Η δημοκρατία απομακρύνει την πραγματική ελίτ, & την αντικαθιστά με ότι χειρότερο υπάρχει στο έθνος!

C. Z. CODREANU: «Δεν λαμβάνω  υπ’ όψιν  μου κανένα είδος κανόνων από αυτούς που τηρούν οι συγγραφείς. Δεν έχω χρόνο. Γράφω βιαστικά από το πεδίο των μαχών, εις το μέσον των επιθέσεων του εχθρού».

Μπορεί ένας λαός να εκλέξει την ελίτ του; 

Τότε λοιπόν, γιατί οι στρατιώτες δεν εκλέγουν αυτοί τον καλύτερο στρατηγό; 

Για να μπορεί να εκλέξει, αυτή η συλλογική επιτροπή, θα έπρεπε να γνωρίζει καλά:

α) Τους νόμους της στρατηγικής, της τακτικής, της οργάνωσης κλπ.

β) Σε ποιο βαθμό το Χ πρόσωπο συμμορφώνεται, ως προς τις ικανότητες και την επιστήμη, σε αυτούς τους νομούς.

Χωρίς αυτές τις γνώσεις, κανείς δεν μπορεί να προχωρήσει στην εκλογή. 

Η μάζα, εάν θέλει να εκλέξει την δική της ελίτ, πρέπει αναμφίβολα και αναγκαστικά να γνωρίζει τους νόμους που καθοδηγούν τον εθνικό οργανισμό και να ξέρει σε πιο βαθμό οι υποψήφιοι συμμορφώνονται, ως προς τις ικανότητες τους και την επιστήμη, σε αυτούς τους νόμους.

Αλλά η μάζα δεν μπορεί να γνωρίζει αυτούς τους νόμους ούτε τους ανθρώπους. 

Ιδού γιατί πιστεύουμε ότι η ελίτ δεν μπορεί να εκλεγεί από την μάζα.

Η προσπάθεια εκλογής αυτής της ελίτ, είναι σαν να έχουμε την απαίτηση να εκλέξουμε, με ψήφους και πλειοψηφίες, τους ποιητές ενός έθνους, τους συγγραφείς, τους επιστήμονες ή τους αθλητές.

Έτσι, η δημοκρατία, βασισμένη πάνω στην αρχή της εκλογής, εκλέγοντας η ίδια την ελίτ της, διαπράττει ένα ουσιώδες λάθος από το οποίο προέρχεται η κατάσταση δυστυχίας, ανισορροπίας και μιζέριας των χωρών. 

Βρισκόμαστε εδώ σε ένα καίριο σημείο: 

Διότι από αυτό το σφάλμα εγγενές στην δημοκρατική αντίληψη, ξεκινούν, μπορούμε να πούμε, όλα τα άλλα λάθη.

Οι μάζες καλούμενες να εκλέξουν την ελίτ τους, όχι μόνον δεν είναι σε θέση να την ανακαλύψουν και να την επιλέξουν, αλλά συνήθως εκλέγουν, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, ό,τι χειρότερο υπάρχει μέσα σε ένα έθνος.

Οπότε, όχι μόνον η δημοκρατία απομακρύνει την εθνική ελίτ, αλλά την αντικαθιστά με ότι χειρότερο υπάρχει στο έθνος. 

Η δημοκρατία θα εκλέξει ανθρώπους χωρίς κανένα είδος ενδοιασμών, χωρίς καμία ηθική, εκείνους που θα πληρώνουν καλύτερα, & κατά συνέπεια εφοδιασμένους με μεγαλύτερη δύναμη διαφθοράς: 

τους τσαρλατάνους, τους δημαγωγούς, τους ψεύτες, που θα τα καταφέρουν καλύτερα να επιδείξουν αυτές τις«ικανότητες» τους κατά την διάρκεια της εκλογικής περιόδου.

Μεταξύ αυτών θα βρεθούν μερικοί τίμιοι άνθρωποι, ακόμη 

& πολιτικοί με καλή πίστη: 

θα γίνουν οι σκλάβοι των πρώτων. 

Η αληθινή ελίτ ενός έθνους θα ηττηθεί και θα εγκαταλείψει, διότι θα αρνηθεί να  ανταγωνιστεί με αυτά τα μέσα: θα αποτραβηχτεί και θα κρυφτεί.

Από εδώ προέρχονται οι αποτρόπαιες συνέπειες για το κράτος.

Όταν ένα κράτος καθοδηγείται από μία τέτοια υποτιθέμενη ελίτ, αποτελούμενη από ό,τι το πιό χειρότερο, το πιο άρρωστο, το πιο αποτυχημένο, είναι άραγε επιτρεπτό να διερωτόμαστε ακόμη γιατί  το κράτος αυτοκαταστρέφεται;

                               

                                                                     Corneliu Zelea Codreanu

Οι μοναχές της ορθόδοξης μονής Petru Voda, Ρουμανία, τραγουδούν:«Ιερή νεότητα Λεγεωνάριων», αφιερωμένο στον Καπετάνιο, δηλαδή στον ηγούμενο της μονής  Iustin Pârvu ο οποίος  υπήρξε  λεγεωνάριος.

                               

                                                        Corneliu Zelea Codreanu

                                                 Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου                                             

                                                  ΠΗΓΗ:theodotus.blogspot.gr