Το χρέος της Αμερικής είναι συχνό θέμα αντιπαραθέσεων,
δεδομένου ότι αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.
Σύμφωνα με τη στατιστική
υπηρεσία δημοσίων εσόδων-εξόδων, αυξάνεται κατά 1$ τρισεκατομμύριο το χρόνο από
το 2007, με αποτέλεσμα να έχει φτάσει τα 19$ τρισεκατομμύρια δολάρια.
Αυτή η
συσσώρευση συνεχίζεται, παρά τις απέλπιδες προσπάθειες να το σταματήσουν.
Το
2011 η Αμερική απειλήθηκε από χρεοκοπία, το 2012 το φορολογικό αδιέξοδο ήταν η
αιτία της παρ’ ολίγο κατάρρευσης της κυβέρνησης, ενώ το 2013 η κυβέρνηση δήλωσε
παραίτηση.
To γεγονός και μόνο ότι το χρέος διαδραματίζει τεράστιο ρόλο στην
καθημερινή ζωή, αποτυπώνεται και μακροπρόθεσμα.
Αξιολογώντας μόνο μέσα από τη
σύγκριση, το ΑΕΠ θεωρείται ένας οικονομικά λάθος τρόπος υπολογισμός του χρέους
για αρκετούς λόγους, από τους οποίους o πιο βασικός είναι ότι το χρέος δεν
ξεπληρώνεται μέσω ΑΕΠ, αλλά μέσω της άμεσης και έμμεσης φορολογίας - παρόλο που
υπάρχει κάποια συσχέτιση μεταξύ των δύο.
Xρησιμοποιώντας την προσέγγιση της
κατά κεφαλήν έννοιας, είναι πιο εύκολο να αντιληφθεί κάποιος το επίπεδο του
χρέους.
Παραδείγματος χάριν, είναι πιο πιθανό να αντιληφθεί κάποιος το μέγεθος
των οφειλών, όταν του εξηγήσουν ότι το κατά κεφαλήν χρέος πλησιάζει τα 40.000$,
παρά να μιλήσουν με όρους ΑΕΠ.
Αποτέλεσμα εικόνας για αμερικη χρεος cartoon
Το χρέος των ΗΠΑ είναι όντως δυσβάσταχτο;
Οικονομικοί και πολιτικοί αναλυτές διαφωνούν αναφορικά
με τις συνέπειες του χρέους.
Εκτιμούν ότι οι χειρισμοί της κυβέρνησης είναι
λανθασμένοι, αφού δανείζεται χρήματα τα οποία συμπυκνώνονται στα ήδη
επενδεδυμένα κεφάλαια στις ιδιωτικές αγορές.
Οι αρμόδιες αρχές για το χρέος
έχουν διαμηνύσει ότι η επιμήκυνση του χρέους αυξάνει τα επιτόκια, ενώ κάνει πιο
δυσχερείς τους όρους της σύμβασης.
Αυτό είναι η σύνοψη για τις στενές σχέσεις
και τη χειραγώγηση της κυβέρνησης και του Κογκρέσου από την
Ομοσπονδιακή
Τράπεζα των ΗΠΑ, και τα μεθοδικά εργαλεία μονοπωλιακής πολιτικής που
χρησιμοποιεί.
Οι Κεϋνσιανοί οπαδοί της μακροοικονομίας εκτιμούν ότι
είναι ευεργετικό να αυξηθούν οι δημόσιες δαπάνες για την τρέχουσα οικονομία,
ενώ κάποιοι Νεοκεϋνσιανοί θεωρούν ότι, με τους αυξημένους φορολογικούς
συντελεστές η κατάσταση θα ολισθαίνει διαρκώς, το δημοσιονομικό έλλειμμα δεν
συρρικνώνεται με την αυστηρή νομισματική πολιτική, ενώ η Σχολή του Σικάγο και
της Αυστρίας θεωρεί ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα επηρεάζει την ιδιωτική
επένδυση, χειραγωγεί τα επιτόκια και την κεφαλαιακή ανάπτυξη, ενώ καταστέλλει
τα έξοδα και, δυστυχώς, βλάπτει τις μελλοντικές γενιές μέσω της υπερφορολόγησης
και της διόγκωσης του πληθωρισμού.
