Αυτοεκπληρούμενες Προφητείες

Ελληνικός Δημόσιος Λόγος & Διεθνές Σύστημα

Είναι πολύ πιθανόν τους επόμενους μήνες να έχουμε σοβαρές πολιτικές & κοινωνικές ανακατατάξεις.

Θα επιχειρηθεί μια διεπιστημονική ανάλυση του δημόσιου λόγου στην Ελλάδα σχετικά με τα γεγονότα στην περιφέρειά μας και τον πλανήτη ώστε να ελεγχθεί αν παραδοσιακές διεκδικήσεις του Ελληνικού πληθυσμού που πηγάζουν από την εθνική του ταυτότητα και εκφράζονται από παραδοσιακά σχήματα δημόσιου λόγου πχ “Οι Ρώσοι είναι αδέλφια μας” επιβεβαιώνονται από την πραγματικότητα της εποχής μας και τι σημαίνει αυτό (αν όντως επαληθεύεται) για το μέλλον του πολιτικού συστήματος της χώρας μας.

Στη σύγχρονη κοινωνική επιστήμη, η θεωρία του κονστρουκτιβισμού θεωρεί τις συλλογικές ταυτότητες   δυναμικές διαδικασίες που αποτελούν ρευστά σχήματα υποθέσεων και εικόνων για την ομάδα την οποία αφορούν και τα χαρακτηριστικά που η ομάδα αυτή με τη σειρά της αποδίδει στα υποκείμενά της. 

Τα χαρακτηριστικά αυτά είναι μόνιμες διεκδικήσεις από τη μεριά των υποκειμένων ασχέτως από το πόσο σταθερά ή μόνιμα θεωρούνται από τα ίδια τα υποκείμενα. 

Οι συλλογικές ταυτότητες είναι πάντα αντικείμενα διαπραγμάτευσης των υποκειμένων που τις εκπροσωπούν και ως εκ τούτου είναι οι εξαρτημένες μεταβλητές των πολιτικών συνθηκών και διαδικασιών της εποχής τους. 

Οι διεκδικήσεις που πηγάζουν από τις συλλογικές ταυτότητες έχουν πάντα θέση στον πολιτικό λόγο καθώς χρησιμοποιούνται τακτικά από τον ίδιο χώρο για αποκόμιση ψήφων και επιρροής στα εκλογικά σώματα.

Έτσι λοιπόν με βάση την κονστρουκτιβιστική θεωρία περί ρευστών ταυτοτήτων και της θεωρίας του πολιτικού ρεαλισμού για την διεθνή πολιτική θα αποπειραθούμε να ελέγξουμε αν η πραγματικότητα του διεθνούς συστήματος συμπίπτει με τα σχήματα δημόσιου λόγου που συνοψίζουν τις διεκδικήσεις που πηγάζουν από την εθνική ταυτότητα.

Θα χρησιμοποιηθούν συνολικά 3 σχήματα δημόσιου λόγου που αντηχούν στην ελληνική κοινωνία έντονα τα τελευταία 5 χρόνια και θα εξεταστούν σε σύγκριση με το διεθνές περιβάλλον των ημερών έτσι ώστε να ελεγχθεί αν και κατά πόσο τα 3 σχήματα εφάπτονται της πραγματικότητας του σημερινού διεθνούς συστήματός.

1o Σχήμα Δημόσιου Λόγου

"Οι Τούρκοι έχουν σχέδιο εποικισμού της Ελλάδας. Το έχουν δηλώσει οι πολιτικοί τους- δε χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες για να τους κατακτήσουμε, απλά θα στείλουμε εκατομμύρια μουσουλμάνους και θα τους εποικίσουμε"

                                                              Η εμπειρική πραγματικότητα

Σαράντα- πέντε χιλιάδες πρόσφυγες και και παράνομοι μετανάστες κυρίως μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα βρίσκονται αυτή τη στιγμή εγκλωβισμένοι στη χώρα με 1.000.000 να έχουν ήδη περάσει τα σύνορα. 2 εκατομμύρια στα τουρκικά παράλια και από ότι ακούγεται ένας αριθμός που αγγίζει ίσως τα 4 εκατομμύρια έρχεται σταδιακά από τη Μέση Ανατολή και θα αποτελείται από παράνομους μετανάστες σχεδόν αποκλειστικά.

