Πατούλης - Μαγιάκης χέρι - χέρι για το «Mall», ισχυρίζεται η Μ. Διακολιού!

Στο ζήτημα της ΣΜΠΕ που αφορά το ΕΧΣ ουσιαστικά για το Mall, γεννώνται κάποια ερωτήματα:

Ερώτημα 1ον: Γιατί το Mall θεωρείται «στρατηγική επένδυση»; Στην ουσία είναι ένα εμπορικό κέντρο και όχι κάτι άλλο και το γεγονός αυτό από μόνο του δεν το καθιστά ούτε στρατηγική επένδυση, ούτε προσδίδει μητροπολιτικό χαρακτήρα στην περιοχή στην οποία βρίσκεται.

Ερώτημα 2ον: Η εφαρμογή Ειδικού Χωρικού Σχεδίου σε μία περιοχή επί της ουσίας υπονοεί ότι η εν λόγω περιοχή έχει περαιτέρω δυνατότητες ανάπτυξης. Πώς αποδεχόμαστε να υπάρχει ΕΧΣ σε μία περιοχή τόσο επιβαρυμένη; Και για τι είδους ανάπτυξη μιλάμε;

Ερώτημα 3ον: Σε ποια δεδομένα στηρίζουμε την ανάπτυξη; Θυμίζω ότι το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο της πόλης τροποποιήθηκε για τελευταία φορά περίπου προ εικοσαετίας. 

Έκτοτε, όλη η πόλη έχει αλλάξει. 

Αν λοιπόν, πραγματικά επιθυμούμε να μην αποφασίζουν άλλοι για εμάς, χωρίς εμάς, γιατί δεν προβαίνουμε σε τροποποίηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου, που είναι το πρώτο αποφασιστικό βήμα για να πάρουμε τις τύχες της πόλης μας στα χέρια μας και που με αυτό θα μπορέσουμε να διεκδικήσουμε αποτελεσματικότερα τα ΧΕΥ;

Ερώτημα 4ον: Γιατί ο επενδυτής του Mall και ο κάθε επενδυτής δεν έχει την ίδια μεταχείριση με τον καθένα από μας όταν έχουμε αυθαίρετο; Γιατί ο επενδυτής του Mall απολαμβάνει προνομιακή μεταχείριση;

Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα του Mall στην Αττική δεν είναι μεμονωμένο. 

Εντάσσεται στην κατηγορία «επενδύσεων», όπως το Ελληνικό, το Golden Hall, η διαχείριση απορριμμάτων, που οι εκάστοτε κυβερνήσεις την τελευταία εικοσαετία επέλεγαν να προωθούν και να στηρίζουν εις βάρος της κοινωνίας.

Με τις «επενδύσεις» αυτές τελικά χαρίζουμε στους ιδιώτες  τον δημόσιο χώρο, εκεί όπου πραγματώνεται η κοινωνία, και επιτρέπουμε χρήσεις που επιβαρύνουν το περιβάλλον, τις γειτονιές, την καθημερινότητα των κατοίκων και την μικρή κλίμακα οικονομίας.

Σκοπός των επενδύσεων αυτών είναι η κερδοφορία των επιχειρήσεων, αλλά αποτέλεσμά τους για την κοινωνία είναι, όπως το ζήσαμε στο Μαρούσι, ο μαρασμός της τοπικής (και όχι μόνο της τοπικής) αγοράς, η πτώση της αξίας των ακινήτων, η ατμοσφαιρική ρύπανση, η κυκλοφοριακή συμφόρηση, η μετατροπή των γειτονιών σε πάρκινγκ.

Το Mall ειδικά, έχει κριθεί αμετάκλητα παράνομο – με λίγα λόγια, επισήμως αυθαίρετο. 

Η υπό διαβούλευση ΣΜΠΕ τελικά επιχειρεί να το νομιμοποιήσει, κατά παρέκκλιση των αποφάσεων του ΣτΕ, μέσα από μία νομότυπη κατασκευή. Κι αυτό, με τις ευλογίες της πάλαι ποτέ αγωνιστικής και νυν ξεπουληματικής Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Και μόνο το ενδεχόμενο τέτοιας εκτροπής θα έπρεπε να «ξεσηκώνει» κάθε δημοκρατικό άνθρωπο.

