Παλιοί ιταλικοί χάρτες επιβεβαιώνουν περίτρανα την ελληνική κυριαρχία στα Δωδεκάνησα

Το 1923, όταν υπεγράφη η Συνθήκη της Λωζάννης, η Ιταλία κατείχε τα Δωδεκάνησα, νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, που αποτυπώνονται σαφώς στους ιταλικούς χάρτες και άρα η Τουρκία αποδέχεται με την υπογραφή της την παραπάνω τότε ιταλική κυριαρχία!

Σύμφωνα με έγκυρους ιστορικούς μελετητές και πολιτικούς αναλυτές διεθνών διπλωματικών θεμάτων, «κόλαφο» για την τουρκική επιθετικότητα εναντίον της χώρας μας αποτελούν οι παλιοί ιταλικοί χάρτες – ντοκουμέντα, που επιβεβαιώνουν περίτρανα τα εθνικά μας δίκαια, αφού κατοχυρώνουν απόλυτα την ελληνική κυριαρχία επί των Δωδεκανήσων. 

Οι συγκεκριμένοι χάρτες, που αποτελούν αναμφισβήτητα ιστορικά ντοκουμέντα, όχι μόνον καθορίζουν σαφέστατα την θαλάσσια συνοριακή γραμμή Ελλάδας - Τουρκίας, αλλά και καταδεικνύουν, ότι οι Τούρκοι μας χρωστούν και είκοσι νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, που βρίσκονται κοντά στις Μικρασιατικές ακτές!

Όπως αναφέρουν οι συγκεκριμένοι μελετητές και αναλυτές με δημοσιεύματά τους,

τα Δωδεκάνησα είχαν τεθεί υπό Ιταλική Κατοχή το 1912, που διατηρήθηκε έως το 1947, 

όταν μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αποδόθηκαν από τους Συμμάχους πανηγυρικά στην Ελλάδα, που συνέβαλε τα μέγιστα στην συμμαχική νίκη εναντίον των δυνάμεων του Άξονα και ήταν νικήτρια της Ιταλίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Η παράδοση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε με την Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων, στις 10-2-1947!

Ο ιταλικός χάρτης, που κυκλοφόρησε και σε καρτ-ποστάλ, δείχνει με μαύρη διακεκομμένη γραμμή την θαλάσσια μεθόριο με την Τουρκία και δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνειών και αμφισβητήσεων από τους Τούρκους

Στην Συνθήκη αυτή και συγκεκριμένα στο άρθρο 14, παράγραφος 1, αναφέρεται ρητά:

«Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου, τας κατωτέρω απαριθμουμένας, ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον,Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λιψόν, Σύμην, Κω και Καστελλόριζον, ως και τας παρακειμένας νησίδας»!

Τα συγκεκριμένα νησιά, που παραχωρήθηκαν τότε στην χώρα μας, περιλαμβάνονται σε ιταλικούς χάρτες, οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν και για την σύνταξη της Συνθήκης των Παρισίων. Οι χάρτες αυτοί είχαν σχεδιαστεί επισήμως από τους Ιταλούς κατά την διάρκεια της Ιταλικής Κατοχής της Δωδεκανήσου και δείχνουν, ποιά νησιά του Ν.Α. Αιγαίου βρίσκονταν υπό ιταλική κυριαρχία και δεν ανήκαν τότε στην Τουρκία. Και, βέβαια, δεν μπορούν να ανήκουν και σήμερα στους Τούρκους, επειδή εκχωρήθηκαν επ΄ ακριβώς από την Ιταλία στην Ελλάδα!

Ένας από τους χάρτες αυτούς, μάλιστα, φέρει την πλέον έγκυρη υπογραφή του «Ιταλικού Υπουργείου Αποικιών» και κυκλοφόρησε το 1929 σε ιταλική κάρτ – ποστάλ στα Δωδεκάνησα, στα πλαίσια της ιταλικής κατοχικής πολιτικής. 
Αυτός δείχνει με μαύρη διακεκομμένη γραμμή την θαλάσσια μεθόριο με την Τουρκία και δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνειών και αμφισβητήσεων από τους Τούρκους!

Τα νησιά, που ήσανυπό ιταλική κυριαρχία, εκχωρήθηκαν στην Ελλάδα και δεν έχουν κανένα δικαίωμα νακατέχουν ή να διεκδικούν οι Τούρκοι

Ένας άλλος ιταλικός χάρτης, εκτυπωμένος στο Μιλάνο, επίσης το 1929, είναι απόλυτα βασισμένος στον πρώτο και περιέχει περισσότερες και ευκρινέστερες λεπτομέρειες.

Σε αυτόν αναγράφεται ολοκάθαρα, ότι το Αγαθονήσι, το Φαρμακονήσι και οι Βραχονησίδες Ίμια (Λιμνιά) είναι εκτός Τουρκίας, ευρισκόμενες τότε εντός Ιταλικής Κατοχής, που σημαίνει, ότι αποτελούν σήμερα έδαφος της Ελλάδος, στην οποία εκχωρήθηκαν με την σύμφωνη γνώμη και υπογραφή της Ιταλίας και των Συμμάχων!

