Η εσωτερική ισχύς της Ελλάδος

Η εδαφική διεκδίκηση, είτε μέσω άμεσης κατάκτησης εδάφους είτε μέσω δορυφοροποίησης της περιοχής, είναι αναπόσπαστο μέρος της γεωπολιτικής των κρατών. Αυτές οι διεκδικήσεις πληθαίνουν και εντείνονται ανάλογα με τα συμφέροντα και τον συσχετισμό ισχύος των κρατών. 

Το τελευταίο διάστημα η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλές διεκδικήσεις και προκλήσεις απ’ όλους σχεδόν τους γείτονές της, κυρίως με την Τουρκία και τα Βαλκανικά κράτη με τα οποία συνορεύει. 

Πολλές διεκδικήσεις υφίστανται εδώ και δεκαετίες, όμως προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι έχουν αναβαθμιστεί τα μέσα πίεσης, η συχνότητα και η ένταση με την οποία εκδηλώνονται, εξέλιξη που δεν είναι άσχετη με την οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα μας καθώς και μ’ άλλους παράγοντες που εξακολουθούμε να υποτιμούμε.

Δεν είναι μόνον οι Ένοπλες Δυνάμεις παράγοντας ισχύος, πολλοί ακόμη νευραλγικοί τομείς όπως η οικονομία, η εσωτερική συνοχή και η αντοχή των θεσμών συνθέτουν το σύνολο των δυνατοτήτων ενός κράτους να επιβιώνει και να αναπτύσσεται. 

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι τα εσωτερικά προβλήματα μίας χώρας επηρεάζουν βαθιά την εξωτερική πολιτική της και μπορούν να εργαλειοποιηθούν από τον εχθρό.

Η στρατιωτική υπεροχή είναι θεμελιώδης παράγοντας ισχύος, ωστόσο πολλά κράτη κατέρρευσαν ή υπέστησαν απώλειες χωρίς συμβατικό πόλεμο. 
Επί παραδείγματι, η Δύση εφαρμόζει κυρίως οικονομικά αντίμετρα προκειμένου να πλήξει την ισχύ της Ρωσίας και του Ιράν με απώτερο στόχο να αποσταθεροποιήσουν τις δύο χώρες, να καθυστερήσουν την ανάπτυξή τους και να περιορίσουν την γεωπολιτική σφαίρα τους. 
Αναλογιστείτε τώρα το εξής: 
πόσο ευάλωτη είναι μία χώρα η οποία έχει να αντιμετωπίσει αθρόα λαθρομετανάστευση, αύξηση της εγκληματικότητας (αλληλένδετο με το πρώτο), δημιουργία ανύπαρκτων μειονοτήτων εντός της χώρας, έλλειψη εθνικού αφηγήματος, διάβρωση θεσμών και ρήξη κοινωνικής συνοχής μέσω νομοθετημάτων και πολιτικών που ευνοούν την ανομία και την αταξία (πχ Νόμος Παρασκευόπουλου, κατάργηση φυλακών υψίστης ασφαλείας, καταλήψεις πανεπιστημίων) και εν τέλει βρίσκεται υπό δημοσιονομική εποπτεία;

Αν υποθέσουμε ότι η δημοσιονομική εποπτεία είναι πλέον αναπόφευκτη ή αναγκαία (μεγάλη συζήτηση), δεν υπάρχει απολύτως καμία αναγκαιότητα ή δυσχέρεια για να διαιωνίζεται η ανομία και η αταξία που μαστίζουν την κοινωνία και υπονομεύουν τα εθνικά συμφέροντα. 

Αντιθέτως μία χώρα με ισχυρούς θεσμούς, δημόσια τάξη, μειωμένη εγκληματικότητα και κοινωνική συνοχή είναι πολύ πιο ικανή να αναπτυχθεί, να αντιμετωπίσει εξωτερικές προκλήσεις, περιορίζει τις επιλογές του αντιπάλου και τον αναγκάζει να αναδιπλωθεί και επιτρέπει στις αρμόδιες υπηρεσίες που είναι επιφορτισμένες με τα εθνικά συμφέροντα να μην έχουν δύο μέτωπα: ένα εσωτερικό και ένα εξωτερικό. 

Η χώρα χρειάζεται άμεσα ένα νέο εθνικό αφήγημα στηριγμένο στον πολιτισμό της προσαρμοσμένο στις σύγχρονες ανάγκες και συγχρόνως δημόσια τάξη που θα προστατεύει το έννομο αγαθό και την ομαλή λειτουργία της κοινωνίας. 

                                                                                € « » $  ●▲▼◄►

                                                                       ΠΗΓΗ://themermaidtavern.gr/