«Να συνεχιστεί χωρίς εμπόδια η οικογενειακή επανένωση των προσφύγων», θέλουν 33 Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ

Μέτρα για να διασφαλιστεί η ομαλή διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης για τους πρόσφυγες καθώς  και τα συμφωνηθέντα σχετικά με τις μετεγκαταστάσεις και επανεγκαταστάσεις, ζητούν με ερώτησή τους 33 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με πρώτο υπογράφοντα τον πρόεδρο της Επιτροπής Οικονομικών, Μάκη Μπαλαούρα. 

Σημειώνουν, μάλιστα, πως «η προστασία των δικαιωμάτων των προσφύγων αποτελούσε και αποτελεί τον κύριο γνώμονα της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ως προς την χάραξη της πολιτικής σχετικά με το προσφυγικό ζήτημα».

Η ερώτηση απευθύνεται στον αναπληρωτή υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννη Μουζάλα, και βασίζεται στα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αλλά και στις προσπάθειες ευρωπαϊκών κρατών μεταξύ των οποίων και της Γερμανίας προκειμένου να περιοριστεί η εφαρμογή του συγκεκριμένου μέτρου.

Όπως αναφέρεται στην ερώτηση: 

«Την Τρίτη στις 13 Ιουνίου 2017 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε την 13η Έκθεση σχετικά με την πρόοδο των μετεγκαταστάσεων (relocations) και επανεγκαταστάσεων (resettlements).

Η συγκεκριμένη Έκθεση επισημαίνει κατ’αρχήν τη βελτίωση στο ρυθμό των μετεγκαταστάσεων από την Ελλάδα και την Ιταλία προς κράτη -μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος έχει αυξηθεί μέσα στο 2017. 
Καταδεικνύει, όμως, παράλληλα ότι κάποιες χώρες εξακολουθούν να μη δέχονται αιτούντες άσυλο με το πρόγραμμα της μετεγκατάστασης, παρά τη σαφή τους υποχρέωση, όπως αυτή απορρέει από τις σχετικές Αποφάσεις του Συμβουλίου του Σεπτεμβρίου του 2015 για μετεγκατάσταση αιτούντων άσυλο από την Ελλάδα και την Ιταλία.

Μάλιστα με ανακοίνωσή της, στις 14 Ιουνίου 2017, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γνωστοποιεί ότι εκκινεί νομικές διαδικασίες εναντίον της Δημοκρατίας της Τσεχίας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας, οι οποίες- κατά παράβαση των νομικών τους υποχρεώσεων – δεν έχουν προβεί στη μετεγκατάσταση κανενός προσώπου και δεν έχουν αναλάβει δεσμεύσεις να το πράξουν. 

 Η εξέλιξη αυτή είναι μεν θετική, χωρίς να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι έρχεται σχεδόν δύο χρόνια μετά την έναρξη εφαρμογής του προγράμματος.

Η καθυστέρηση και η κωλυσιεργία των κρατών-μελών της Ε.Ε. να ανταποκριθούν στις μετεγκαταστάσεις είναι ακόμη και σήμερα αξιοσημείωτη, αφού παρά την πρόοδο που έχει επισημανθεί τους τελευταίους μήνες σε σύγκριση με τα ποσοστά του 2016, εν τέλει 
μόνο 13.973 από τα 63.302 άτομα που προβλέπονται συνολικά, έχουν μετεγκατασταθεί από Ελλάδα προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες μέχρι στιγμής.

Τα προγράμματα της μετεγκατάστασης και της επανεγκατάστασης είναι πολύ σημαντικά τόσο για την προάσπιση των δικαιωμάτων των προσφύγων όσο και για τον καταμερισμό των ευθυνών μεταξύ των κρατών της Ε.Ε., ώστε να μη καθίσταται το σύστημα υποδοχής και φιλοξενίας δυσανάλογο για τις χώρες πρώτης υποδοχής, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία.

Στην ίδια κατεύθυνση με τη μετεγκατάσταση και την επανεγκατάσταση λειτουργεί και η οικογενειακή επανένωση.
Αποτελεί, δε, βασικό δικαίωμα των αιτούντων διεθνούς προστασίας και πρόκειται με απλά λόγια για το δικαίωμα ενός πρόσφυγα να επανενωθεί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του, που βρίσκονται σε άλλο κράτος-μέλος.

Παρά ταύτα, στις 29 Μαΐου 2017 δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» Επιστολή που φέρεται να απέστειλε ο Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής προς τον Γερμανό ομόλογό του, η οποία αναφέρεται σε συμφωνία μεταξύ των δύο μερών με στόχο να περιοριστεί προσωρινά ο αριθμός των ατόμων που μεταφέρονται κάθε μήνα από την Ελλάδα στη Γερμανία βάσει της διαδικασίας της οικογενειακής επανένωσης. 

Το θέμα αυτό μάλιστα, έχει λάβει ευρωπαϊκές διαστάσεις, καθώς ήδη έχουν κατατεθεί σχετικές Ερωτήσεις τόσο από βουλευτές στη Γερμανική Βουλή όσο και στο Ευρωκοινοβούλιο.

Μία τέτοια συμφωνία, η οποία καθυστερεί τιςδιαδικασίες για την επανένωση αιτούντων άσυλο, που βρίσκονται στη χώρα μας, μεάλλα μέλη της οικογένειάς τους, που διαμένουν στη Γερμανία, βρίσκεται σε κάθεπερίπτωση εκτός του διεθνούς και ευρωπαϊκού πλαισίου για την προστασία τωνπροσφύγων. 

Ειδικότερα, το δικαίωμα στην οικογενειακή επανένωση απορρέει τόσο από τη Συνθήκη της Γενεύης του 1951 για τους Πρόσφυγες, που εμπεριέχει την «Αρχή της Οικογενειακής Ενότητας», όσο και από τις ειδικές διατάξεις του Κανονισμού της ΕΕ αριθ. 604/2013, γνωστού ως  «Δουβλίνο ΙΙΙ», όπου στο άρθρο 29 αναφέρεται ότι η μεταφορά των προσώπων αυτών στο κράτος – μέλος αναδοχής τους, πραγματοποιείται «μόλις αυτό είναι πρακτικά δυνατόν και το αργότερο εντός έξι μηνών από την αποδοχή του αιτήματος περί αναδοχής».»
                                                             Γεράσιμος Λιβιτσάνος  

                                                         ΠΗΓΗ:www.vouliwatch.gr