Πώς κόβεται ο γόρδιος δεσμός του μεταναστευτικού

                  Η φύλαξη των συνόρων & οι ΜΚΟ  

Ο γόρδιος δεσμός του μεταναστευτικού κόβεται εάν εφαρμοσθεί μία στρατηγική που συνδυάζει μία δέσμη μέτρων. 

Στο προχθεσινό άρθρο μου εστίασα στο τρόπο που πρέπει να εκκαθαριστεί σε χρόνο λίγων μηνών ο τεράστιος όγκος των αιτήσεων για άσυλο (είχαν φθάσει τις 100.000), ώστε να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι, να ξέρουμε ποιος είναι πρόσφυγας και ποιος παράνομος οικονομικός μετανάστης που πρέπει να απελαθεί από την Ελλάδα.  

Με τον τρόπο αυτό θα ξεκαθαρίσει και το τοπίο στην εσωτερική πολιτική σκηνή, όπου σ' ένα τόσο ζωτικής εθνικής σημασίας ζήτημα κυριαρχούν οι ιδεοληψίες. 

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ μιλούν για "προσφυγικό" κι όχι για "μεταναστευτικό", ενώ είναι επιβεβαιωμένο και από τα επίσημα στοιχεία ότι μόνο ένα μικρό μονοψήφιο ποσοστό από τους αιτούντες άσυλο κρίνεται τελικώς ότι είναι πρόσφυγες.   

Είναι προφανές ότι παραλλήλως με την εκκαθάριση του όγκου των αιτήσεων για άσυλο, η Ελλάδα πρέπει να λάβει δραστικά μέτρα για την αποτροπή παράνομης εισόδου. 

Οι εισροές δεν θα μηδενιστούν, αλλά μπορούν να συρρικνωθούν. 

Αυτό, όμως, που έχει σημασία είναι να συμφωνήσουμε πως απαιτείται το κράτος να εξαντλήσει τα τεχνικά και επιχειρησιακά μέσα για να επιτύχει τη μεγαλύτερη δυνατή συρρίκνωση. 

Μέτρα για να επιτευχθεί αυτό έχουν προταθεί και η ίδια η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει μερικά, αν και μετά από μήνες δεν τα έχει εφαρμόσει, γεγονός που κάτι δείχνει. 

Στην περιοχή του Έβρου βασικό μέτρο είναι η επαρκής φρούρηση του φράκτη στο χερσαίο τμήμα των ελληνοτουρκικών συνόρων, όπως και οι πυκνές περιπολίες στην παραποτάμια ζώνη νοτιότερα. Είναι αληθές ότι αποστολή του στρατού δεν είναι η αποτροπή της παράνομης μετανάστευσης. 

Μία χώρα, όμως, όπως η Ελλάδα, που αντιμετωπίζει τόσο οξύ πρόβλημα παράνομων εισόδων και ταυτοχρόνως διανύει μία τόσο δύσκολη περίοδο στο δημοσιονομικό επίπεδο, οφείλει να εξετάσει τρόπους αξιοποίησης των ενόπλων δυνάμεων και σ' αυτό το μέτωπο, αφού, βεβαίως, προηγηθεί μία ειδική εκπαίδευση των παραμεθόριων μονάδων.  

                Μηχανισμός υποδοχής όχι αποτροπής 

Στο Αιγαίο, τα σύνορα είναι θαλάσσια και δεν σφραγίζονται, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το γεγονός ότι το Λιμενικό και η FRONTEX έχουν καταντήσει μηχανισμός υποδοχής κι όχι αποτροπής παράνομης εισόδου. 
Δεν γνωρίζω εάν τεχνικά το πλέγμα που αποφάσισε να εγκαταστήσει η κυβέρνηση στα θαλάσσια σύνορα είναι αποτελεσματικό, αν και υπάρχουν εύλογες επιφυλάξεις.   

Τα σύνορα, ωστόσο, μπορούν να επιτηρηθούν με drones και πυκνές περιπολίες και με τη βοήθεια της θαλάσσιας δύναμης του ΝΑΤΟ. 

Η επιτήρηση επιτρέπει στις ελληνικές αρχές και στην FRONTEX να ειδοποιούν εγκαίρως την τουρκική Ακτοφυλακή για τον απόπλου πλοιαρίων με παράνομους μετανάστες. 

Όπως έχει αποδειχθεί, όμως, η τουρκική Ακτοφυλακή κατά κανόνα αδιαφορεί. 

Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει ότι το μεταναστευτικό έχει εργαλειοποιηθεί από τον Ερντογάν και χρησιμοποιείται ως όπλο υβριδικού πολέμου εναντίον της Ελλάδας και εκβιασμού της ΕΕ.  

Η επιτήρηση τουλάχιστον θα αποτρέψει σε μεγάλο βαθμό τους διακινητές να φέρνουν οι ίδιοι με ασφάλεια πρόσφυγες-μετανάστες στα ελληνικά παράλια. 

Για να αποφύγουν τη σύλληψη, οι διακινητές θα στέλνουν μόνους τους τους μετανάστες με πλοιάρια. 

Μπορεί το λεγόμενο push back (δηλαδή η απώθηση του πλοιαρίου προς τα τουρκικά χωρικά ύδατα) να θεωρείται αντιδεοντολογική, αλλά δεν μπορεί η τουρκική πλευρά να επιδίδεται σ' αυτόν τον υβριδικό πόλεμο και η ελληνική να αντιδρά "με τον σταυρό στο χέρι".  

