ΕΛΠΙΖΟΥΝ ΞΑΝΑ ΟΤΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕΙ ΜΟΝΟΥΣ...

«Οι πρωταγωνιστές της ανθρωπιστικής κρίσης», ήταν ο τίτλος του εξαιρετικότατου χθεσινού ρεπορτάζ των συναδέλφων Μαρίνας Ζιώζου &Γιάννη Κρητικού στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ»

Όπως εύστοχα σημειώνουν:

Στην Ελλάδα της κρίσης δεν είναι πλέον και τόσο δύσκολο να μείνεις χωρίς σπίτι, φαγητό, ρεύμα, νερό ή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Οι νεοάστεγοι που βρέθηκαν στον δρόμο τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής ύφεσης έχουν απλές, καθημερινές ιστορίες:

Χρωστούσαν ενοίκια, δάνεια, δεν είχαν δουλειά & ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΙ της διπλανής πόρτας...

Υπό αυτήν την έννοια, υπογραμμίζουν,
έχει μεγάλη σημασία, και δεν είναι απλώς ένας συμβολισμός, ότι το πρώτο νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση στη Βουλή, περιλαμβάνει σημαντικές παρεμβάσεις για την ανακούφιση χιλιάδων συμπολιτών και την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. 

Απλώνει δηλαδή δίχτυ προστασίας σε ανθρώπους στους οποίους η κρίση στέρησε τα όνειρα, αλλά οι ίδιοι πάλεψαν να κρατηθούν όρθιοι.

Είναι ένας τρόπος, «κάτι μικρό» για τον καθέναν από αυτούς να πάρουν πίσω ένα κομμάτι της ζωής τους, της αξιοπρέπειάς τους.

Μια ανάσα για όλους όσοι αντιστέκονται στο να χαθεί η ελπίδα, καθώς πάντα προέχει η αλληλεγγύη και η συμπόνοια για τον συνάνθρωπο.

Μεταξύ των πρωταγωνιστών, η εφημερίδα φιλοξενεί και μια Μαρουσιώτισσα: τη ΦΑΙΗ ΜΟΥΚΑ, η οποια δίνει καθημερινά τον δικό της αγώνα για επιβίωση...

Η κ. Φαίη Μούκα που είναι άνεργη μητέρα έξι παιδιών, δηλωσε με αφοπλιστική ειλικρίνεια:  «Τη δουλειά ποτέ δεν τη φοβήθηκα, όμως δυστυχώς δεν υπάρχει»...

Μονογονεϊκή οικογένεια και χωρίς δουλειά για περισσότερο από επτά μήνες, ο Δήμος Αμαρουσίου τη στηρίζει με τρόφιμα, γεύματα, ρούχα, ενώ καλύπτει οικονομικά και όλες τις εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών της.

Δύο κιλά κρέας, τρία κιλά ψωμί και δώδεκα ποτήρια γάλα χρειάζεται σε καθημερινή βάση η κυρία Μούκα για να καλύψει τις ανάγκες των παιδιών της.

Η ανεργία για την ίδια δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Χωρίς κραυγές, αλλά με τεράστιο απόθεμα αξιοπρέπειας η κυρία Μούκα το μόνο που ζητά από τους αρμόδιους φορείς είναι μια δουλειά.

Το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, όπως μας εξηγεί, ναι μεν κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά χρειάζεται να γίνουν κι άλλα πολλά για να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση.

«Είμαι από εκείνες τις γυναίκες που δεν χάνουν ποτέ το κουράγιο τους.

Τη δουλειά ποτέ δεν τη φοβήθηκα, όμως δουλειά δυστυχώς δεν υπάρχει.

Προτιμώ κάποιες φορές να μη σκέφτομαι. Προσπαθώ να διατηρήσω την αξιοπρέπειά μου.

Αλλά δεν σας κρύβω ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου φοβάμαι γι' αυτό που έρχεται για όλους μας και κυρίως για τα παιδιά μας.

Δεν ξέρω τι πρόκειται να γίνει, αλλά θέλω να είμαι αισιόδοξη. Θα δούμε φως στο τούνελ κάποια στιγμή...».