Η ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ

Διάφοροι δημοσιογράφοι ή «δημοσιογράφοι», αναλυτές ή «αναλυτές», sites, Καθηγητές Πανεπιστημίου, τουρκολόγοι που δεν ξέρουν τουρκικά (η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα παγκοσμίως που μπορεί να συμβεί αυτό), έχουν «ξεσκιστεί» κυριολεκτικά να διασπείρουν ανακριβείς ειδήσεις, ψέματα, τερατώδεις φήμες και αθεμελίωτες, αλλά τρομοκρατικές εκτιμήσεις για το τι συμβαίνει ή τι θα συμβεί μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. 

Μερικοί λένε ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος. 

Άλλοι λένε, ή αφήνουν να εννοηθεί, ότι ένα προληπτικό πλήγμα κατά της Τουρκίας θα ήταν ότι έπρεπε. Μας προτείνουν δηλαδή να αυτοκτονήσουμε ομαδικά.

Συμπτωματικά, η μεγάλη πλειοψηφία όλων αυτών συνδέεται άμεσα ή έμμεσα, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, με αμερικανικούς και νατοϊκούς κύκλους, ή με άλλες, πολύ εξτρεμιστικές χώρες και δυνάμεις του διεθνούς συστήματος. 

Γιατί και το διεθνές σύστημα δεν είναι, αυτή την εποχή, ενιαίο.

Κατά μία άλλη σατανική σύμπτωση, η εντύπωση που δημιουργούν με όλα αυτά, το κλίμα, είναι ακριβώς το ίδιο που προκαλούν οι επαναλαμβανόμενες από καιρού εις καιρόν δηλώσεις του πρώην Πρέσβη των ΗΠΑ στην Ουκρανία και νυν στην Ελλάδα, του κ. Πάιατ. 

Δηλώσεις εξαιρετικά ανοίκειες για ξένο διπλωμάτη, που όχι μόνο τείνουν εκ των πραγμάτων να λειτουργήσουν ως «αυτεκπληρούμενη προφητεία», αλλά και θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως προκαταβολική απόσειση ευθυνών για κάτι που ίσως γίνει. 

Ο Πρέσβης της ηγετικής δύναμης της Ατλαντικής Συμμαχίας δεν είναι τουρίστας ή αναλυτής. 

Οφείλει να ενεργεί για να μη συμβούν αυτά που περιγράφει, όχι να εξηγεί στη χώρα που είναι διαπιστευμένος γιατί μπορεί να καταστραφεί. 

Τι είναι πάλι τούτο;

Βεβαίως, η Ελλάδα και η Τουρκία είναι δύο σύμμαχοι του ΝΑΤΟ και ένας γενικός πόλεμος μεταξύ τους θα ήταν κανονικά αδιανόητος. 

Αν όμως οι Δυτικοί και το Ισραήλ καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι χάνουν οριστικά την Τουρκία, τότε δεν θα διστάσουν ούτε στιγμή να οδηγήσουν σε έναν πόλεμο που θα καταστρέψει και τις δύο χώρες (συμβάλλοντας και στην οριστική κατάρρευση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, για σκοπούς και λόγους πολύ διαφορετικούς από αυτούς που εσείς ή εγώ θεωρούμε απαράδεκτη την ΕΕ). 

Προς το παρόν, τους χρειάζεται η απειλή του.

                               Τα παραμύθια της Χαλιμάς

Τώρα, χωρίς τη σκιά της σκιάς της σκιάς ενός στοιχείου, ισχυρίζονται ραδιόφωνα, site και εφημερίδες ότι οι Τούρκοι μπήκαν στο ελληνικό έδαφος και άρπαξαν τους Έλληνες στρατιωτικούς. 

Ένας «αναλυτής» μάλιστα, που και ο ίδιος διαφημίζει τις σχέσεις του με το ΝΑΤΟ, το «χόντρυνε» ακόμα περισσότερο, ισχυριζόμενος ότι άρπαξαν και ένα τζιπ του στρατού. Ένας άλλος, από ένα site, έλυσε το αίνιγμα της κουκούλας. 

Τους μετέφεραν, έγραψε, με κουκούλα, γιατί τους κακοποίησαν.

Είπαμε να αντιστεκόμαστε στους Τούρκους, είπαμε να τους κατηγορούμε για αυτά που όντως κάνουν. 

Για ποιο λόγο όμως να εφευρίσκουμε γεγονότα; Σε ποιόν χρειάζεται κάτι τέτοιο; 

Ποιος τους έβαλε όλους αυτούς να λένε όσα λένε; Είναι μόνο ανοησία και ανευθυνότητα;

Οι αναγνώστες και οι ακροατές βομβαρδίζονται με σειρά ισχυρισμών που παραβιάζουν κατάφωρα την κοινή λογική. 

Ένας σπουδαιοφανής καθηγητής, πολύ γνωστός για τις σχέσεις του με τρίτη χώρα, μιλώντας σε μεγάλο ραδιοφωνικό σταθμό, οπαδός ο ίδιος μάλλον ενός «προληπτικού πλήγματος» κατά της Τουρκίας, αν και έχει την εξυπνάδα να μην το λέει πολύ καθαρά, υποστήριξε ότι είναι αδύνατον (όπως λένε οι ίδιοι οι στρατιωτικοί, το υπουργείο Άμυνας και η ελληνική κυβέρνηση) να χάθηκαν και να μπήκαν 253 μέτρα μέσα στο τουρκικό έδαφος οι δύο. 

Γιατί παρακαλώ είναι αδύνατον; 

Γιατί μπαίνεις τόσο πολύ μέσα, μόνο αν κάνεις κατασκοπεία. Αλλά όταν κάνεις κατασκοπεία δεν φοράς τη στολή σου και τα εθνόσημα. Άρα δεν μπήκαν μέσα. Άρα τους απήγαγαν οι Τούρκοι. Αν η γιαγιά μου είχε καρούλια, θα ήταν αυτοκίνητο. Αυτός ο άνθρωπος διδάσκει σε Πανεπιστήμιο!

Αλλά τι να κάνει και ο μέσος Έλληνας, που δεν είναι ειδικός, δεν έχει τη δυνατότητα να το ψάξει, δεν διαθέτει πληροφορίες και ακούει ή διαβάζει τόσους πολλούς να λένε ότι άρπαξαν τους Έλληνες οι Τούρκοι; 

Αν δεν το πιστέψει, τουλάχιστον θα αρχίσει να το σκέφτεται. «Όλοι πιστεύουν (στη Θράκη) ότι ήταν ενέδρα», τιτλοφορεί στην πρώτη σελίδα μια γνωστή στην ικανότητά να παραπληροφορεί ιστορική εφημερίδα της χώρας (κάτι ήξεραν οι φοιτητές που την έκαψαν στο Πολυτεχνείο, τον Νοέμβριο του 1973). 

Και διασπείρει ψευδείς ειδήσεις και δεν παίρνει την ευθύνη τους. «Όλοι το πιστεύουν». Άντε τώρα να τους βρεις όλους και να τους ρωτήσεις.

Η μία εφημερίδα εντοπίζει την αρρώστια, μια άλλη, αγνοώντας ότι πιθανώς, ο εμπρηστής και ο πυροσβέστης είναι το ίδιο πρόσωπο, προτείνει στην πρώτη σελίδα της, και το φάρμακο:

 «Ο Τραμπ στέλνει τον στόλο», γράφει, για την Κύπρο μεν, αλλά δεν είναι σαφές από την εμφάνιση αν δεν αφορά και το Αιγαίο αυτό, σε μια σύγχρονη μορφή του παροιμιώδους «Κορίτσια ο Στόλος». Ο αμερικανικός τύπος γράφει ότι ο Κίσσινγκερ έχει τη μεγαλύτερη επιρροή στον Τραμπ μετά τον Νετανιάχου. Δηλαδή ο άνθρωπος που έβαλε την ελληνική χούντα να κάνει το πραξικόπημα στην Κύπρο το 1974 και τον Ετσεβίτ να εισβάλει μετά στο νησί είναι σήμερα ο άνθρωπος με την μεγαλύτερη επιρροή στον πρόεδρο των ΗΠΑ. Άμα έχεις τέτοιους φίλους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς;

                                     Το παράδειγμα της κυπριακής ΑΟΖ

Τώρα βέβαια, ο Στόλος που λέγεται ότι σπεύδει, όχι να υπερασπιστεί την Κύπρο, αλλά την Exxon, θα ζητήσει υποθέτουμε και κάποια ανταλλάγματα. Θα μπει ακόμα πιο πολύ στον βούρκο της ξένης εξάρτησης η Κύπρος. Θα αυξηθούν οι πιέσεις να δώσει επιτέλους το κράτος της με μια παραλλαγή του Ανάν και οι δικαιολογίες για να το κάνει («πρέπει, γιατί πως θα εκμεταλλευθούμε τα πετρέλαια;», δηλαδή η Exxon). Όσο για την Τουρκία, μετά την πρώτη επιτυχία της θα κλιμακώσει τις ενέργειές της.

Πρόκειται για τυχαίο ή για προσχεδιασμένο αποτέλεσμα;

Ο πρώην ΥΠΕΞ, ο κ. Κασουλίδης το μισοείπε. Τους είχαν δώσει διαβεβαιώσεις. 

Είτε πρόκειται για ανοησία, είτε λόγω διαβεβαιώσεων, ο Αναστασιάδης πάντως έδωσε το οικόπεδο 3 της κυπριακής ΑΟΖ στην ιταλική ΕΝΙ και αρνήθηκε να δώσει οποιοδήποτε οικόπεδο στους Ρώσους, όπως και διευκολύνσεις ανεφοδιασμού στα πλοία τους που είχαν ζητήσει. 

Στους Ρώσους όμως τρέχουν οι Κύπριοι κάθε φορά που χρειάζονται βοήθεια. Στη ζωή, όπως και στη διεθνή πολιτική, δεν μπορείς συνέχεια να ζητάς και ποτέ να μη δίνεις.

Είχε κάθε δικαίωμα η Κύπρος να δώσει το οικόπεδο στην ΕΝΙ και είναι εντελώς παράνομη η παρεμπόδιση των ερευνών από την Τουρκία. ‘Όμως, η πιθανότητα να αφήσεις ξεκλείδωτο αμάξι στη Νάπολη της Ιταλίας και να μη σε κλέψουν είναι μάλλον μηδαμινή. Και κλειδωμένο να το αφήσεις θα στο κλέψουν. Παρανόμως, αλλά θα γίνει. 

Όπως είναι αδύνατο στον Ερντογάν να βλέπει αφύλαχτο το οικόπεδο μπροστά του και να μην κάνει τίποτα για να ανακόψει κυπριακές ενέργειες, απολύτως νόμιμες μεν, πλην δυνάμενες να αλλάξουν σημαντικά τον στρατηγικό χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου. Δεν θα ήταν Τούρκος!

Μήπως κάποιος λοιπόν πρόβλεψε σωστά τι θα γίνει στο οικόπεδο 3 και αποφάσισε ότι τον συμφέρει να γίνει; Ώστε και να πουλάει εκ των υστέρων προστασία και να βρει ένα επιπλέον μοχλό πίεσης για τους σκοπούς του. Και να δημιουργήσει μια ακόμα εστία σύγκρουσης.

Η Αυτοκρατορία έχει ανάγκη τις συγκρούσεις, ακόμα και των υποτελών, όσο εσείς κι εγώ το οξυγόνο. DIVIDE ET IMPERA. Ο Ηγεμών μισεί τη σταθερότητα. Το ύψιστο όπλο του είναι να κρατά εκείνος, και μόνο εκείνος, στα χέρια του τα Κλειδιά της Ειρήνης και του Πολέμου.

Μια Ιστορική Υπενθύμιση & η έννοια μιας Παράστασης

Ο Κίσσινγκερ ήταν καταπληκτικός το 1974. Έβαλε τους Τούρκους και τους Έλληνες να συγκρουστούν μεταξύ τους για να πάρει αυτός την Κύπρο που χρειαζόταν. (Κυρίως βέβαια εξελίχθηκε σε μονομερή σφαγή των Ελλήνων.) 

Όπως οι Αγγλοαμερικανοί έβαλαν τους Έλληνες να σκοτωθούν μεταξύ τους για να πάρουν αυτοί την Ελλάδα, στη δεκαετία του 1940. Όπως οι Αγγλογάλλοι μας έστειλαν στον Σαγγάριο το 1921, για να πάρουν οι φίλοι τους και όχι ο Κεμάλ τη Μοσούλη.

Έχει κανείς την εντύπωση ότι παρακολουθεί επί σκηνής ένα έργο που έχει πολλούς ηθοποιούς, άλλοι είναι «αριστεροί», άλλοι «δεξιοί», άλλοι « εθνικόφρονες», άλλοι «ενδοτικοί», παίζουν διάφορους ρόλους που εξυπηρετούν τη βαθύτερη οικονομία του έργου, αλλά σκηνοθέτης είναι ένας.

