόνια, αλλά ζούσαν αξιοπρεπώς, δεν χρωστούσαν και διατηρούσαν την αυτονομία και την υπερηφάνεια τους.
Πράγμα που σήμερα βίαια μας το πήραν και μας "τσαλάκωσαν".
Είναι μια "τράπουλα" η ζωή, μα άδικη η μοιρασιά της!!!
Δυστυχώς η πλειονότητα των ανθρώπων γύρω μας και ιδίως πολιτικών προσώπων, κάνουν κακή χρήση της μόρφωσης που έλαβαν από τα αντίστοιχα εκπαιδευτήριά τους, με αποτέλεσμα να γίνουν Δυνάστες του τόπου τους συσσωρεύοντας με αδιαφορία την οργή των συμπολιτών τους.
Οι εκπαιδευτικοί ανέκαθεν τελούσαν ένα από τα σημαντικότερα λειτουργικά επαγγέλματα και χάρη σ' αυτούς έχουμε κι ανθρώπους που αποτελούν σήμερα μέγα φωτεινό παράδειγμα πολιτισμού. Μα σε κάθε άλλη περίπτωση η χείριστη χρήση των γνώσεων από μέρους των πολιτικών μας, με γνώμονα την κατάργηση της λαϊκής ετυμηγορίας του τόπου, θα οδηγούσε σε εφιαλτικό σενάριο "αναπαραγωγής προδοτών" στη χώρα μας.
Ας δώσουμε την ελπίδα τουλάχιστον στη Νέα Γενιά πως τίποτα δεν τελείωσε ακόμα. Δεν θα υποταχθούμε εμείς, ο λαός, άνευ όρων στους Τελώνες και τους Φαρισαίους.
Η υπομονή πεθαίνει πρώτη, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία».

                            Μίνα Χαρδαλούπα,
                          παιδαγωγός, Μαρούσι



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου