Από αύριο στον «ΔΑΝΑΟ»: «Χίτλερ Εναντίον Πικάσο»!

Από 24 Ιανουαρίου στον ΔΑΝΑΟ: ο Τόνι Σερβίλλο αφηγείται την αληθινή ιστορία των αριστουργημάτων που αρπάχτηκαν, απαγορεύτηκαν και εκδιώχθηκαν κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.

Οι Ναζί αντιμετώπιζαν την τέχνη με δύο τρόπους: κατέστρεφαν κάθε έργο που θεωρούσαν ως «εκφυλισμένη τέχνη» και λεηλατούσαν συστηματικά τα καλύτερα κομμάτια κλασσικής και μοντέρνας τέχνης σε ολόκληρη την Ευρώπη.

«Πώς είναι δυνατόν να μην σ’ ενδιαφέρουν οι άλλοι άνθρωποι;  

Η ζωγραφική δεν έχει σκοπό να διακοσμεί διαμερίσματα. Είναι ένα εργαλείο πολέμου: ένα αμυντικό και επιθετικό εργαλείο εναντίον του εχθρού» –  Πάμπλο Πικάσο

Μια συγκλονιστική ματιά. Μια μεγάλη ανακάλυψη. 

Μια κινηματογραφική περιήγηση μέσα από 4 εκπληκτικές εκθέσεις.  80 χρόνια αφότου ο Χίτλερ κήρυξε τον πόλεμο στην «εκφυλισμένη» τέχνη,  η ταινία αποκαλύπτει: Picasso, Matisse, Renoir και Chagall κ.ά.  έργα τέχνης κρυμμένα, λεηλατημένα και καταδικασμένα από τους Ναζί, έρχονται επιτέλους στο φως και αποκαλύπτουν στην μεγάλη οθόνη τη ναζιστική εμμονή για τέχνη. 

Ξεκινώντας από την περίπτωση Gurlitt και την μεγαλειώδη Συλλογή του, ο Τόνυ Σερβίλλο αφηγείται την αληθινή ιστορία των αριστουργημάτων που αρπάχτηκαν, απαγορεύτηκαν και εκδιώχθηκαν κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.

Έχουν περάσει 80 χρόνια από τότε που το Ναζιστικό καθεστώς είχε απαγορεύσει οριστικά την επονομαζόμενη «εκφυλισμένη  τέχνη», διοργανώνοντας το 1937 μια μεγάλη έκθεση για τον δημόσιο διασυρμό της, και σε μικρή απόσταση μια δεύτερη έκθεση για την ανάδειξη της «αγνής  Άρειας τέχνης».  

Την ίδια περίοδο, υπό τις διαταγές του Χίτλερ και του Γκέρινγκ (Goering), ξεκινούσε η λεηλασία κλασσικών έργων τέχνης, αριστουργημάτων που θα καταλάμβαναν τους χώρους ενός μουσείου στο Λιντζ της Αυστρίας, το οποίο ο Χίτλερ φαντασιωνόταν ως ένα καινούργιο Λούβρο (το έργο δεν προχώρησε ποτέ), ή θα κατέληγαν στην κατοικία του Γκέρινγκ  στο Carinhall κοντά στο Βερολίνο. 

Αντιθέτως, τα έργα της «εκφυλισμένης» τέχνης θα δημοπρατούνταν και τα έσοδα θα κατέληγαν στα κρατικά ταμεία, ώστε να χρησιμοποιηθούν αργότερα για την αγορά των έργων τέχνης  που  τύγχαναν της έγκρισης του καθεστώτος.

Τα έργα τέχνης είτε κατάσχονταν από μουσεία των κατεχόμενων περιοχών, είτε αρπάζονταν από  κατοικίες συλλεκτών, ειδικά Εβραίων. 

Η λεηλασία συνεχίστηκε μέχρι το τέλος του πολέμου.

Με αφετηρία την διοργάνωση τριών νέων εκθέσεων, το 2017, ο Τόνυ Σερβίλλο αφηγείται τί συνέβη στους κλεμμένους θησαυρούς των Ναζί, αλλά και στους ανθρώπους που ενεπλάκησαν στα γεγονότα. Στην ταινία παρουσιάζεται υλικό από ιστορικό αρχείο, καθώς και σύγχρονο κινηματογραφικό υλικό, που αναφέρεται στα έργα τέχνης των εξής εκθέσεων του 1937 και του 2017:

ΕΚΘΕΣΗ «Εκφυλισμένη τέχνη»  (19/07/1937) και  ΕΚΘΕΣΗ «Η μεγάλη έκθεση της Γερμανικής τέχνης»   (18/07/ 1937).

ΕΚΘΕΣΗ «Gurlitt : Status report» , έγινε σε δύο διαφορετικές τοποθεσίες και χωρίστηκε στις κατηγορίες : α)«Εκφυλισμένη τέχνη – Κατασχέθηκε και πουλήθηκε» (02/11/2017) Βέρνη,  Kunstmuseum και β) «Η κλοπή της τέχνης από τους Ναζί και οι επιπτώσεις της» (03/11/2017) Βόννη, Bundeskunsthalle.

ΕΚΘΕΣΗ «21 rue La Boetie»  (Μάρτιος 2017) Παρίσι.

ΕΚΘΕΣΗ «Λεηλατημένη τέχνη: Πριν, κατά την διάρκεια και μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο»(12/05/2017) Bergkerk Church, Deventer.

                   € ●► ◄►  « »  ▲▼    $    €   $  ▲▼◄► € « » $  ▲▼ « » ◄► ●► €

ΠΗΓΗ://www.danaoscinema.gr/prosexos/item/981-xitler-enantion-pikaso-hitler-vs-picasso