Η Ελλάς δεν επαναγειώθηκε απλά στην πολιτική & ιστορική γεωγραφία της... Απομονώθηκε!

                                         | In Δ`~., Επικαιρότητα, Σχολιασμοί

I)Η Ελλάδα, με τη συμμετοχή της στην ζώνη δεωγραφία του Ρήνου (το ίδιο έπραξε ιδεολογικά και δημογραφικά). 

Η οικονομική - χρηματοπιστωτική και μεταναστευτική - προσφυγική κρίση, ουσιαστικά επαναφέρουν ή/και (επανα)γείωνουν την Ελλάδα στο περιφερειακό της περιβάλλον (επίσης καθιστούν επίκαιρη τη γεωγραφία και φανερώνουν το υποτιμημένο ζήτημα της εδαφικής - γεωγραφικής εγγύτητας και συνέχειας). 

Όμως η Ελλάδα δεν επανήλθε απλά ή δεν επαναγειώθηκε στην πολιτική και ιστορική γεωγραφία της, αλλά είχε χειρότερη sui generis μοίρα και ιδιαίτερο καθεστώς: 

Απομονώθηκε. 

Γιατι;

Το ζήτημα της Σένγκεν σε συνάφεια με την εξέλιξη της διαχείρισης της μεταναστευτικής - προσφυγικής κρίσης μας προσφέρει ένα ερμηνευτικό πλαίσιο (θυμίζω πως προϋπόθεση για να γίνει η Ελλάδα μέλος της ζώνης Σένγκεν ήταν ο «εξευρωπαϊσμός» της μεταναστευτικής της πολιτικής).

Η σύγκρουση ή η ένταση ανάμεσα σε europeanisation of immigration and asylum legislation και σε nationalisation of immigration and asylum legislation (που παρατηρήθηκε με το κλείσιμο των συνόρων από την π.Γ.Δ.Μ και τη στάση χωρών όπως η Αυστρία, η Ουγγαρία, η Σλοβακία, η Πολωνία και, σε κάποιο βαθμό, η Βουλγαρία - αλλά και από τη «δυσκαμψία» της Γαλλίας) και η ανυπαρξία εδαφικής συνέχειας μεταξύ Ελλάδας και υπολοίπων κρατών-μελών της ζώνης Σένγκεν (δηλαδή, κατ ουσίαν, η επιλογή της Ελλάδας να αποσυνδεθεί από τη γεωγραφία της), οδήγησε, σε ακόμη μια περίπτωση (μετά την οικονομία), στην αρνητική ιδιαίτερη αντιμετώπιση της Ελλάδας. 

Η Ελλάδα κατάφερε να απομονωθεί και θεσμικά (στη μια περίπτωση) και γεωγραφικά (στην άλλη). Η Ελλάδα και στις δύο περιπτώσεις (οικονομική - κρίση ευρωζώνης, μεταναστευτική - κρίση ζώνης Σένγκεν) απομονώθηκε και σφραγίστηκε προκειμένου να μην «μολύνει», στην μια περίπτωση τη ζώνη του €υρω και στην άλλη τη ζώνη Σένγκεν (κράτη-μέλη της). 

Αυτος είναι και ο λόγος που η Ελλάδα, και στις δύο περιπτώσεις, έγινε, με εμφανώς γελοίο τρόπο, «ευρωπαϊκότερη της Ευρώπης». 
Το αδιέξοδο - & ο μονόδρομος- της, την οδήγησαν τελικά στην απομόνωση - & στον καυτηριασμό - της. 

Ο εγκλωβισμός δεν είναι τυχαίος ούτε δίχως λόγο. 

Τα πράγματα δεν συμβαίνουν δίχως λόγο.

                             ==============================================

                                                                            Επισημάνσεις

i. Η απομόνωση -ή/και ο καυτηριασμός- της Ελλάδας, προς αποφυγή επέκτασης της μολύνσεως, και στις δύο περιπτώσεις, σχετίζεται με όσα περιγράφονται παραπάνω και την αγνόηση της πολιτικής, οικονομικής και ιστορικής γεωγραφίας (και όχι π.χ. με την «έλλειψη ή μη επάρκεια μεταρρυθμίσεων». 

Οι εσωτερικές μεταβολές στην Ελλάδα δεν μπορούν να υπερβούν ούτε διακρατικά πλαίσια, ούτε περιφερειακής υφής τάσεις και θεσμικές αποφάσεις, ούτε γενικότερα εξωτερικές σχέσεις. 

