«Να λες εμείς»: Συνάντηση Στελεχών Εκπαιδετών Κατασκηνωτών Κλάδου Μεγάλων Οδηγών

«Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη. Εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως. Δεν έχω καιρό να κουραστώ. 

Δεν έχω καιρό να σταυρώσω τα χέρια μου. 

Δεν έχω καιρό να μην αγαπώ, να μη μισώ, να μη θέλω, να μη σκοτώνομαι. 

Δωσ’ μου το χέρι σου- κι απ’ την αρχή- μιαν άλλη αρχή. Γιάννης Ρίτσος, «Από τις γειτονιές του κόσμου»

►Εμείς (προσωπική αντωνυμία):

►Λέω (ρήμα): εκφράζομαι προφορικά, μιλώ, ανακοινώνω, πληροφορώ, προβλέπω

►Αρχή (ουσιαστικό): το τοπικό ή χρονικό σημείο από όπου ξεκινά κάποιος ή κάτι/ έναρξη

►Να (σύνδεσμος τελικός): με τον σκοπό/ δηλωτικός προτροπής

Εγώ ή εμείς; Εμείς ή εγώ;

Πάντοτε προσπαθούμε να απαντήσουμε στο μοιραίο αυτό ερώτημα. 

Λες και η μόνη πιθανότητα είναι να υπερισχύσει ή το ένα ή το άλλο.

 Όχι, το κρίσιμο σημείο είναι να ενσωματωθεί το ένα στο άλλο. Κάθε ένας από εμάς, με τη ξεχωριστή του γνώμη, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τη διαφορετική προέλευσή του, αποτελεί το μέρος του όλου, που κάνει το τελευταίο μοναδικό. 

Και η μοναδικότητα αυτή ολοκληρώνεται στο εμείς, αφού υπάρχει κι ένα χαρακτηριστικό που μας ενώνει όλους: η πίστη στις πανανθρώπινες αξίες του Οδηγισμού και τον έφηβο. 

Αυτά και μόνο αρκούν, για να σεβόμαστε πάντα το εμείς.

Εξάλλου, η προσπάθεια για τον κοινό στόχο όταν είναι κοινή γεμίζει κάθε ένα από εμάς με ιδιαίτερα συναισθήματα. Για αυτό δεν πρέπει να χάνουμε ευκαιρία να λειτουργούμε ως ένα ενιαίο σύνολο. 

Για αυτό η προτροπή. 

«Να λες εμείς» ας φωνάξουμε στην Ομάδα, στο Σώμα, στη δουλειά, στην οικογένεια. Και σχεδόν αβίαστα τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. 

Γιατί; Γιατί πάντοτε το μοίρασμα κάνει το βίωμα πιο δυνατό.

Η αρχή σημαντική. Για αυτό και τώρα που ξεκινάμε μαζί αυτό το ταξίδι μας προτρέπω να φωνάξουμε «εμείς». 

Και να το εννοούμε. Για μένα, για σένα, για τον Μεγάλο Οδηγό.