                                                                             Ανάλυση

Αν και δεν πρόκειται για τακτική εποικισμού αλλά απότοκο του πολυπαραγοντικού διεθνούς συστήματος, καμία κυβέρνηση δε θα μπορέσει να πείσει επιτυχώς τον πληθυσμό ότι η φαινομενική και αυτοεκπληρούμενη προφητεία της πιθανότητας εποικισμού της χώρας δεν συμβαίνει εξαιτίας οργανωμένου σχεδίου από τη μεριά της Τουρκίας αλλά ακριβώς από την έλλειψη σοβαρού σχεδιασμού από τη γείτονα στο συγκεκριμένο ζήτημα. Η διεθνής απομόνωση της Τουρκίας του Ερντογαν από το δυτικό κόσμο και η γενικότερη αναθεωρητική εξωτερική πολιτική του, υπήρξαν και είναι ακόμα κάποιοι από τους σημαντικούς παράγοντες της αποσταθεροποίησης της Συρίας με αποτέλεσμα τη δημιουργία γιγάντιων μεταναστευτικών ρευμάτων.

Στην Ελλάδα, η διαχρονική κυβερνητική ανεπάρκεια και η ιδιαίτερη διεθνιστική ιδεολογική υπόσταση της εν λόγω κυβέρνησης δε φαίνεται να εμπνέει ασφάλεια για τη μόνιμη διεκδίκηση του Έλληνα με ακραίες τάσεις για καθαρότητα της Ελληνικής Φυλής σε σώμα και πνεύμα. 

Το μείγμα της ανεπάρκειας Ερτογάν- Τσίπρα σε συνδυασμό με την ατονική και με καθυστέρηση αντίδραση της Ένωσης σε κάθε είδους εξωτερική κρίση έχουν επιβεβαιώσει πλήρως το πρώτο σχήμα δημόσιου λόγου.

                                                                   2o Σχήμα Δημόσιου Λόγου

"Οι Γερμανοί κυβερνούν. Είμαστε υπό κατοχή χωρίς τανκς και όπλα. Η Ευρώπη είναι τυραννία. Ήρθαν και μας παίρνουν τα ασημικά για πενταροδεκάρες"

Η εμπειρική πραγματικότητα

Η οικονομική κρίση πλέον έχει καταστεί τόσο περίπλοκη εξαιτίας των διεθνών εξελίξων όσο και της διαχρονικής πάθησης του ελληνικού κράτους να αδυνατεί να προτάσσει μια ενιαία εθνική υψηλή στρατηγική με σαφές σχέδιο και συνέχεια. Μεγάλα νομικά σχήματα όπως η Βασιλεία ΙΙΙ απαιτούν διακρατική συνεργασία στη διαχείριση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος προκειμένου να διατηρείται η εύθραυστη σταθερότητα που κερδήθηκε μετά το 2013. Ο τραπεζικός έλεγχος επομένως είναι απαραίτητος και ως εκ τούτου η εξάρτηση τραπεζικών συστημάτων αδύναμων οικονομιών από ισχυρότερες είναι δεδομένος και στην πλειονότητα των περιπτώσεων κρίσιμος για τη διατήρηση της σταθερότητας του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

                                                                               Ανάλυση

Και αυτό το δεύτερο σχήμα δημόσιου λόγου λαμβάνει πλέον ανησυχητικές διαστάσεις στις προβολές του στον ελληνικό πληθυσμό. Μόνιμη διεκδίκηση κάθε εθνικής ταυτότητας είναι η ανεξαρτησία της πολιτικής δράσης από ξένους παράγοντες. Γεγονός όμως είναι πως καμία ευρωπαϊκή οικονομία δεν είναι ανεξάρτητη με την παραδοσιακή έννοια.