Κάτι τέτοιο ισχύει, μέχρι ενός βαθμού, για διαφορετικού μεγέθους και βεληνεκούς κράτη ή για κράτη που επηρεάζονται σε μικρότερο βαθμό ή/και έμμεσα από γεωγραφική γειτνίαση: π.χ, νησιά). 
Στην περίπτωση της Ελλάδας γίνεται φανερό, επίσης, πως η βαρύτητα της γεωγραφίας υπερβαίνει, καταλύει ή θρυμματίζει διαφόρων ειδών θεσμικά πλαίσια. 

Παρατηρούμε μια διάσταση ή ένταση - ιστορικής, πολιτικής ή/και πολιτισμικής - Γεωγραφίας και  -πολιτικών, οικονομικών ή/και νομικών - Θεσμών. 

Τα κόμματα ψεύδονται ή/και λαϊκίζουν καθώς με κάποιο τρόπο πρέπει να βγάλουν το ψωμί τους 
(δες αμέσως προηγούμενη παρένθεση). 

Τα ψέμματα είναι απαραίτητα καθώς τα κόμματα αυτά είναι διαχειριστικά 
(με φυσικό επακόλουθο να μην διαθέτουν πρόταση). 

Ουσιαστικά δεν διαθέτουν ερμηνεία, ούτε για την ιδιαίτερη θέση της Ελλάδας μέσα στην περίοδο των κρίσεων, ούτε για την ιδιαίτερη στάση και αντιμετώπιση εξωτερικών παραγόντων ως προς την Ελλάδα. Κάτι που οδηγεί με εσωτερική λογική συνέπεια, είτε στη συνωμοσιολογία (από πλευράς Ελλήνων) είτε στον ρατσισμό (εις βάρος των Ελλήνων). 

Τα προηγούμενα αποτελούν και βάσεις του κομματικού και παραταξιακού λαϊκίσμού.

ii. Να θυμίσουμε πως η Ελλάδα υπέγραψε τη συμφωνία -και αποτελεί μέλος της- Σένγκεν πριν από την Αυστρία, τη Δανία, τη Τσεχία, τη Σλοβακία, την Πολωνία, την Ουγγαρία (όλες χώρες με εδαφική εγγύτητα και συνέχεια με την Ευρώπη του Ρήνου), τη Σουηδία, τις χώρες της Βαλτικής, τη Σλοβενία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. 

Τα πρώτα μέλη της ζώνης Σένγκεν ήταν φυσικά τα κράτη της Ευρώπης του Ρήνου (Στη ζώνη Σένγκεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής και μη μέλη της Ε.Ε).

iii. Θα μπορούσε σε κάποιον, σταθμίζοντας όλα τα προηγούμενα, να έρθει στο μυαλό η Πορτογαλία ή/και η Σλοβακία (μέλη της ευρωζώνης). 

Ωστόσο οι δύο αυτές χώρες, και εδαφική συνέχεια διαθέτουν (ή πρώτη μέσω Ισπανίας, η δεύτερη μέσω Αυστρίας ή Τσεχίας και Πολωνίας) και δεν βρίσκονται στην ανατολικη Μεσόγειο. 

Η Σλοβακία βρίσκεται στην κεντρική Ευρώπη, βλέποντας προς την Πεδιάδα της Παννονίας και τα (δυτικά) Καρπάθια Όρη, ενώ η Πορτογαλία βρίσκεται στην Ιβηρική, βλέποντας προς τον Ατλαντικό Ωκεανό. 

Όσες και όσοι δεν καταλαβαίνετε τα περί εδαφικής εγγύτητας και κυρίως συνέχειας δείτε χάρτες των ζωνων ευρώ και Σένγκεν και σκεφτείτε κατά πόσον στα πλαίσια της προσφυγικής και οικονομικής κρίσης, οι διαχειρίσεις απέκτησαν «υπαρξιακή» υφή σε άλλες χώρες, όπως συνέβη στην περίπτωση της Ελλάδας. 

Οι κοινωνίες όταν φτωχαίνουν ή φτωχοποιούνται κάνουν μια ανακατανομή βαρών με γνώμονα το αίσθημα δίκαιο και προχωρούν. Δεν οδηγούνται σε ολοκληρωτικά αδιέξοδα που εκφράζονται με υπαρξιακούς όρους και πολιτικές γελοιότητες όπως στην περίπτωση της Ελλάδας.