Η ιστορία της δήθεν απαγωγής των Ελλήνων στρατιωτικών δεν ήτανε άλλωστε το μόνο κρούσμα μαζικής παραπληροφόρησης. 

Είχαν προηγηθεί δημοσιεύματα για επικείμενη κατάληψη του Καστελόριζου και διάβαση του Έβρου και μύρια όσα άλλα. 

Το γεγονός ότι υπάρχουν και σοβαρά περιστατικά τουρκικής επιθετικότητας διευκολύνει, γιατί κάνει ευκολότερο να περάσουν ως αληθή τα εξωφρενικά.

Με δεδομένη την κεντρική και δικαιολογημένη θέση ως Εχθρού της Τουρκίας στο ελληνικό εθνικό ασυνείδητο, για προφανείς ιστορικούς λόγους (αντίστοιχα συμβαίνουν και από κει), δεν είναι και δύσκολο να πείσουν τους Έλληνες ότι οι Τούρκοι ετοιμάζονται να τους κατασπαράξουν αύριο.

Το πρόβλημα είναι ότι για να σωθεί ο ταύρος δεν πρέπει να κοιτάει το κόκκινο πανί, αλλά τον ταυρομάχο.

Επειδή αντιλαμβάνομαι ότι οι αναγνώστες, υποκείμενοι στο ασκούμενο μπαράζ ψευδολογίας και παραπληροφόρησης που συνεχίζεται, μπορεί να αμφισβητούν την ορθότητα όσων λέω, τους προτείνω να πάρουν ένα μπλοκάκι και να σημειώνουν αυτά που ακούνε ή διαβάζουν, ιδίως τα πιο εντυπωσιακά. Και μετά να φτιάξουν έναν κατάλογο πόσα αποδεικνύεται ότι είναι αλήθεια και πόσα ψέματα. Να το κάνουν με το δικό τους μυαλό, όχι με αλλωνών μυαλό, χωρίς να επηρεάζονται από κανένα, ούτε και από τις ίδιες τις δικές τους γνώμες. Θα διαπιστώσουν σύντομα το τεράστιο ποσοστό ψευδών και διαστρεβλωτικών παρουσιάσεων που ακούνε κάθε μέρα.

Δεν αμφισβητεί ο γράφων την τουρκική επιθετική συμπεριφορά, η οποία άλλωστε είναι μια σταθερά δεκαετιών, δεν είναι τωρινή. 

Αυτό που υποστηρίζει είναι ότι δυνάμεις, για επιδιώξεις που θεωρούμε εξαιρετικά ύποπτες, επιδίδονται σε μια πολύ εκτεταμένη επιχείρηση ψυχολογικού πολέμου, που αποσκοπεί, το πιθανότερο, να οδηγήσει σε συνθήκες που μια κυβέρνηση, ή ένας στρατιωτικός ηγέτης θα αισθάνονται υποχρεωμένοι να «πατήσουν το κουμπί», που η συμπεριφορά τους θα γίνει καταναγκαστική και οι δύο χώρες θα εγκλωβιστούν σε μια αλυσιδωτή αντίδραση που δεν θα μπορούν να διακόψουν.

Το ίδιο κινδυνεύει να συμβεί και με την κοινή γνώμη. 

Όταν οι άνθρωποι εγκλωβιζόμαστε σε μια γνώμη δεν την αλλάζουμε εύκολα, γιατί δεν θέλουμε συνήθως να αποδεχθούμε ότι κάναμε λάθος ή ότι εξαπατηθήκαμε.

Υπάρχουν άλλωστε και στην Τουρκία οι προβοκάτορες, όπως ο κ. Κιλιντζάρογλου.

Στήνεται, προετοιμάζεταιένας μηχανισμός που μπορεί είτε να οδηγήσει σε σύγκρουση με την Τουρκία, γιαλογαριασμό τρίτων δυνάμεων, είτε σε απαράδεκτες υποχωρήσεις, δήθεν για να «μηνπάμε σε πόλεμο». 
Και που περιορίζει ασφυκτικά τα ήδη πολύ περιορισμένα περιθώρια κινήσεων μιας οικονομικά και κοινωνικά καθημαγμένης Ελλάδας.

Δεν μπορούμε φυσικά να εξαντλήσουμε ένα τέτοιο θέμα σε ένα περιορισμένο σημείωμα. Θα επανέλθουμε.

                                                             Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

                                                                             € $  ●► « » ▲▼◄

                                                             ΠΗΓΗ://www.konstantakopoulos.gr