Ειδικότερα, το 98% του ελληνικού τραπεζικού δικαίου είναι ουσιαστικά η ενσωματωμένη Βασιλεία ΙΙΙ, κάτι που ισχύει ασχέτως πολιτικών θέσεων ή ιδεολογίας της όποιας κυβέρνησης της εκάστοτε χώρας. Το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης διαθέτει τη δική του κεντρική τράπεζα (ΕΚΤ) και μηχανισμούς εξυγίανσης και επιτήρησης (ESM, SRM) οι οποίοι θα λειτουργήσουν με βάση είτε το συμφέρον του συνόλου (Ένωση) είτε με βάση το συμφερόντων των ισχυρών μονάδων αυτού του περιφερειακού συστήματος (Η.Β, Γερμανία, Γαλλία).

Έτσι, μονομερείς κινήσεις από μεριά της Ελλάδας είναι δύσκολες, όχι επειδή επικρατεί μια τάση προδοσίας του ελληνικού λαού από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, αλλά επειδή ακριβώς οι πιέσεις του διεθνούς συστήματος σε περίπτωση μονομερών κινήσεων θα ήταν τέτοιες ώστε η ίδια η κίνηση ανεξαρτητοποίησης της χώρας να έχει ανυπέρβηλτα μεγαλύτερο κόστος απ' ότι όφελος για την ίδια και τον πληθυσμό της. 

Αποτέλεσμα αυτής της παρεξήγησης είναι να δίνεται η εντύπωση στον πληθυσμό πως η Ένωση υπό την καθοδήγηση της Γερμανίας, αποτελεί κάποιου είδους αόρατου και απόμακρου δυνάστη που έχει σα στόχο την φτωχοποίηση του ελληνικού πληθυσμού.

Η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική καθώς ούτε και το ίδιο υπερεθνικό επίπεδο της Ένωσης συμφωνεί απόλυτα με την πολιτική λιτότητας. 

Για αυτό εξάλλου το λόγο ο Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ εφήρμοσε τα λεγόμενα “πακέτα Γιούνκερ” (2014-2016) και διέταξε ουσιαστικά την ποσοτική χαλάρωση του κοινού νομίσματος.

Η Γερμανία από την άλλη, παρά την πλήρη δαιμονοποίησή της από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης & το στιγματισμό της από την κοινή γνώμη, έχει παραδοσιακά βοηθήσει (κυρίως) την Ελλάδα. Σαφώς και ως ξένο εθνοκράτος αποσκοπεί στο να κερδίζει τα μέγιστα από την κατάσταση της χώρας μας, όμως, δεδομένης της πολυπλοκότητας των διεθνών σχέσεων, η καγκελάριος της Γερμανίας έχει ουσιαστικά χάσει δημοτικότητα και την πλειοψηφία στο ίδιο της το κόμμα προκειμένου να υποστηρίζει λύσεις διάσωσης του οικονομικού συγκροτήματος της ΟΝΕ που θα συμπεριλαμβάνουν και την Ελλάδα. 

Το προσωπικό και πολιτικό κόστος που έχει αναλάβει για να στηρίξει τη χώρα μας είναι τεράστιο.

Οι αποκρατικοποιήσεις και οι άμεσες ξένες επενδύσεις, είναι δύο εξαιρετικά παρεξηγημένες διαδικασίες που, ενώ συμβαίνουν τακτικά στην υφήλιο (με εξαίρεση ίσως τη Βόρειο Κορέα), στη χώρα μας έχουν δαιμονοποιηθεί παρά τις ευεργετικές τους επιδράσεις στην εθνική οικονομία. Έννοιες όπως ο νεοφιλελευθερισμός και ο φιλελευθερισμός θεωρούνται ουσιαστικά ταυτόσημες στην Ελλάδα, κάτι που είναι τραγικό λάθος, με τον δεύτερο να αποτελεί πολιτισμικό στοιχείο απαραίτητο για την εύρυθμη λειτουργεία του σταδιακού ανοίγματος κάθε οικονομίας και της επιτυχούς προσέλκυσης άμεσων ξένων επενδύσεων. Η σφαιρική ενημέρωση του πληθυσμού για αυτά τα ζητήματα, τα υπέρ και τα κατά τους, ποτέ δεν ήταν περισσότερο απαραίτητη επομένως.