Bonus εσωτερικής πολιτικολογίας

[-] Τονίζοντας πως η αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι κενή ουσιαστικού περιεχομένου και της πλάκας και πως, εάν ήταν δυνατόν, θα έπρεπε χθές να βρίσκεται εκτός κοινοβουλίου το σύνολο των κομμάτων που σήμερα το αποτελούν, θα πρέπει να επισημανθεί πως ο Πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπέπεσε, άθελα του προφανώς, σε γκάφα ολκής, με την αναφορά του σε χώρες όπως η Πολωνία, η Ρουμανία και η Βουλγαρία (μη μέλη της ευρωζώνης), παραδεχόμενος ουσιαστικά - με βάση μάλιστα τα δικά του κριτήρια - γιατί ήταν σφάλμα η είσοδος της Ελλάδας στην ευρωζώνη ή, για να το θέσουμε πιο κομψά και ομαλά, γιατί ήταν σφάλμα η πρόωρη και με μεθοδευμένο τρόπο είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωζώνη 
(στην Ελλάδα, επειδή τα οικονομικά επιχειρήματα κατέπεσαν τα τελευταια χρόνια, άρχισαν να χρησιμοποιούνται τα γεωπολιτικά. Ωστόσο αρκούσε η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε, ως προς το ζήτημα Τουρκία). 

Και στην περίπτωση της ζώνης του ευρω και στην περίπτωση της ζώνης Σένγκεν, η βιασύνη, οι μεθοδεύσεις, τα συμπλέγματα και η (ψευδο)περηφάνεια, οι ευρωμανίες και οι ευρωκεντρισμοί της Ελλάδας αποτελούν και στρατηγικά σφάλματα της, που έχουν τρομακτικές συνέπειες και επιπτώσεις, οδηγώντας σε μονόδρομους και στρατηγικά -και όχι απλά οικονομικά- αδιέξοδα. 

Τα πλέγματα κατωτερότητας, «ευρωπαιοσύνης» και η ιδιοτέλεια ως κινητήριος δύναμη και ουσία στρατηγικά εσφαλμένων επιλογών, εγκλωβισμών και αδιεξόδων.

[-] Η αναφορά στην Κύπρο δεν αλλάζει τα προηγούμενα, καθώς το τρίτο τρίμηνο του 2016, η συνολική ανάπτυξη στην ζώνη του ευρωνομίσματος ήταν 0,3% (στη Γαλλία 0,2%, στην Ιταλία 0,3% και στη Γερμανία 0,2%), ενώ το πρώτο τρίμηνο του 2017 η οικονομία της Ευρωζώνης αναπτύχθηκε κατά 0,5% (δεδομένου ότι σε μια σύγχρονη οικονομία το 0,5% θεωρείται κάτωτατο όριο, ο καθένας και η καθεμιά μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του). 

Βέβαια, στην περίπτωση της Ελλάδας το ζήτημα είναι βαθύτερο από την περί αναπτυξιολογίας συζήτηση, όπως επισημάναμε με τα προηγούμενα.

II

IIIΟι ευρωπαϊκές δυναμεις κατά τον 19ο και μέχρι το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, βρίσκονταν στο επίκεντρο του διεθνούς συστήματος, ενώ μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο απώλεσαν τη σημασία, τη βαρύτητα και την κεντρικότητα τους. 

Αυτός ειναι ένας θεμελιώδης λόγος που από ανταγωνιστική, η σχέση Γαλλίας και Γερμανίας, μετατράπηκε σε συνεργατική. 

Η αδυναμία, όχι η δύναμη (και η ήττα τους, της καθεμιάς από διαφορετικές δυνάμεις).

Στα πλαίσια του ψυχρού πολέμου και της διπολικής δομής του διεθνούς συστήματος, η συνεργατική αυτή σχέση (η οποία μετέπειτα ονομάστηκε ΓαλλοΓερμανικός Άξονας) αποτέλεσε μια οικονομική υπομονάδα του δυτικού συνασπισμού. Με το πέρας του, την ίδρυση της Ε.Ε και την ενοποίηση της Γερμανίας δεν μεταβλήθηκε απλά η δομή ισχύος στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αλλά και οι συσχετισμοί στον λεγόμενο ΓαλλοΓερμανικό Άξονα.

                                        Εθνο/διακρατική διάσταση (του πυρήνα ή του άξονα)

Η Γαλλία, οι γαλλικές ελιτ, αποδείχθηκαν ανεπαρκείς και ολικά ανίκανες. 

Όπως έχω γράψει κατ' επανάληψη (τελευταία φορά με αφορμή το δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο): 

Η αδυναμία της Γαλλιας προκαλεί περισσότερα προβλήματα απ' ό,τι η δύναμη της Γερμανίας 
(δεν πιστεύω σε καμία παντοδυναμία της Γερμανίας όπως δεν πίστευα στην παντοδυναμία των Η.Π.Α σε περιόδους που κάτι τέτοιο ήταν σχεδόν αδιανόητο και αιρετικό). 

Την αδυναμία και την ανικανότητα της Γαλλίας και των ελίτ της, δεν την πληρώνουν μονάχα οι ίδιοι οι Γάλλοι πολίτες και διάφοροι άλλοι (π.χ, εμείς καθόμαστε και αφανιζόμαστε - λιώνουμε επειδή η Γαλλία αποδείχθηκε παντελώς και ολοκληρωτικά ανίκανη να εξισορροπήσει τη Γερμανία και επειδή το νομισματικό πρότζεκτ παιχνίδι-εργαλείο της αποδείχθηκε αστείο), αλλά και αρκετά ακόμη κράτη, περιφερειακά ή/και όχι τόσο περιφερειακά.

                                                                  Υπερεθνική διάσταση

Προς τους λεγόμενους «Ευρωπαϊστές», ορισμένοι από τους οποίους είναι άνθρωποι καλών προθέσεων, έχω να πω το εξής (και με τα επόμενα αναφέρομαι σε θεωρίες-σχολές διεθνών σχέσεων, όχι μονάχα στο παρόν): 
Ο φιλελευθερισμός δεν πρόκειται να επικρατήσει επί του ρεαλισμού, εν τέλει. 
Ή για να το θέσω διαφορετικά. 

Ο Κάντ δεν πρόκειται να επικρατήσει επί του Θουκυδίδη, εν τέλει.

Ο 'Κάντ', είτε θα κυριαρχεί για παροδικό μικρό χρονικό διάστημα μέσω παροδικών συναινέσεων και παροδικής εναρμόνισης συμφερόντων (καθώς παντοτινή εναρμόνιση τους είναι αδύνατη διοτι κάτι τέτοιο θα σήμαινε πάγωμα του ιστορικού χρόνου: wait a minute! The -eurocentric- End of History maybe?), ειτε θα επιβάλλεται, επίσης για παροδικό μικρό χρονικό διάστημα, μέσω ηγεμονικής ισχύος (όπως περίπου -όχι όμως ακριβώς- συνέβη με τις Η.Π.Α για 10 -15 χρόνια) και υποταγής. 

Εάν ποτέ επιβληθεί και κυριαρχήσει ο 'Κάντ' των διεθνών σχέσεων, εξ ολοκλήρου και σε διάρκεια, τότε θα είναι κάτι σαν ένας Μέγα Ολοκληρωτισμός της Καλοσύνης (& των Αγαθών Προθέσεων).

Όμως ούτε οι καλές και αγαθές προθέσεις, άλλα ούτε οι καλοί και αγαθοί σκοποί αρκούν. Και σε αυτό το σημείο έχουμε μια ακόμη αχίλλειος πτέρνα: 

Η ειρήνη, δυστυχώς, ποτέ δεν μπορεί να είναι απόλυτος και έσχατος σκοπός. 
Διότι μπορεί κάλλιστα να επιτευχθεί μέσω τυραννίας [*].

--------------------------------------------------------------------------------------

                                                                       Σημειώσεις

[*] Ή για να το θέσω ολίγον μαζικοκινηματογραφικά: ''Once more the Sith will rule the galaxy and we shall have peace'' (Supreme Chancellor Palpatine/Dark Sidious)

[-] Αρκούν αυτές οι δύο θεωρίες-σχολές διεθνών σχέσεων (που είναι κυρίαρχες), ο φιλελευθερισμός και ο ρεαλισμός, προκειμένου να ερμηνευθούν τα ανθρώπινα. Όχι (ασφαλώς όχι). Εμπεριέχουν και οι δύο αυτές θεωρίες «αλήθειες»; Ναι [**]

[**] Αν και οι φιλελεύθεροι είναι σαφέστατα και by far... περισσότερο παπατζήδες και ιδεολόγοι. Έχουν βλέπετε κανά δύο χιλιετίες ακόμη μπροστά τους... Όχι πως πιστεύω βέβαια ότι πρόκειται να αλλάξουν μυαλά στο ελάχιστο, απλά λέμε...

[-] Εννοείται πως «ευρωπαϊστής» που επικαλείται ρεαλισμό είναι πολιτικός απατεώνας. Εκδούλευση και υποταγή εννοεί ο άνθρωπος. Ο ενδοτισμός και η προσφορά σε ξένη εξάρτηση ή/και η εθελοδουλία και η υποτακτικότητα, βαφτίζονται σε αρκετές περιπτώσεις «ρεαλισμός» (Δύσμοιρε Θουκυδίδη τι σου 'μέλλε να πάθεις. Ορισμένοι έχουν μπερδέψει ή συγχέουν την σωφροσύνη και την Ιστορία του Θουκυδίδη με την εθελοδουλία και την Πραγματεία περί εθελοδουλείας του De La Boétie. δῆλον δὴ ὅτι σοφή τ' ἐστὶ καὶ ἀνδρεία καὶ σώφρων καὶ δικαία, έγραφε ο Πλάτων).

                                  ΠΗΓΗcosmoidioglossia.blogspot.gr/2017/05/17-2017_19.html