Στον ίδιο χάρτη φαίνεται, επίσης, καθαρά, ότι η νήσος Αρκός (τ. Καρά Αντά), που βρίσκεται μπροστά από την Αλικαρνασσό (τώρα Μποντρούμ) δεν είναι τουρκική, αλλά υπό Ιταλική Κατοχή και άρα ελληνική!

Ακόμη, φαίνεται ολοκάθαρα, ότι τα νησιά Ρω (Άγιος Γεώργιος), Μεγίστη (Καστελόριζο), Υψηλή (Στρογγύλη) είναι εκτός Τουρκίας, δηλαδή εντός της τότε Ιταλικής Κατοχής και εντός πια της Ελλάδος, στην οποία και εκχωρήθηκαν!

Το ίδιο ισχύει και για τα νησιά Βόλος (Κάτω Βόλος), την Αλιμεντάρια και την Καράβολα (τ. Κέκοβα, πλάϊ στα υποθαλάσσια ερείπια της αρχαίας Δολίχης ή Δολιχίστης δεν είναι τουρκικά, αλλά υπό Ιταλική Κατοχή και άρα ελληνικά!

Οι παράνομες απαιτήσεις της Τουρκίας, η οποία παραβλέπει το Άρθρο 15 της Συνθήκης της Λωζάννης

Όπως υποστηρίζουν οι συγκεκριμένοι πολιτικοί αναλυτές, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, νιώθοντας ενισχυμένη η Τουρκία, άρχισε να διαμαρτύρεται για την ιταλική κατοχή των παραπάνω πλαϊνών στα Μικρασιατικά παράλια, νησιών, προβάλλοντας παράνομα την Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, που θεωρεί τουρκικό νησί, όποιο βρίσκεται σε απόσταση 3 μιλίων από τις ακτές της, με εξαίρεση, όμως, άλλης «αντιθέτου διατάξεως» της ίδιας Συνθήκης.

Γράφει στο Άρθρο 12 η Συνθήκη της Λωζάνης:

«Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσι υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν».

Η αντίθετη διάταξη», όμως, είναι στο άρθρο 15 και περιέχει την συγκλονιστική παραίτηση της Τουρκίας από όλα τα Δωδεκάνησα!

Συγκεκριμένα, στο Άρθρο 15 της Συνθήκης της Λωζάννης, αναφέρονται τα εξής:

«Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό την Ιταλίαν και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου»!

Το 1923, όταν υπεγράφη η Συνθήκη της Λωζάννης, η Ιταλία κατείχε τα Δωδεκάνησα, νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, που αποτυπώνονται σαφώς στους ιταλικούς χάρτες και άρα η Τουρκία αποδέχεται με την υπογραφή της την παραπάνω τότε ιταλική κυριαρχία

Είναι σαφές, ότι η Τουρκία, επειδή δεν αναφέρονται ονομαστικά τα νησιά Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι, επικεντρώνει σε αυτά την αιχμή των διεκδικήσεών της, αφού «γκριζάρισε» πρώτα τα Ίμια, χωρίς, όμως, να έχει ουδεμία βάσιμη δικαιολογία για τις βλέψεις της.

Το 1923, όταν υπεγράφη η Συνθήκη της Λωζάννης, η Ιταλία κατείχε τα Δωδεκάνησα, νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, που αποτυπώνονται σαφώς στους ιταλικούς χάρτες και άρα η Τουρκία αποδέχεται με την υπογραφή της την παραπάνω τότε ιταλική κυριαρχία.

Όταν, αργότερα μετάνιωσε, άρχισε να προβάλει το άρθρο 12 της Συνθήκης της Λωζάννης (τα εντός 3 μιλίων νησιά), αποσιωπώντας, όμως, το άρθρο 15 της ίδιας Συνθήκης, με το οποίο παραιτείται από κάθε διεκδίκηση επί των Δωδεκανήσων!

Έτσι, πιέζοντας, κατάφερε να πείσει την Ιταλία να της παραχωρήσει μια σειρά νησιών, τα οποία δεν της ανήκαν και τα οποία της παραχωρήθηκαν τελικά, κατά παράβασης της Συνθήκης της Λωζάννης. Τα νησιά αυτά είναι τα παρακάτω 20, όπως αναφέρονται στην επισήμως υπογεγραμμένη Ιταλο-Τουρκική Συμφωνία της 4ης Ιανουαρίου 1932:

«Volo (Gatal-Ada), Ochendra (Uvendire), Fournachia (Furnakya), Kato Volo (Katovolo), Prassoudi (Prasudi) (soyth-east of Catovolo). The islets of Tchatallota, Pighi, Nissi-Tis-Pighi, Agricelia reef, Proussecliss (rock),Pano Makri, Kato Makri (including the rocks), Marathi, Roccie Voutzaky (Rocci Vutchaki), Dacia (Dasya),Nissi-Tis Dacia, Prassoudi (north of Dacia), Alimentarya (Alimentaria), Caravola (Karavola)». Και το «Kara-Ada» (σ.σ. Αρκός) στον κόλπο της Αλικαρνασού!

