Για ένα μνημόσυνο ...

Στο «Τέσσερις γάμοι και μία κηδεία», η συνάντηση ενός Βρετανού και μιας Αμερικανίδας στις προαναφερθείσες τελετές οδηγεί στη συνειδητοποίηση ότι ο ένας είναι πλασμένος για τον άλλο. 

Στην παρακάτω ιστορία δεν υπάρχει ούτε γάμος, ούτε κηδεία, ούτε πρόσωπα που φθάνουν σε τέτοιες επιφοιτήσεις. 
Υπάρχει ένα σημαντικό μνημόσυνο που σχεδιαζόταν να σηματοδοτηθεί περίπου ως γάμος με υψηλούς ομιλητές και πολλούς προσκεκλημένους. 

Θα καταλήξει, όμως, ένα σεμνό και ταπεινό μνημόσυνο αυτό των 20 ετών από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή: 
η περίφημη ομιλία του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στο Ιδρυμα Καραμανλή στις 26 Απριλίου ακυρώθηκε. Στοπ.

                                                          Υπαρξιακά ερωτήματα

Η ματαίωση δεν είναι άνευ παρασκηνίου. 
Στο Ιδρυμα Καραμανλή υπήρξε προβληματισμός ότι μια μεγάλη εκδήλωση με βασικό ομιλητή τον Λουξεμβούργιο θα γινόταν μείζον πολιτικό γεγονός που αυτομάτως θα δημιουργούσε αλυσιδωτά προβλήματα: 

Πώς να μην καλέσεις τους πολιτικούς αρχηγούς και μάλιστα τον πρωθυπουργό; 

Και πώς αν καλέσεις τον πρωθυπουργό να πείσεις ότι δεν υπήρξες ποτέ «η τρίτη συνιστώσα της κυβέρνησης», όταν ήδη έχεις την πικρή εμπειρία των αντιδράσεων που προκάλεσε η πρόσκλησή του στο έτερο event για τον Κ. Καραμανλή του Μεγάρου Μουσικής, την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν ότι θα έσκιζε τα μνημόνια; 

Τρίτο και φαρμακερό: πώς είναι δυνατόν να το επαναλάβεις σε μια περίοδο που το πολιτικό κλίμα είναι δηλητηριασμένο με ευθύνη του Τσίπρα και μετά να πείσεις τον Κυριάκο Μητσοτάκη και όχι μόνο ότι δεν είσαι ελέφαντας;

                                                                              Lose lose

Ο Γιούνκερ βέβαια, δεν είχε κανένα λόγο να προβληματιστεί με όλ’ αυτά. 

Οπως, με το ότι σε μια εκδήλωση όπου ο ίδιος θα ήθελε να δώσει το «παρών» το σύνολο του πολιτικού κόσμου για να απευθύνει ατόφια ευρωπαϊκά μηνύματα και για την έξοδο από το μνημόνιο, θα κινδύνευε, για παράδειγμα, να μην εμφανιστεί ο φίλος του Αντώνης Σαμαράς. 

(Πώς να εμφανιστεί, όταν ο Τσίπρας θέλει να τον βάλει φυλακή και αντιστρόφως;). 

Κάπως έτσι, η εκδήλωση κινδύνευε να γίνει lose lose για όλους και καταλήξαμε σε ένα απλό μνημόσυνο. 

Περιττό να σας πω ότι οι χειρισμοί δεν περιποιούν τιμή στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και για την εικόνα της χώρας στην παρούσα συγκυρία.

                                                    Δύο γραμμές για τον Ορμπαν

Δεν διχάζει μόνο την Ευρώπη ο Βίκτορ Ορμπαν με τη ρητορική του. Σκορπάει απλόχερα διχασμό και στους κόλπους της αγίας ευρωπαϊκής οικογένειας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Εκεί υπάρχουν δύο γραμμές: η μία προβλέπει ότι η υπόθεση Ορμπαν και κυρίως η πολιτική του κοσμοθεωρία (λέγε με λαϊκισμό), αργά ή γρήγορα θα αποτελέσει στρατηγικό πρόβλημα για το ΕΛΚ, καθώς θα βρει κι άλλους μιμητές. 
Η άλλη, της Realpolitik, την οποία ασπάζεται ο πρόεδρος του ΕΛΚ, Ζοζέφ Ντολ, είναι ότι το ΕΛΚ οφείλει να επιδείξει πραγματισμό, αφού ο Ούγγρος είναι επιλογή του «λαού». 
Του «κυρίαρχου λαού», για να μην ξεχνιόμαστε...

                        Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη

Δεν αποτελεί μυστικό ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι «διαβαστερός». 

Ακόμα περισσότερο όταν βρίσκει ανάπαυλα, όπως συνέβη για μερικά 24ωρα το Πάσχα. 

Εψαξα και έμαθα ότι δύο ήταν τα βιβλία που διάβασε ο πρόεδρος της Ν.Δ. 

Το ένα είναι το 

«Γιατί οι δημοκρατίες πεθαίνουν» των Steven Levitsky and Daniel Ziblatt που, ορμώμενο από την Αμερική του Τραμπ, εξηγεί ότι σήμερα οι δημοκρατίες πέφτουν από μέσα – από τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις που εξέλεξε ο «σοφός λαός». 

Σε περίπτωση που δεν σας θυμίζει κάτι, σας παραθέτω και το δεύτερο πόνημα που διάβασε, το «The People vs. Democracy, why our Freedom is in Danger and how to save it» του Yascha Mounk. 

Στο ίδιο κλίμα, ο συγγραφέας αναλύει γιατί η δημοκρατία κινδυνεύει από τους αυταρχικούς λαϊκιστές που αναλαμβάνουν την εξουσία σε όλο τον κόσμο. 

Ηθικό δίδαγμα: 

Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

                                                                          «Σέρπα» - έκπληξη

Είπαν στον Νίκο Αναστασιάδη να επιλέξει έναν έμπειρο διπλωμάτη από το υπουργείο Εξωτερικών για να αντικαταστήσει τον Νίκο Χριστοδουλίδη, που από επικεφαλής του διπλωματικού του γραφείου (και κυβερνητικός εκπρόσωπος) έγινε πλέον υπουργός Εξωτερικών. 

Και ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας πληροφορούμαι ότι επέλεξε τη Φιλίππα Καρσερά-Χριστοδουλίδη, σύζυγο του Κύπριου ΥΠΕΞ. 

Θυμίζω ότι η Κύπρια διπλωμάτης είχε υπηρετήσει, μεταξύ άλλων, και στο διπλωματικό γραφείο του Τάσσου Παπαδόπουλου. 

                                                                Αριστοτελία Πελώνη

                                                                 € $  ●► « » ▲▼◄

                                                             Το Κονκλάβιο (15/04/18)

            ΠΗΓΗ://www.kathimerini.gr/959074/opinion/epikairothta/politikh/to-konklavio-150418