                                                               3o Σχήμα Δημόσιου Λόγου

"Η Ρωσία είναι το ορθόδοξο γένος που θα έρθει να μας σώσει. 

Θα καταστρέψει την Τουρκία που θα μοιραστεί και θα μας δώσει τα Στενά, την Πόλη και τα παράλια γιατί είναι πραγματική και αλληλέγγυα σύμμαχος”

                                                              Η εμπειρική πραγματικότητα

Η χώρα βρίσκεται στο κέντρο των διεθνών εξελίξεων για πάνω από 5 χρόνια. 

Η οικονομική κρίση, η αναθεωρητική Τουρκία, η Συριακή κρίση, η Ουκρανική κρίση, η απρόβλεπτη Ρωσία, η προσφυγική κρίση, η επιβράδυνση της οικονομίας της Κίνας και ο νεοαπομονωτισμός των ΗΠΑ αποτελούν δυναμικές διαδικασίες των οποίων τα αποτελέσματα, στην περιφέρειά της, η χώρα μας δε μπορεί να τα εξισορροπήσει επιτυχώς αν όχι καθόλου.

Η εμφάνιση του ISIS από την άλλη πλευρά λειτούργησε τελικά ως πυροκροτητής για την αναζωπύρωση των παλαιών και παραδοσιακών θρησκευτικών διαμαχών στη Μέση Ανατολή (Σουνίτες- Σιίτες) και των Κούρδων της περιοχής, δίνοντας της εντύπωση στον πληθυσμό ότι ο διαμελισμός της γείτονας πλησιάζει. 

Παρόλα αυτά η Ρωσία προχώρησε σε μια εντυπωσιακή εισβολή στη Συρία και σε μια εξίσου διθυραμβική αποχώρηση από την περιοχή ως απόπειρα να δείξει στο διεθνές σκηνικό πως αποτελεί ακόμα περιφερειακό παίκτη. Στην πορεία αυτής της επέμβασης οι σχέσεις της Ρωσίας με την Τουρκία πέρασαν και παραμένουν ως σήμερα σε μια ψυχροπολεμική κατάσταση.

                                                                         Ανάλυση

Η ασταθής κατάσταση στην περιφέρειά μας έχει αρχίσει να δημιουργεί στον πληθυσμό την εντύπωση πως κόμματα ακραίων θέσεων ίσως είναι τα μόνα με την πραγματική βούληση να πραγματώσουν τις υποσχέσεις τους στα μείζονα εθνικά ζητήματα ασφάλειας και αξιοπρεπούς διαβίωσης.Οι μόνιμες διεκδικήσεις που πηγάζουν από την εθνική ταυτότητα πολλές φορές αφορούν την ιδανική και τελική εικόνα του εθνοκράτους το οποίο παρουσιάζεται είτε ως ημιτελές, αφήνοντας μια υποχρέωση στον πληθυσμό για την ολοκλήρωσή του (Ισραήλ) είτε σε άλλες περιπτώσεις εναποθέτει στον ίδιο πληθυσμό την εσωτερική του ολοκλήρωση προς μια πολιτική ή ιδεολογική κατεύθυνση (ΕΣΣΔ). Αυτού του τύπου οι διεκδικήσεις είναι οι πλέον ρευστές και με τις μεγαλύτερες διακυμάνσεις διότι συνήθως η έντασή τους από τα εθνικά υποκείμενα εξαρτάται από την ικανοποίηση άλλων, βασικότερων (διατήρηση βασικών πολιτισμικών χαρακτηριστικών, διατήρηση ομοιογένειας πληθυσμού, διατήρηση εδαφών κλπ). 

