Αφού η ιστορία στάθηκε ειρωνική και δεν κατάφερε να αλλάξει
την Ευρώπη με τους Ποδέμος, και αφού αυτοί έφαγαν «πόρτα» στην προθυμία τους να
έχουν κυβερνητική συνεργασία με τους σοσιαλιστές της Ισπανίας, ο έλληνας
πρωθυπουργός έστρεψε τα ελπίδες του στον νέο πρωθυπουργό Πέδρο Σάντσεθ (ένα
είδος ισπανικού ΠΑΣΟΚ).
Είθισται σε τέτοιες τυπικές τηλεφωνικές επαφές, να
δίδονται απλώς τα επινίκια συγχαρητήρια.
Αυτό όμως θα ήταν πολύ φτωχικό πλαίσιο
για την συνήθη αστραφτερή μυθοπλασία με την οποία ντύνει ο κ. Τσίπρας τις
επαφές του.
Έτσι, σύμφωνα με ανακοίνωση του Μαξίμου, μάθαμε ότι οι «δύο
πρωθυπουργοί συμφώνησαν να συνεργαστούν, προκειμένου Ελλάδα και Ισπανία να
συμβάλλουν εποικοδομητικά στην προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στην
Ευρωζώνη, την προώθηση της ατζέντας της Κοινωνικής Ευρώπης, την αναθεώρηση του
Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου και την ειρήνη και σταθερότητα στη
Μεσόγειο».
Επίσης ο Έλληνας Πρωθυπουργός ενημέρωσε τον Ισπανό ομόλογό του και
για την πορεία των διαπραγματεύσεων για το ελληνικό δημόσιο χρέος, ζητώντας τη
στήριξή του!
(Αναμένομεν με… αδημονούσα ελπίδα, η αδύνατη κυβέρνηση
μειοψηφίας μιας χώρας με παραπλήσια της Ελλάδας προβλήματα, να συμβάλει
καταλυτικά στην ατζέντα της κοινωνικής Ευρώπης και στην υποβοήθηση της Ελλάδας
στις διαπραγματεύσεις της για το χρέος!).
Πάντως αφού το Σκοπιανό δεν αναδιέταξε το πολιτικό
σκηνικό, όπως πρόσμενε ο ΣΥΡΙΖΑ και δήλωνε ο Νίκος Βούτσης, η κυβέρνηση έστρεψε
οφθαλμόν ελπίδας για άντληση επιχειρημάτων στην Ιβηρική.
Εν αρχή, ήταν δυσάρεστη έκπληξη για τον κυβερνών κόμμα
η μη κυβερνητική συνεργασία των δύο κομμάτων, Σοσιαλιστών και Ποδέμος.
Δεν
έπιασε ο πόνος την ελληνική κυβέρνηση για τα πολιτικά πράγματα της Ισπανίας. 
Αποσκοπούσε στα εντόπια: Μια ενδεχόμενη συνεργασία θα την αξιοποιούσε ως
πολιτικό επιχείρημα, στην συνεχιζόμενη επιχείρηση πλαγιοκόπησης του ΚΙΝΑΛ και
υπαγωγής του - με το δέλεαρ της εξουσίας - σε υποβοηθητικό του μοχλό.
Προς τούτο άλλωστε επιστρατεύουν και αξιοποιούν
επικοινωνιακά και το μοντέλο Πορτογαλίας.
Και εκεί στην εξουσία βρίσκονται
σοσιαλιστές υπό τον Αντόνιο Κόστα, οι οποίοι στηρίζονται από το «Μπλόκο» της
Αριστεράς, το κομμουνιστικό κόμμα και τους Πράσινους.
Το «Μπλόκο» είναι μια δύναμη θεωρητικώς ομοούσια του
ΣΥΡΙΖΑ, εμπράκτως όμως αρκούντως σοβαρή, που κατανόησε τη δύσκολη θέση της
χώρας και δεν επιδόθηκε σε ανόητες ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής,
λεόντειες αντιευρωπαϊκές κορώνες, ευφάνταστες οικονομικές θεωρίες, παίγνια
δειλίας (chicken game του Γιάνη), και γλώσσα μίσους.
Είναι μια αριστερά σοβαρή,
συγκροτημένη και συγκρατημένη, που έθεσε τα συμφέρον της χώρας υπεράνω του κομματικού
της και των όποιων ιδεοληψιών είχε (βέβαια καθώς η κυβέρνηση συγκροτήθηκε το
Νοέμβρη, είχε προλάβει να διαπιστώσει τα χαΐρια των Ελλήνων συντρόφων).
Πάντως για το κυβερνών κόμμα είναι ατελέσφορο να
ξοδεύει δυνάμεις προκειμένου να πείσει για συνεργασία το «παλιό ΠΑΣΟΚ» - που
άλλωστε βρωμάει στην ευαίσθητη μύτη του Νίκου Φίλη. Αφενός η θέαση της μεταπολιτευτικής ιστορίας πείθει ότι αυτό είναι σκληρόπετσο (το έδειξε στους καιρούς της τρικυμίας, το 1989 και το 2015), αφετέρου τα στελέχη του είναι ευρύτερης πολιτικής εμβέλειας των συριζαϊκών, και δεν πρόκειται να υπαχθούν υπό αυτούς.
Κοινή λογική είναι αυτό. Αποδεικνύεται άλλωστε και από τη εμβέλεια των Πασόκων
που έτρεξαν στον ΣΥΡΙΖΑ και ανέλαβαν υπουργικές και άλλες θέσεις.
Εγιναν
επιφανείς, ενώ επί ΠΑΣΟΚ …στο ΠΑΣΟΚ, ήταν «δεύτερης κατανομής»!
Ωστόσο υπάρχει στο ΚΙΝΑΛ ένα «μαλακό υπογάστριο»,
πρόθυμο να υπηρετήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και – λόγω διαφοράς μεγέθους – να τεθεί υπό
αυτόν.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να ψηφίσει για το
Σκοπιανό όποια συμφωνία φέρει η κυβέρνηση (χωρίς καν να την έχει δει)
παρέχοντας έτσι χείραν βοηθείας και μακροημέρευσης στην κυβέρνηση.
Παράλληλα ο Γιώργος Παπανδρέου επιτέθηκε αυτόκλητος
στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αντιπαραβάλλοντας τη διαμάχη του πατέρα του με τον Αντώνη
Σαμαρά, για να εισπράξει τα εύσημα τη Αυγής, η οποία έκθαμβη χαρακτήρισε την
ενέργειά του ως «σημαντική παρέμβαση, που απευθύνεται και στο εσωτερικό του
ΚΙΝΑΛ, δεδομένης της επιρροής που ασκεί ο Γ. Παπανδρέου στις αποφάσεις του
φορέα…» (Ο κατά ΣΥΡΙΖΑ «Πινοσέτ» αυτά!). Με τέτοια προθυμία του κ. Παπανδρέου,
τα εύσημα μπορούν κάλλιστα να γίνουν αυριανά κυβερνητικά ένσημα!
Εν τω μεταξύ η Ευρώπη… περιμένει την «καταλυτική»
παρέμβαση Σάντσεθ – Τσίπρα για να αλλάξει!
Του Γιάννη Σιδέρη
€ « » $ ●▲▼◄►
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου