Η νέα συμφωνία για το χρέος*!

Σύμφωνα με πληροφορίες από έγκυρες ευρωπαϊκές αλλά και ελληνικές πηγές, ο Έλληνας πρωθυπουργός φέρεται όχι μόνο να έχει αποδεχτεί την προοπτική τη μη ονομαστικής μείωσης του ελληνικού χρέους  αλλά και να έχει συμφωνήσει ότι αυτό θα βαπτιστεί βιώσιμο μέσω της δέσμευσης της Ελλάδας να παράγει μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα για μισό αιώνα και για την ακρίβεια τουλάχιστον για 45 χρόνια!

Ως αντάλλαγμα της δέσμευσης για μισό αιώνα υψηλών πλεονασμάτων, ο πρωθυπουργός θα λάβει δευτερεύοντα μέτρα για τη «βιωσιμότητα» του χρέους και υποσχέσεις ότι αν η κατάσταση παραμείνει τραγική τότε στο μέλλον τότε, ίσως, να γίνει μία υπό όρους συζήτηση για περαιτέρω μέτρα ενίσχυσης της βιωσιμότητας του.

Με δεδομένο το τεράστιο ύψος του χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ, η «λύση» που προωθείται είναι σαν να λέμε ότι το ελληνικό χρέος είναι το Έβερεστ και προκειμένου να μειωθεί θα δοθεί από ένα φτυάρι σε όλους τους Έλληνες ώστε να το φτιαρίζουν σιγά, σιγά, μέχρι να γίνει, Όλυμπος, περίπου το  2065. 

Είναι προφανές πως κάτι ανάλογο όχι απλά δεν έχει συμβεί ποτέ στην παγκόσμια οικονομική ιστορία αλλά δεν έχει ζητηθεί ούτε και από χώρες που έχασαν σε μεγάλους πολέμους.

Όμως αν και όπως φαίνεται μία κυβέρνηση σε κατάσταση παράκρουσης μπορεί να συμφωνήσει πως μία χώρα θα παράγει μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα για μισό αιώνα, αυτό δε σημαίνει ότι κάτι τέτοιο είναι και δυνατό να συμβεί.

Και το εύλογο ερώτημα είναι το εξής:

Δε γνωρίζει η Τρόικα ότι αυτός ο στόχος είναι ανέφικτος; 

Φυσικά και ναι, όπως ακριβώς γνώριζε ότι ήταν ανέφικτοι και οι στόχοι του πρώτου Μνημονίου που υποτίθεται πως θα έκαναν το χρέος βιώσιμο. 

Μόνο που τώρα το χρέος είναι στα χέρια τους και όχι στις αγορές και έτσι θα ελέγχουν την κατάσταση απόλυτα και μαζί με αυτήν και την Ελλάδα για τα επόμενα 50 χρόνια . 

Οπότε, όταν ο παρανοϊκός όσο και καταστροφικός αυτός στόχος δεν επιτευχθεί, κάτι που είναι 99.9% βέβαιο, θα πρέπει να ενεργοποιηθεί ο περίφημος «κόφτης» και να γίνουν νέες μειώσεις συντάξεων και να ληφθούν νέα μέτρα λιτότητας, τα οποία θα μειώσουν το ΑΕΠ και θα αυξήσουν το χρέος, κρατώντας την Ελλάδα αλυσοδεμένη σε μία κατάσταση παντοτινής οικονομικής ταλαιπωρίας και σίγουρα οικονομικής σκλαβιάς.

Και αν αυτή η προοπτική φαντάζει απαισιόδοξη τότε αρκεί να αναλογιστούμε ότι μετά από 7 χρόνια κρίσης η Ελλάδα, μόλις, υπέγραψε νέα μέτρα, για το 2019-2020, δηλαδή για όταν θα έχουν περάσει 10 χρόνια από την αρχή της κρίσης.

Και δυστυχώς η εθνική τραγωδία δε σταματά εδώ, καθώς όπως η Τρόικα έτσι και η κυβέρνηση γνωρίζει ότι η ελληνική οικονομία δε μπορεί να χρηματοδοτηθεί εξ ολοκλήρου στα επόμενα χρόνια από τις αγορές και ότι με την πολιτική που ακολουθεί όχι μόνο δε βγαίνουμε από τα Μνημόνια αλλά τα παντρευόμαστε για δεκαετίες.

Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι η «λύση» που προωθεί για το χρέος, δηλαδή η πληρωμή του μέσω μεγάλων πλεονασμάτων για μισό αιώνα, είναι ανέφικτη και γι’ αυτό έστησε ένα ολόκληρο σόου γύρω από το πλεόνασμα του 2016 – το ένα τρίτο του οποίου προήλθε από χρήματα που περίσσεψαν από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και το υπόλοιπο από φόρους και περικοπές – για να νομιμοποιήσει το παρανοϊκό επιχείρημα ότι αφού επετεύχθη μία χρονιά, μπορεί και πρέπει να επιτευχθεί και για 50 χρόνια.

Η κυβέρνηση γνωρίζει την πραγματικότητα, όπως γνώριζε ότι δε θα έσκιζε τα Μνημόνια, ότι δε θα αύξανε τον κατώτατο μισθό, ότι δε θα έπαυε τα capital control μέσα σε έξι μήνες κλπ. κλπ.

Δεν είναι θέμα άγνοιας. Είναι θέμα επιλογής. 

Η κυβέρνηση συνειδητά προτάσσει το κομματικό έναντι του εθνικού συμφέροντος και επιλέγει να προστατέψει την ίδια αντί για τη χώρα. Και γι’ αυτό η αλήθεια πρέπει να αναδειχθεί, οι ευθύνες να καταλογιστούν και η καταστροφική «λύση» που προτείνεται, οπωσδήποτε, να αποφευχθεί.

                                           Από Νίκος Σίμος - «anastoxasmoi.gr»

                      (*)Απόσπασμα από το άρθρο του κ Πάνου Παναγιώτου /analitis.gr