                 Η Ελλάδα «αποθήκη ψυχών» 

Παλαιότερα, όταν ένα πλοιάριο εντοπιζόταν και εμποδιζόταν να εισέλθει στα ελληνικά χωρικά ύδατα, κάποιες φορές οι μετανάστες προκαλούσαν οι ίδιοι ναυάγιο, ασκώντας στην πραγματικότητα ηθικό εκβιασμό. 

Η επιχείρηση απώθησης μετατρεπόταν σε επιχείρηση διάσωσης και έτσι τους έφερνε το Λιμενικό στα νησιά. 
Επειδή, όμως, η διαδικασία αυτή έχει κίνδυνο κάποιοι μετανάστες δεν το αποτολμούν. 

Τα τελευταία χρόνια δεν χρειάζεται καν να το αποτολμήσουν, αφού το Λιμενικό και η FRONTEX, όπως προανέφερα, έχουν καταντήσει να λειτουργούν σαν μηχανισμός υποδοχής.  

Η παρουσία της FRONTEX στο Αιγαίο θα ήταν πραγματικά χρήσιμη εάν πραγματοποιούσε περιπολίες από κοινού με την τουρκική Ακτοφυλακή στα μικρασιατικά παράλια, ώστε να αποτρέπει τον απόπλου πλοιαρίων. 

Κατά πάσα πιθανότητα, η Άγκυρα θα αρνηθεί ένα τέτοιο αίτημα, αλλά είναι ενδεικτικό ότι η ΕΕ δεν το έχει ούτε καν θέσει στο τραπέζι. 

Θα μπορούσε να διασυνδέσει τη μεγάλη οικονομική βοήθεια προς την Τουρκία με αυτό τον όρο.  

Μόνο τότε, ο Ερντογάν δεν θα μπορούσε, ανοιγοκλείνοντας τη στρόφιγγα, να εκβιάζει. 

Δυστυχώς, η Αθήνα, που έχει ζωτικό συμφέρον, δεν έχει αναλάβει ούτε σχετική πρωτοβουλία στο πλαίσιο της ΕΕ, παρότι υπάρχουν σημαντικά περιθώρια για τη σύναψη συμμαχιών. 

Όσο δε για το ευρωιερατείο, αυτό έχει βολευτεί με το γεγονός ότι μετέτρεψε την Ελλάδα σε "αποθήκη ψυχών".  
                            Ο θολός ρόλος των ΜΚΟ 
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη εάν δεν κάναμε αναφορά στη δράση των ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις). 

Το ελληνικό κράτος πρέπει επιτέλους να ανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασης, εκδιώκοντας από τη χώρα όσες ΜΚΟ λειτουργούν σαν “νταβατζήδες” της παράνομης μετανάστευσης. 
Είναι κοινό μυστικό, μάλιστα, πως αυτή η κατηγορία είναι ο κανόνας κι όχι η εξαίρεση.  

Η νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης συνιστά ένα βήμα, αλλά χρειάζεται ακόμα πιο αυστηρός έλεγχος. 

Στην Ελλάδα πρέπει να παραμείνουν μόνο όσες ΜΚΟ παρέχουν αποκλειστικά ανθρωπιστικό έργο και μάλιστα υπό αυστηρή κρατική επιτήρηση. Είχαμε φθάσει στο σημείο οι ΜΚΟ να έχουν μετατραπεί σε κράτος εν κράτει. 

Για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί βαριά ευθύνη φέρει η ΕΕ και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, οι οποίες έχουν θολές σχέσεις διαπλοκής με διεθνείς ΜΚΟ, τις οποίες χρηματοδοτούν αφειδώς. 

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ερντογάν απαίτησε και κέρδισε κονδύλια της ΕΕ για το μεταναστευτικό να πηγαίνουν στο τουρκικό κράτος και όχι σε ΜΚΟ. Η Ελλάδα, που είναι χώρα-μέλος δεν το έχει κερδίσει!  

Προφανώς, δεν πρόκειται για αφέλεια. 

Σ' αυτό το επίπεδο έχει δημιουργηθεί ένα δίκτυο παρουσίας, το οποίο πέρα από την ορατή ανθρωπιστική πλευρά του, συχνά έχει και μία κρυφή. 

Είναι κοινό μυστικό ότι οι ΜΚΟ χρησιμοποιούνται σαν όχημα και για σκοτεινές δραστηριότητες. 

Πιο συγκεκριμένα, κάποιες ΜΚΟ λειτουργούσαν σε συντονισμό με τους Τούρκους διακινητές, ενώ κάποιες άλλες χρησιμοποιούνται σαν κάλυψη για ξένες μυστικές υπηρεσίες.  

Είναι κοινό μυστικό ότι κατά κανόνα οι ΜΚΟ, όπως και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, έχουν καταντήσει επαγγελματίες του προσφυγικού-μεταναστευτικού, με την έννοια ότι έχουν συμφέρον να υπάρχει το πρόβλημα, επειδή τους εξασφαλίζει ρόλο και κονδύλια. 

Για τις ΜΚΟ και την Ύπατη Αρμοστεία οι πρόσφυγες-μετανάστες είναι οι "πελάτες" τους, από αυτούς ζουν. Ως εκ τούτου, δεν είναι καθόλου περίεργο που με πρόσχημα τον ανθρωπισμό έχουν την τάση να συντηρούν και να διογκώνουν, αντί να συρρικνώνουν το φαινόμενο της παράνομης μετανάστευσης.

                                                                 Σταύρος Λυγερός 

ΠΗΓΗ://slpress.gr/politiki/pos-kovetai-o-gordios-desmos-toy-metanasteytikoy-i-fylaxi-ton-synoron-kai-oi-mko/

                                          € « » ●► $    ▲▼◄► € € $$ € €   ◄ ►▲▼► ◄● « » €