Δυστυχώς, δημοτική αρχή και μείζων μειοψηφία στο Μαρούσι συμπορεύονται, θέτοντας μόνο τον όρο των αντισταθμιστικών οφελών, η μεν από την Κυβέρνηση, η δε από την επενδύτρια εταιρία.

Δηλαδή, σιωπούμε μπροστά στην παρανομία, σιωπούμε μπροστά στον οικονομικό μαρασμό της τοπικής μας αγοράς, σιωπούμε μπροστά στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων, και αθωώνουμε συνειδητά τα πάντα, με αντάλλαγμα διεκδίκηση για αντισταθμιστικά!

Υπάρχει δημοτικός σύμβουλος της μείζονος μειοψηφίας ο οποίος έχει υποστηρίξει ότι οι άδειες των τοπικών καταστημάτων θα πρέπει να ανακαλούνται όταν υπάρχουν πολεοδομικές παραβάσεις αλλά για το Mall, που είναι όλο αυθαίρετο, η μείζων μειοψηφία αρκείται μόνο στα αντισταθμιστικά!

Βέβαια, η μείζων μειοψηφία κάνει και κάποιες εύστοχες παρατηρήσεις περιβαλλοντολογικού – πολεοδομικού ενδιαφέροντος, χωρίς όμως να κάνει λόγο για το υπαρκτό ατμοσφαιρικό πρόβλημα του Αμαρουσίου.

Όμως, οι επενδύσεις αυτές έχουν καθαρά οικονομικό σκοπό και η περιβαλλοντική επιβάρυνση είναι η συνέπεια της κερδοσκοπίας των επενδυτών εις βάρος της κοινωνίας. 

Όταν επικεντρώνεται κανείς μόνο και αποκλειστικά στο περιβάλλον, όπως η μείζων μειοψηφία, τελικά αθωώνει την αδίστακτη εκμετάλλευση των συμφερόντων και προσχωρεί στις κυβερνητικές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ που σε δημοτικό επίπεδο εκφράζει.

Η δε δημοτική αρχή, που κατά καιρούς, πολλές φορές και δικαιολογημένα, εξαπολύει μύδρους ενάντια στην κεντρική εξουσία διότι «αποφασίζει για εμάς, χωρίς εμάς», σήμερα παραμένει σιωπηλή που εκ των άνω επιχειρείται η νομιμοποίηση μίας παράνομης και επιβαρυντικής κατασκευής που κατέστρεψε τον προαστιακό χαρακτήρα των όμορων γειτονιών της. 

Αποδέχεται μάλιστα την διατήρηση μίας παρανομίας ως δεδομένη ζητώντας αντισταθμιστικά, ενώ στον τελευταίο στρατηγικό – επιχειρησιακό σχεδιασμό έθετε ως στόχο την στροφή προς την αναβάθμιση των γειτονιών και την αποκατάσταση του προαστιακού χαρακτήρα της πόλης.

Και κάτι ακόμα: Με βάση του ΡΣΑ το Μαρούσι είναι μητροπολιτικό κέντρο και λογίζεται όχι ως μεμονωμένος δήμος, αλλά ως περιοχή Αμαρουσίου, που περιλαμβάνει και όμορους δήμους. 

Οι δήμοι αυτοί, οι σύλλογοί τους και οι εμπορικές τους ενώσεις, που επίσης επηρεάζονται από το Mall και εντάσσονται στην (κατά ΡΣΑ) περιοχή Αμαρουσίου, οφείλουν να έχουν λόγο και ουσιαστική συμμετοχή στη διαδικασία διαβούλευσης και οι κάτοικοί τους να ενώσουν τις φωνές τους με εκείνες των κατοίκων του Αμαρουσίου, ώστε να ακουστεί η φωνή της κοινωνίας και να μην επιτραπεί στην LAMDA να χωροτακτεί μόνη της. 

                                                          Μαίρη Διακολιού

                               Ανεξάρτητη Δημοτική Σύμβουλος Δ. Αμαρουσίου

                                                                  Δικηγόρος

                                                                € ●   ♦   ■   ►