Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017

Περιουσίες στον αέρα:«Λασκαρίδειος Στέγη»


Ακούγεται οξύμωρο, απίστευτο, εξωφρενικό: σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς, που το κρατικό χρήμα διατίθεται με μεγάλη περίσκεψη και φειδώ, υπάρχουν σημαντικές περιουσίες που δωρήθηκαν για φιλανθρωπικούς σκοπούς αλλά παραμένουν αναξιοποίητες και αφημένες στην τύχη τους.
Θα αναφερθώ σε δυο κραυγαλέα παραδείγματα, που αφορούν τον χώρο της τυφλότητας:
Παράδειγμα πρώτο αποτελεί η «Λασκαρίδειος Στέγη». 
Λειτούργησε σε ιδιόκτητο κτίριο στο Μαρούσι και για πολλά χρόνια στέγαζε τυφλές γυναίκες, που για διάφορους λόγους δεν είχαν τη δυνατότητα αυτόνομης διαβίωσης. 
Οι πόροι του προέρχονταν από είσπραξη ενοικίων κάποιων ακινήτων ιδιοκτησίας της φιλανθρωπικής οργάνωσης που το σύστησε, καθώς και από δωρεές. 
Η λειτουργία του εποπτευόταν από το Υπουργείο Υγείας. 
Η συμμετοχή του Δήμου ανύπαρκτη. 
Σταδιακά έπαψε η λειτουργία της φιλανθρωπικής οργάνωσης λόγω θανάτου των μελών της. 

Ξαφνικά, το 2013, ανεστάλη η λειτουργία της Στέγης. 

Οι αλλεπάλληλες κρούσεις της Εθνικής Ομοσπονδίας Τυφλών (Ε. Ο. Τ.) προς το Υπουργείο για την επαναλειτουργία της, δεν είχαν αποτέλεσμα. 
Παράλληλα, ο Δήμος Αμαρουσίου διεκδικεί τη χρήση του ακίνητου (ενδεχομένως και των άλλων ακινήτων του πάλαι ποτέ σωματείου) για δικές του ανάγκες.  
Μέχρι σήμερα η περιουσία αυτή παραμένει αναξιοποίητη και δεν είναι γνωστό τι συμβαίνει με τη διαχείριση των υπολοίπων ακινήτων.
Παράδειγμα δεύτερο αναφέρω την φιλανθρωπική Οργάνωση Προστασίας Τυφλών. 
Ξεκίνησε την λειτουργία της Σχολής Τυφλών στη Θεσσαλονίκη το 1947. 
Συγκέντρωσε πολύ αξιόλογο αριθμό δωρεών σε ακίνητα και το 1972 υποχρεώθηκε, βάσει του χουντικού νόμου 1111, να συστήσει ίδρυμα ιδιωτικού δικαίου (Ν. Π. Ι. Δ.), που διοικούνταν όμως από τα ίδια πρόσωπα που μετείχαν στην Οργάνωση, η οποία συνέχισε να αποδέχεται υπέρ αυτής τις δωρεές που προσφέρονταν προς τη Σχολή Τυφλών. 

Το 1984 ύστερα από κινητοποιήσεις των τυφλών, η Οργάνωση αποφάσισε να τεθεί υπό εκκαθάριση και να παραχωρήσει την περιουσία της στον Δήμο Θεσσαλονίκης, υπό τον όρο να ιδρύσει πολιτιστικό κέντρο και στέγη τρίτης ηλικίας αποκλειστικά για τυφλούς. 
Η δικαστική διεκδίκηση από πλευράς της Σχολής δεν είχε θετική έκβαση και παρέμεινε ανολοκλήρωτη.
Σήμερα η Σχολή έχει περάσει στο δημόσιο κι αποτελεί τμήμα του Κέντρου Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (Κ. Ε. Α. Τ.), που εδρεύει στην Αθήνα και ασχολείται σε πανελλαδικό επίπεδο με όλα τα ζητήματα που αφορούν την εκπαίδευση, επαγγελματική  κατάρτιση και αποκατάσταση των κατά νόμο τυφλών ατόμων. 
Τα μέλη της φιλανθρωπικής οργάνωσης δεν ζουν πια και τα ενοίκια από τα ακίνητα που δωρήθηκαν για τις ανάγκες των τυφλών συσσωρεύονται αναξιοποίητα. 
Η αποδοχή της πολύ αξιόλογης περιουσίας από πλευράς του Δήμου δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, διότι δεν πληρούνται οι προαναφερόμενοι όροι της δωρεάς. 
Το ΚΕΑΤ, όπως και όλα τα δημόσια ιδρύματα, προσπαθεί να ανταπεξέλθει στο έργο του με σφιχτούς προϋπολογισμούς και αντίστοιχες «εκπτώσεις», που αφορούν τις επιπλέον παροχές εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας κλπ. των εξυπηρετούμενων τυφλών.

Αυτός ο Γόρδιος Δεσμός, αποτέλεσμα εγκληματικής αμέλειας πολλών ετών, πρέπει ν' αντιμετωπιστεί άμεσα. 
Είναι σκανδαλώδες να στερούνται τα τυφλά άτομα υπηρεσίες, που θα μπορούσαν ν' απολαμβάνουν με την αξιοποίηση των δωρεών που διατέθηκαν γι' αυτόν τον σκοπό. 
Επίσης, είναι βέβαιο, ότι ανάλογες εκκρεμότητες θα υπάρχουν και σε σχέση με αντίστοιχους φορείς.
Η μόνη τίμια και ρεαλιστική λύση είναι η νομική επίλυση με πρωτοβουλία της κυβέρνησης: μια τροπολογία, που θα οδηγήσει στην αξιοποίηση όλες αυτές τις «λιμνάζουσες» δωρεές σύμφωνα με τον σκοπό τους, αποδίδοντας την κυριότητά τους στους φυσικούς φορείς και ανακουφίζοντας σε σημαντικό βαθμό τον κρατικό προϋπολογισμό.
                                                                 του Φώτη Μπίμπαση
                                 *Συντονιστής Θεματικής Ομάδας ΑμεΑ των Οικολόγων Πράσινων
                                                     ΠΗΓΗ:www.efsyn.gr/arthro/perioysies-ston-aera
                        ====================================================
                                                              ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:


Ειρήνη Λασκαρίδου (1898-1958)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου