Η Πολιτεία οφείλει να προχωρήσει στην αναζήτηση αποτελεσματικών μεθόδων και πολιτικών για ένα τόσο πολύπλοκο κοινωνικό ζήτημα όπως αυτό των ναρκωτικών.
Βασικά ερωτήματα, που πρέπει να τεθούν σε διάλογο είναι η μείωση της ζήτησης, δηλαδή πώς μπορούμε να περιορίσουμε τη χρήση ναρκωτικών ουσιών, κυρίως στη νεολαία.
Δεύτερον είναι ο περιορισμός της βλάβης - αν δεν γίνεται απόλυτος περιορισμός της χρήσης, τουλάχιστον να περιορίσουμε τη βλάβη στην υγεία, ώστε να αποφύγουμε την περιθωριοποίηση του ανθρώπου, που έκανε ή κάνει χρήση ναρκωτικών.
Και τρίτο και βασικότερο κατά την γνώμη μου είναι η μείωση της προσφοράς, της διακίνησης και εμπορίας παράνομων ουσιών κατά τέτοιο τρόπο που να πλήξουν πραγματικά το οργανωμένο έγκλημα και τους εγκληματικούς κύκλους, το παράνομο κέρδος, την τεράστια οικονομική δύναμη που δημιουργείται γύρο από τα ναρκωτικά.
Δυστυχώς στην χώρα μας με ευθύνη όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων και των αρμόδιων υπηρεσιών που χειρίζονται το ζήτημα ουδέποτε σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε ένα ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο αντιμετώπισης των ναρκωτικών που να θέτει στο επίκεντρο τους τρείς παραπάνω στόχους και να δίνει ουσιαστικές λύσεις.
Αντί αυτού κατά καιρούς γινόμαστε δέκτες επικοινωνιακών χειρισμών, αποσπασματικών ενεργειών και γενικότερα ημίμετρων που αντί να επιλύουν διογκώνουν και επεκτείνουν το πρόβλημα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πρόσφατοι σχεδιασμοί του Υπουργείου Υγείας και του ΟΚΑΝΑ που στο όνομα της «αποκέντρωσης» επέλεξαν να μεταφέρουν τα κέντρα απεξάρτησης του ΟΚΑΝΑ από το κέντρο της Αθήνας στους προάυλιους χώρους τριών δημόσιων νοσοκομείων, ένα εκ των οποίων και το ΚΑΤ. Η αποκέντρωση των κέντρων απεξάρτησης ως ιδέα και φιλοσοφία είναι ασφαλώς θετική καθώς αντιμετωπίζει το ζήτημα της συσσώρευσης των εξαρτημένων ασθενών σε ένα μόνο σημείο και ίσως δώσει λύση στις περίφημες «λίστες της ντροπής» για την ταχύτερη ένταξη των εξαρτημένων στα προγράμματα μεθαδόνης.
Σε όλη την Ευρώπη όμως η επιλογή των χώρων που λειτουργούν τα κέντρα απεξάρτησης γίνεται μετά από εμπεριστατωμένο σχεδιασμό και σε σημεία που τηρούν τις απαραίτητες προδιαγραφές υγιεινής, ασφάλειας και προσβασιμότητας.
Δεν γίνονται μέσα στις γειτονιές, δεν γίνονται δίπλα σε σχολεία, δεν γίνονται δίπλα σε ορφανοτροφεία, ούτε δίπλα σε άλση και χώρους μαζικής μετακίνησης (σταθμός ΗΣΑΠ ΚΑΤ).
Η αποκέντρωση δεν είναι θέμα απλής μεταφοράς από την μία περιοχή στην άλλη.
Προϋποθέτει επιστημονική τεκμηρίωση, συγκεκριμένη μεθοδολογία και μελέτη.
Αλήθεια με βάση ποια κριτήρια επιλέγει το ΚΑΤ;
Υπάρχει συγκροτημένο σχέδιο και μελέτη που κατεύθυναν του υπευθύνους του Υπουργείου Υγείας και του ΟΚΑΝΑ να επιλέξουν το συγκεκριμένο χώρο;
Γιατί δεν ενημέρωσαν κανένα και κυρίως τις τοπικές κοινωνίες και τους Δήμους;
Αν τώρα είναι πολιτική επιλογή τα Κέντρα αυτά να γίνουν μέσα στα δημόσια νοσοκομεία τότε θα πρέπει να επιλεγούν αυτά που διαθέτουν την σχετική υποδομή, τους κατάλληλους χώρους, τις απαραίτητες προδιαγραφές και το κατάλληλο προσωπικό.
Επίσης, αν το Υπουργείο επιθυμεί ουσιαστική αποκέντρωση τότε ας ανοίξουν τις πόρτες τους όλα τα νοσηλευτικά ιδρύματα της Αττικής ώστε να υπάρχει ποιοτικότερη, αποτελεσματικότερη και ταχύτερη περίθαλψη όλων των εξαρτημένων ασθενών.
Μέχρι τότε, οι προχειρότητες και οι άστοχες επιλογές αυτού του τύπου θα προσκρούουν στις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών.
Κλείνοντας, επιμένω πως η αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών δεν είναι χωροταξικό ζήτημα.
Προϋποθέτει μια δέσμη πολιτικών που σχετίζονται με την πρόληψη, την ενημέρωση, την πάταξη της εμπορίας, τον εκσυγχρονισμό των προγραμμάτων απεξάρτησης, την κοινωνική επανένταξη των ασθενών κ.λ.π.
Θέματα για τα οποία δυστυχώς μέχρι σήμερα το οργανωμένο κράτος έχει να επιδείξει ελάχιστο έργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου