Ο «έμφυτος αντι-Σημιτισμός των Ελλήνων» & η «αυτολογοκρισία των φιλο-Σημιτών»!!!

        Η διστακτικότητα των φιλο-Eβραίων  ...
Ενα Blog που παρακολουθώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα είναι το «abravanel.wordpress.com» το οποίο αναφέρεται στην «Εβραϊκή ζωή & όχι μόνο στην Ελλάδα»

Iδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσε μία ανάρτησή του με τίτλο «Γιατί οι Εβραίοι Λογοκρίνονται;», που αφορά ένα άρθρο του περιοδικού που εκδίδει το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος/ΚΙΣ «Τα Χρονικά», το οποίο περιέργως πως ...απεσύρθη!ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ:

----------------------------------------------------------------------     

ΈΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ παράδειγμα τακτικής που έχει επικρατήσει σε κάποιες ευρωπαϊκές κοινωνίες και φυσικά στην Έλλάδα συνίσταται στο εξής γεγονός:

ΟΙ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΈΣ στηριζόμενοι στη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία του λόγου και στην καθιερωμένη πνευματική ελευθερία μπορούν να γράφουν ό,τι θέλουν, να παρουσιάζουν κάθε τι όπως τους συμφέρει, να επαναφέρουν παρωχημένες λαϊκές προκαταλήψεις (ακόμη και τις πιο άθλιες ή γελοίες), να προπαγανδίζουν καταδικασμένα από την ίδια τη ζωή στερεότυπα, να διδάσκουν τη μισαλλοδοξία. 

Όλα αυτά καλύπτονται με τον δυναμισμό του θράσους κάτω από την «ελευθερία της έκφρασης»!

ΑΝΤΙΘΈΤΑ ΟΙ ΦΙΛΟΈΒΡΑΙΟΙ, οι μη φανατικοί, οι αντικειμενικά ελευθερόφρονες όταν θέλουν να υποστηρίξουν τις θέσεις τους είναι «κουμπωμένοι», διστακτικοί, προσπαθούν να μην προκαλούν. 

Στην Έλλάδα μάλιστα ένα φιλοσημιτικό κείμενο πριν από όλα είναι συνήθως σκόπιμο να καταδικάσει αν είναι δυνατόν τις όποιες ενέργειες του Κράτους του Ισραήλ και μετά να προβάλει τις δικές του θέσεις! 

Υπάρχει ένας έμφυτος φόβος, ένας κρυμμένος δισταγμός: 

ο φιλοσημίτης προσπαθεί να μη δώσει ευκαιρία ώστε να μην υποστεί επίθεση από αντιτιθέμενους. 

Κι όχι μόνο αυτό αλλά έχει πολλές φορές και το δυσάρεστο «καθήκον» να «πρέπει» να εξηγήσει, ακόμα και να απολογηθεί σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν - ούτε θέλουν να μάθουν - την ιστορική αλήθεια και τα στοιχεία της πραγματικότητας.

ΤΟΥΤΟ ΟΦΈΙΛΈΤΑΙ στο γεγονός ότι ενυπάρχει σε πολλούς Έλληνες συμπατριώτες μας, ιδιαίτερα στη μη ανώτερη πνευματικά κοινωνική τάξη, στους λιγότερα «πεπαιδευμένους», 

ένας έμφυτος αντισημιτισμός. 

Έίναι σημαντικό να σημειωθεί ότι σήμερα πια δεν ισχύουν –τουλάχιστον δημόσια ή φανερά- οι κατηγορίες του τύπου οι «Έβραίοι που σταύρωσαν τον Χριστό» (Η Καθολική Έκκλησία μάλιστα δογματικά σαφώς κατεδίκασε αυτή την άποψη), ούτε για τους «Έβραίους που πίνουν τη Μεγάλη Παρασκευή αίμα χριστιανόπουλων». 
Υπάρχουν όμως κατάλοιπα στη λαϊκή ψυχή, λεκτικές κοινές εκφράσεις (π.χ. η Χάβρα των Ιουδαίων), καλυμμένα ή φανερά αντισημιτικά κηρύγματα εκκλησιαστικών παραγόντων, πολιτικοταξικές παρατάξεις όχι μόνον της Άκρας Δεξιάς που εκ πλαγίου δημιουργούν ένα υπόκωφο αντιεβραϊκό κλίμα.