Αυτό τις καθιστά τις πλέον κεντρικές ως προς τη διαδικασία βίαιων επαναπροσδιορισμών της πολιτικής έκφρασης των μορφών πολιτειακής οργάνωσης (κράτη, ομοσπονδίες).

Η Ρωσία, μετά την κατάρριψη του αεροσκάφους της, συμπεριφέρεται εχθρικά απέναντι στην Τουρκία, δίνοντας την εντύπωση στον ελληνικό πληθυσμό πως η ολοκλήρωση της Μεγάλης Ιδέας με τη βοήθεια των θρησκευτικών μας ομοίων είναι προ των πυλών. 

Η Ρωσία ουδεμία τέτοια βλέψη έχει καθώς η εισβολή της στη Συρία και ο άτυπος στρατιωτικός αποκλεισμός της Τουρκίας έχουν σα στόχο να αποκλιμακώσουν την ουκρανική κρίση και να δείξουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση πως η Ρωσία αποτελεί βιώσιμο και αξιόπιστο σύμμαχο και οικονομικό εταίρο στην νοτιοανατολική της άκρη αν όχι τελικά στην ανατολική της. 

Στην περίπτωση της χώρας μας επιβεβαιώνεται και αυτό το σχήμα δημόσιου λόγου. 

Η Ρωσία όντως επιχείρησε μια οργανωμένη μιλιταριστική κάθοδο στην νοτιονατολική Μεσόγειο, δημιουργώντας εσφαλμένες εντυπώσεις.

                                                                          Συμπέρασματα

Με τα 3 αυτά ενδεικτικά κεντρικά σχήματα δημόσιου λόγου να επαληθεύονται αλλά όχι για τους λόγους που τα ίδια περιγράφουν αλλά εξαιτίας των πιέσεων του διεθνούς συστήματος στη χώρα μας, είναι πολύ πιθανόν τους επόμενους μήνες να έχουμε σοβαρές πολιτικές και κοινωνικές ανακατατάξεις.

Όσο οι διεκδικήσεις του πληθυσμού που πηγάζουν από την εθνική του ταυτότητα δεν έχουν πολιτική διέξοδο προς την πραγμάτωσή τους, τόσο το παρόν πολιτικό σύστημα της χώρας δε θα μπορεί να διαχειριστεί την αποτελεσματική άμβλυνση των πιο ακραίων τάσεών του. 

Ταυτόχρονα το διεθνές σύστημα δε θα πάψει να ασκεί πιέσεις και να φέρνει όλο και πιο κοντά στην πραγματικότητα τα σχήματα λόγου που περιγράφτηκαν παραπάνω.

Τη στιγμή όμως που το τμήμα του πληθυσμού με ακραίες τάσεις, απόψεις αλλά και γνήσια ανησυχία, αλλά ταυτόχρονα με παραδοσιακή ψήφο σε κόμματα ήπιων θέσεων, διαπιστώσει ότι τα σχήματα δημόσιου λόγου επιβεβαιώνονται από την ίδια την εμπειρική πραγματικότητα, τότε όχι μόνο το κομματικό αλλά και το πολιτικό σύστημα θα βρεθούν σε φάση επαναπροσδιορισμού.

Θα καταφέρει η χώρα μας να διατηρήσει τον πολιτικό τηςορθολογισμό και να υπερασπιστεί τα εθνικά της συμφέροντα με νηφαλιότητα καιψυχραιμία όπως αρμόζει στην πολιτική μας κουλτούρα και θέση μας στο διεθνές σύστημα; 

Σημασία έχει να διακοπεί ο φαύλος κύκλος: υποσχέσεις δίχως πιθανότητα εκπλήρωσης- αδυναμία εκπλήρωσης υποσχέσεων- πτώση και ανάδειξη του επόμενου “Μεσσία” που θα φέρει την εκπλήρωση των υποσχέσεών που έδωσε

                                                               ΠΗΓΗ:presscode.gr