Ο ρόλος της γεωοικονομίας στην εποχή των οικονομικών πολέμων

Καθώς το παγκόσμιο πεδίο αντιπαράθεσης γίνεται περισσότερο οικονομικό και λιγότερο στρατιωτικό, αυξάνεται η σπουδαιότητα του ρόλου της γεωοικονομίας.  

Αν υπολογίσουμε τις επιπτώσεις από τις μεθόδους επιβολής κυρώσεων, τις νομισματικές ισοτιμίες και τη χειραγώγηση των τιμών - που συνεχώς υποκαθιστούν τη διεξαγωγή ενός συμβατικού πολέμου, τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να είναι τραγικά για την παγκόσμια οικονομία.

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ η επανεμφάνιση της γεωοικονομίας έρχεται σε μια στιγμή κατά την οποία πολλές χώρες στον ανεπτυγμένο κόσμο - συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών - βρίσκονται αντιμέτωπες με υψηλά επίπεδα δημόσιου χρέους και επιλέγουν την προβολή ισχύος μέσω της οικονομίας και όχι μέσω του στρατού.

Αυτό, με τη σειρά του, αποδυναμώνει πολυμερείς οργανισμούς που αποσκοπούν στη διασφάλιση της ελεύθερης ροής του εμπορίου και των επενδύσεων, όπως ο

Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, καθιστώντας τις συνθήκες για το διεθνές εμπόριο πιο δύσκολες.

Οι επιμέρους γεωοικονομικές προκλήσεις που επισημαίνονται στην έκθεση είναι:
Οικονομικός πόλεμος: Ισχυρά κράτη χρησιμοποιούν τη δύναμή τους επηρεάζοντας την παγκόσμια οικονομία και ασκούν έλεγχο μέσω των πολυεθνικών εταιριών.

Η γεωπολιτικοποίηση των εμπορικών συνεργασιών:

Σημαντικές περιφερειακές διαπραγματεύσεις είναι πιθανό να επιταχύνουν τη δημιουργία ενός πολυπολικού κόσμου με αποτέλεσμα την αύξηση του ανταγωνισμού μεταξύ των περιφερειακών συνασπισμών πολύ πέραν του εμπορίου.

Κρατικός καπιταλισμός 2.0:

Η επανεμφάνιση του κρατικού καπιταλισμού μετά την οικονομική κρίση πυροδοτεί επίσης τον ανταγωνισμό μεταξύ των κυβερνήσεων για εξουσία και επιρροή.

Ο ανταγωνισμός για τις αγορές & όχι τους φυσικούς πόρους:

Ο ανταγωνισμός μεταξύ των κρατών στη γεωοικονομική εποχή θα καθοδηγείται από μια αναζήτηση αγορών και όχι εθνικών πόρων, που επηρεάζουν τους παραγωγούς των φυσικών πόρων.

Η επιβίωση του ισχυρότερου:

Καθώς η παγκόσμια ηγεσία καταρρέει, οι περιφερειακές δυνάμεις ενδυναμώνονται και ενσωματώνουν περισσότερες χώρες στη ζώνη επιρροής τους.

Οι συμμαχίες της Κίνας:

Η Κίνα έχει αυξήσει θεαματικά τις άμεσες ξένες επενδύσεις και τα δάνεια προς τις χώρες στις οποίες επιδιώκει να ενισχύσει την παρουσία της και την πρόσβασή της σε βασικά προϊόντα.

Η πτώση των τιμών του πετρελαίου:

Μετά από τρία χρόνια ασυνήθιστης σταθερότητας στην τιμή του πετρελαίου, περίπου στα 100$ το βαρέλι, κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2014 οι τιμές σημείωσαν κατακόρυφη πτώση από τα 115 δολάρια το βαρέλι τον Ιούνιο στα 60 το Δεκέμβριο.

Καθώς αυξάνονται οι εντάσεις μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, οι διεθνείς επενδυτές διαπιστώνουν πως το πολιτικό ρίσκο δεν σημαίνει απλά αστάθεια ή την προσπάθεια αποφυγής των εμπόλεμων ζωνών.

Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει γίνει ένα πεδίο μάχης και οι κυρώσεις, τα μποϊκοτάζ των καταναλωτών, η ειδική μεταχείριση για τους εθνικούς πρωταθλητές, εξαφανίζουν εν μία νυκτί μακροπρόθεσμα σχέδια και στρατηγικές επενδύσεων.

Οι επιπτώσεις για τις επιχειρήσεις και όσους αναζητούν στο εμπόριο ένα τρόπο διεξόδ

ου από τη φτώχεια είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές.

Η έκθεση καταλήγει σε πέντε μαθήματα, προσπαθώντας να δώσει απαντήσεις στιςκυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις που εξερευνούν το νέο τοπίο, όπως αυτόδιαμορφώνεται.
Αυτά περιλαμβάνουν τη συγκέντρωση των πόρων μεταξύ των μικρότερων οικονομιών, προσαρμογή των πολυεθνικών σε συγκεκριμένες αγορές – στόχους, και μια παράλληλη ανάπτυξη της περιφερειακής καθώς και της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
                                                                 ΣΤΕΛΛΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ  

                                 ΠΗΓΗ:www.presscode.gr