Η ΔΙΑΦΟΡΑ μεταξύ αντισημιτών και φιλοεβραίων βρίσκεται ακριβώς στην αρχή που επισημάνθηκε παραπάνω: 

οι πρώτοι είναι πραγματικά ελεύθεροι να πράττουν ή να λέγουν ό,τι θέλουν, οι άλλοι χρειάζεται να δικαιολογούνται για τις θέσεις που υποστηρίζουν. Υπάρχει σε μερικές περιπτώσεις μία ακόμα διαφοροποιημένη άποψη, ότι οι αντισημίτες θεωρούνται δημοκράτες ιδεολόγοι, οι φιλοσημίτες ότι υπηρετούν «συμφέροντα». Δύο μέτρα και δύο σταθμά!

Ο ΑΝΤΙΈΒΡΑΪΣΜΟΣ έχει βαθιές ρίζες, ζωή είκοσι αιώνων. 

Όσο κι αν οι Έβραίοι υπήρξαμε κύρια θύματα της Ιεράς Έξέτασης, της εγκληματικής μανίας των τελευταίων δικτατόρων, του Χίτλερ και του Στάλιν, των σύγχρονων παγκόσμιων τρομοκρατικών οργανώσεων χρειάζεται παιδεία, πραγματική ελεύθερη σκέψη, έντιμη διδασκαλία ιστορικών γεγονότων (με τα θετικά επιτεύγματα, αλλά και αναγνώριση λαθών από όλες τις πλευρές) για να παραμεριστούν συσσωρευμένες λαθεμένες αντιλήψεις και δοξασίες. 

Πρόκειται για θέματα που δεν αντιμετωπίζονται με διατάξεις νόμων, αλλά με τίμιες προθέσεις καλής θέλησης σε αληθινά ελεύθερο δημοκρατικό κλίμα. Έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας…

=============================================================

Γιατί οι Εβραίοι Λογοκρίνονται; Μερικές σκέψεις.

Τα Χρονικά είναι το περιοδικό του εκδίδει το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος/ΚΙΣ τα τελευταία περίπου 40 χρόνια και παραδοσιακά χαρακτηρίζονταν από χαμηλούς τόνους προβάλλοντας πολιτισμικά θέματα που ενώνουν και τονίζουν τους δεσμούς ΕλληνοΧριστιανών και ΕλληνοΕβραίων στην κοινή τους πατρίδα. 

Τις τελευταίες δεκαετίες περιέχει ένα άρθρο γνώμης στην κύρια σελίδα, που διαπραγματεύεται ένα τρέχον θέμα με τόνους συμβιβαστικούς γνωρίζοντας οτι απευθύνεται κυρίως σε Χριστιανούς. 

Στην τελευταία έκδοση, (Σεβάτ 5775, Κισλέβ 5776 δηλαδή Ιανουαρίου, Δεκεμβρίου 2015), 

περιείχε ένα κύριο άρθρο που στηλίτευε την υποκρισία που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία στην οποία το μίσος ενάντια στους εβραίους βαφτίζεται πράξη ιδεολογικού θάρρους ωσάν η Ελλάδα να μην ήταν η πλεον αντισημιτική χώρα του δυτικού κόσμου, ενώ ένα φιλοεβραϊκό άρθρο θα πρέπει πρώτα να αποκηρύξει μετά βδελυγμίας το Ισραήλ για να μην θεωρηθούν ως πράκτορες της Πρεσβείας. 

Σημείωνε – με ανέλπιστη διορατικότητα – οτι χρειάζεται καλή θέληση και αναγνώριση λαθών, που υπερβαίνει την απλή εφαρμογή των νόμων.

Με άλλα λόγια ήταν ένα καλό άρθρο, ίσως όχι συμβιβαστικό αλλά τουλάχιστον απέφευγε τα συστηματικά ψεύδη που λέμε για να μην δυσαρεστήσουμε τους Χριστιανούς συμπολίτες μας. Σίγουρα ήταν περισσότερο ήπιο από ότι θα έγραφα εγώ και σίγουρα περισσότερο ήπιο από την κατάσταση που περιγράφουν διεθνείς οργανισμοί για τον αντισημιτισμό στην Ελλάδα μας.

Το άρθρο αυτό αποσύρθηκε.

Δε μπορώ να ξέρω γιατί αποσύρθηκε. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι κρύβεται πίσω από την λήψη μια απόφασης και το σύνολο των προκλήσεων αντιμετωπίζουν.