Οι ιταλο-τουρκικές Συμφωνίες, που «κρύβουν» οι Τούρκοι και αποδεικνύουν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα σε μικρά νησιά της Δωδεκανήσου

Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, όλα σχεδόν τα παραπάνω ονόματα είναι ελληνικά, κάτι που δείχνει την αδιάκοπη ελληνικότητα των νησιών αυτών, τα οποία παραχωρήθηκαν από την Ιταλία προς την Τουρκία παρανόμως, αφού η Τουρκία, με το άρθρο 15 της Συνθήκης της Λωζάννης είχε παραιτηθεί κάθε δικαιώματος προς αυτά και τα Δωδεκάνησα γενικά!

Η Τουρκία συνυπέγραψε τότε με την Ιταλία το συμπληρωματικό Πρωτόκολλο της 28ης Δεκεμβρίου 1932, με το οποίο καθοριζόταν επ΄ ακριβώς από κοινή επιτροπή και δια 37 σημείων, τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ των ιταλοκρατούμενων Δωδεκανήσων και της Τουρκίας, με ρητή αναφορά και στα Ίμια 

(τ. Καρντάκ) να ανήκουν στην Δωδεκάνησο!

Η Τουρκία, όμως, και πάλι έχει μετανιώσει για εκείνες τις Συμφωνίες και τα Πρωτόκολλα και ζητά να μας πάρει τα μη ρητώς αναφερόμενα στο άρθρο 12 της Συνθήκης της Λωζάννης Δωδεκάνησα, ήτοι τα νησιά Αγαθονήσι, Φαρμακονήσι, Ίμια και άλλα, διαμελίζοντας την Ελλάδα στο Αιγαίο! Έτσι η Άγκυρα, έχει παραχώσει τις παραπάνω Ιταλο-Τουρκικές Συμφωνίες, τις οποίες θεωρεί διμερείς και όχι επισήμως διεθνείς, υποσκάπτοντας εσκεμμένα την αδιαμφισβήτητη ισχύ και το κύρος τους!

Το μεγάλο όπλο, που έχει η Ελλάδα, εναντίον της τουρκικής επιθετικότητας, προσφεύγοντας στα Διεθνή Δικαστήρια

Σύμφωνα, όμως, με τις εκτιμήσεις των αναλυτών, η Ελλάδα, έχει το μεγάλο όπλο να απαντήσει πλέον στην κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα στα Δωδεκάνησα, προσφεύγοντας στα Διεθνή Δικαστήρια και ζητώντας την απόδοση των 20 αυτών νησίδων, ως παρανόμως εκχωρηθέντων – κατά παράβαση του άρθρου 15 της Συνθήκης της Λωζάννης – από την Ιταλία στην Τουρκία!

Το Διεθνές Δικαστήριο μπορεί να βγάλει δύο αποφάσεις:

1. Ή θα δικαιώσει την Ελλάδα, προτάσσοντας την ισχύ της Συνθήκης της Λωζάννης και ακυρώνοντας την Ιταλο-Τουρκική Συμφωνία

2. Ή θα διατηρήσει μεν την ισχύ της Συνθήκης της Λωζάννης, αλλά θα αναγνωρίσει και την Ιταλο-Τουρκική Συμφωνία του 1932 και το συμπληρωματικό Πρωτόκολλό της, σαν οικοιοθελή παραχώρηση της Ιταλίας προς την Τουρκία..

Στην μεν πρώτη περίπτωση η Τουρκία ηττάται συντριπτικά και επιβεβαιώνεται Διεθνώς και Νομικώς ότι ουδένα δικαίωμα έχει επί των Δωδεκανήσων, τα οποία εκχωρήθηκαν τελικά από την Ιταλία στην Ελλάδα!

Η Ελλάδα θα κερδίσει τότε 20 ακόμη νησιά, τα οποία θα έχει κάθε άνεση να διαπραγματευτεί με μεγαλοκαρδία, προκειμένου να εξασφαλίσει την άρση των τουρκικών προκλήσεων και την αναγνώριση εθνικού μας χώρου, FIR και συνόρων.

Στην δε δεύτερη περίπτωση, θα αναγνωριστεί Διεθνώς και δεσμευτικώς η ισχύς της Ιταλο-Τουρκικής Συμφωνίας και του συμπληρωματικού της Πρωτοκόλλου του 1932, όπου ορίζονται ρητώς και επ΄ ακριβώς τα θαλάσσια σύνορα και η κυριαρχία επί νήσων, νησίδων, βραχονησίδων, μετατρέποντας την διμερή Συμφωνία σε Διεθνώς κατοχυρωμένη, επίσημη και ενεργή! Οπότε θα πρόκειται για, επίσης, μεγάλο νομικό και διπλωματικό θρίαμβο της Ελλάδας, στερώντας κάθε δικαιώματος την Τουρκία επί των Δωδεκανήσων!

                                                    ΠΗΓΗ:www.elliniki-gnomi.eu