Γενοκτονία, εθνοκάθαρση & ο Υπουργός Παιδείας

Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν αυτά που δεν ξέρουν – Σωκράτης (469-399 π.Χ.)

Διαβάζοντας το βιογραφικό του σημερινού Υπουργού Παιδείας καταλαβαίνει κανείς πως πρόκειται για ένα άνθρωπο ο οποίος από ηλικία 14 ετών ασχολήθηκε με μαθητικά κινήματα και δημοκρατικούς αγώνες. 

Φυσικά το ίδιο έκανε και σαν φοιτητής ενώ, σύμφωνα με το επίσημο βιογραφικό του, είναι  άγνωστο αν ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές του στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. 

Ίσως αυτός είναι ο λόγος που επέλεξε επαγγελματική απασχόληση άσχετη με τις  σπουδές του, αλλά σχετική με τους «αγώνες» του: Έγινε δημοσιογράφος και εργάστηκε σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, περιοδικά και την «Αυγή».

Τον Αύγουστο του 2014 σε άρθρο του (στην «Αυγή») με τίτλο «Παλαιοκομματισμός και «Γενοκτονία»» επιχειρεί να μας διδάξει πως «Τα περί Γενοκτονίας ήταν μια απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και όχι διεθνούς σημασίας. 

Γι’ αυτό και το ελληνικό κράτος ποτέ δεν προέβαλε στα διεθνή φόρα θέμα αναγνώρισης αυτής της «Γενοκτονίας», σε αντίθεση με τους Αρμένιους, οι οποίοι επεχείρησαν και πέτυχαν για τη δική τους περίπτωση απόφαση της γαλλικής Γερουσίας. 

Αντιθέτως, η κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον Γ. Παπανδρέου, είχε προσπαθήσει να υποβαθμίσει τη σημασία της απόφασης περί Γενοκτονίας, μετά μάλιστα την αντίδραση της τουρκικής πλευράς. 

Η απόφαση αναδεικνυόταν σε «αγκάθι» για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Η αιματηρή εκδίωξη των χριστιανικών πληθυσμών από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη είναι τυπικό παράδειγμα εθνοκάθαρσης, με βάση την οποία διαλύθηκε η πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία σε συμπαγή εθνικά κράτη, συμπεριλαμβανομένου και του τουρκικού. 

Αναμφίβολα η εθνοκάθαρση είχε πολύ αίμα, πολύ πόνο και ξεριζωμό.

Και η οθωμανική διοίκηση διακρίθηκε για ωμότητες, αν και αγριότητες σφράγισαν και την ιμπεριαλιστική πολιτική της Αγγλίας και της Γαλλίας εκείνη την εποχή εις βάρος όλων των πληθυσμών της Μικράς Ασίας. 

Η εθνοκάθαρση επισφραγίστηκε με διεθνείς συμφωνίες και με ανταλλαγή πληθυσμών»

Αυτά μας έλεγε το 2014 ο σημερινός Υπουργός Παιδείας (και άλλα πολλά, μεταξύ των οποίων και για την «μνημονιακή υποτέλεια» της τότε κυβέρνησης). 

Όσοι έτυχε να τον ακούσουν ή να τον διαβάσουν τότε, είπαν ή σκέφτηκαν «Δημοκρατία έχουμε, ο καθ΄ ένας μπορεί να λέει ότι επιθυμεί».

Όταν όμως άλλαξαν τα πράγματα και η μνημονιακή υποτέλεια «των άλλων» τον έφεραν στην κορυφή του Υπουργείου Παιδείας, βρήκε προ ημερών την ευκαιρία, σε τηλεοπτική εκπομπή γνωστού δημοσιογράφου, να επαναλάβει τις ίδιες απόψεις επικαλούμενος αορίστως και νεφελωδώς «πολλούς ιστορικούς» και «πολλούς διεθνολόγους».

Φυσικά για τον Υπουργό Παιδείας φαίνεται πως δεν έχει καμιά σημασία ότι από το έτος 1994 η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία των Ποντίων και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο». 

Ούτε ότι δύο Κοινοβούλια της μακρινής Αυστραλίας (Νέας Νότιας Ουαλίας και Νότιας Αυστραλίας) καθώς και το Κυπριακό Κοινοβούλιο αναγνώρισαν με ψηφίσματα τους την Ποντιακή γενοκτονία.

Για τον Υπουργό Παιδείας φαίνεται πως δεν έχει καμιά σημασία ότι υπάρχει μια διεθνής ομάδα επιστημόνων που λέγεται IAGS, (International Association of Genocide Scholars), η οποία ειδικεύεται σε θέματα γενοκτονίας και η οποία από το έτος 2007 έχει αναγνωρίσει την γενοκτονία των Ποντίων και καλεί την Τουρκία να κάνει το ίδιο. Ούτε φυσικά το γεγονός ότι η διεθνής βιβλιογραφία, τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών περιλαμβάνουν σωρεία καταθέσεων από αυτόπτες μάρτυρες, ιεραπόστολους, διπλωμάτες, και εθελοντές για το ειδεχθές έγκλημα της γενοκτονίας που διαπράχθηκε εναντίον του Ποντιακού Ελληνισμού.

                                                              Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α:

Αν ο σημερινός Υπουργός έλεγε την γνώμη του σαν δημοσιογράφος της «Αυγής» ή κάποιου άλλου ΜΜΕ ασφαλώς και θα ήταν δικαίωμα του. 

Άλλωστε και στα διάφορα καφενεία ο καθ΄ ένας λέει ότι θέλει. 

Σαν Υπουργός όμως Παιδείας της Ελληνικής Κυβέρνησης οφείλει να γνωρίζει ιστορία και - κυρίως- να την σέβεται. 
Η δουλειά του είναι να φροντίζει για την καλύτερη δυνατή παιδεία της νέας γενιάς των Ελλήνων και όχι να παριστάνει τον ιστορικό για θέματα που ερευνούν ολόκληρες δεκαετίες εξειδικευμένοι επιστήμονες.

Το ελάχιστο που μπορεί να κάνει είναι να μην εκθέτει τον ίδιο και τη χώρα του με νεφελώδεις ή κατευθυνόμενες απόψεις αμφιβόλου εγκυρότητας «ιστορικών» και «διεθνολόγων». Ούτε να προσβάλλει βάναυσα την μνήμη εκατοντάδων χιλιάδων θυμάτων της τουρκικής θηριωδίας με απόψεις ανάλογες με εκείνες που εξέφραζε προ ετών Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας και Ιστορικής Εκπαίδευσης με τον ανιστόρητο «συνωστισμό στην παραλία της Σμύρνης».

Αν ο σημερινός Υπουργός Παιδείας δεν μπορεί να κάνει ούτε αυτό, είναι ακατάλληλος για την θέση που κατέχει και θα πρέπει να απομακρυνθεί αμέσως.

                                                     ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΟΥΜΑΚΗΣ

 Ο Λεωνίδας Κουμάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη την οποία εγκατέλειψε με τις μαζικές απελάσεις του Ελληνισμού από την Κωνσταντινούπολη το 1964. 

Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και επί τρεις δεκαετίες, με την ιδιότητα του Διευθυντού Εξαγωγών Ελληνικής Οινοβιομηχανίας, ταξίδεψα στις 4 από τις 5 ηπείρους του πλανήτη μας, δημιουργώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο διανομής σε 32 χώρες.