Κάποιοι εκτιμούν ότι το χρέος είναι
διαχειρίσιμο, εφόσον η Κεντρική Τράπεζα μπορεί να λειτουργήσει σαν αιμοδότης,
κόβοντας νόμισμα, όμως είναι λίγοι αυτοί που συμμερίζονται αυτήν την πρακτική,
καθότι οι συνέπειες του πληθωρισμού, τα χρόνια που ακολουθούν, κρατούν σε
απόσταση τους κυβερνώντες από αυτήν τη λύση της νομισματοποίησης.
Επιπροσθέτως,
η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει το δίλημμα του να δανειστεί, να
πουλήσει περιουσιακά στοιχεία, να αυξήσει τη φορολογία, να επαναδιαπραγματευτεί
τους όρους ή να κηρύξει αδυναμία πληρωμών, και με αυτόν τον τρόπο να λύσει το
ζήτημα του χρέους.
Αιτίες που συμβάλλουν στην επιδείνωση του ελλείμματος
►Ιατροφαρμακευτική Περίθαλψη αξίας 1.1$
τρισεκατομμυρίου δολαρίων, η οποία προσφέρει διαφορετικές παροχές για τους
ασφαλισμένους και μη.
►Προγράμματα Συνταξιοδότησης και Κοινωνικής Ασφάλισης
τα οποία προορίζονται για να προσφέρουν οικονομική σταθερότητα στον
ασφαλιζόμενο, το συνολικό κόστος των οποίων κυμαίνεται στο 1$ τρισεκατομμύριο.
►Εξοπλισμός Αμυντικών και Οπλικών Συστημάτων, το
συνολικό κόστος των οποίων κυμαίνεται
στα 1.1$τρισεκατομμύρια για τον άρτιο εξοπλισμό του στρατού.
►Δημόσιες δαπάνες για συγκοινωνία, εκπαίδευση,
αποζημιώσεις βετεράνων στρατού, καθώς και εμπλοκή σε διεθνείς υποθέσεις.
Ποιοι λόγοι έθεσαν το χρέος των ΗΠΑ σε αυτό το σημείο;
Όπως προαναφέρθηκε, οι χώρες επενδύουν πρωταρχικά στο
Σύστημα Υγείας, στο πρόγραμμα Συνταξιοδότησης και στα αμυντικά συστήματα, ακόμη
και τις φορές που το δημοσιονομικό έλλειμμα είναι πολύ κάτω από το αποδεκτό
όριο – όπως ήταν το 1990.
Πως ολίσθησε όμως η κατάσταση;
Το σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων υπερφορτώθηκε, και
πολλοί είναι αυτοί που εκτιμούν ότι ο μηχανισμός του συστήματος συνταξιοδότησης
έχει αυξήσει κατά πολύ τις δαπάνες, χωρίς να έχει την απόδοση που πρέπει, ενώ
τα έσοδα από τους σημερινούς εργαζομένους χρησιμοποιούνται για άμεσες ανάγκες.
Εξαιτίας, βέβαια, του αυξανόμενου αριθμού συνταξιοδοτηθέντων και του
μεγαλύτερου μέσου όρου ζωής, το μέγεθος και το κόστος των πληρωμών έχει
εκτιναχθεί στα ύψη.
Οι ενήλικες, πλέον, τεκνοποιούν λιγότερο σε σχέση με
παλαιότερα, με αποτέλεσμα οι φορολογούμενοι να είναι σημαντικά λιγότεροι, και
να πρέπει να καλύψουν τις ανάγκες ενός γηραιού πληθυσμού.
Συμπερασματικά, τα
μειωμένα έσοδα και οι αυξημένες ανάγκες των συνταξιοδοτηθέντων συνθέτουν αυτήν
τη σημερινή εικόνα, ενώ, παράλληλα, αν προσθέσει κάποιος και τη μείωση του
συντελεστή φορολογίας κατά την περίοδο διακυβέρνησης του Βush (ο οποίος μείωσε
κατά πολύ τα έσοδα του κράτους με τεράστιες φοροελαφρύνσεις) θα αντιληφθεί για
ποιο λόγο δημιουργήθηκε αυτή η μαύρη τρύπα.
Παράλληλα, σημαντικό ρόλο
διαδραμάτισε, όπως προαναφέρθηκε, το κόστος των εμπόλεμων συρράξεων στο Ιράκ,
τη Λιβύη και το Αφγανιστάν – κάτι που στοίχισε συνολικά 1.3$ τρισεκατομμύρια,
με το νούμερο αυτό διαρκώς να ανεβαίνει, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς τις
συνεχείς εμπλοκές στις χώρες του τρίτου κόσμου.
Σχετική εικόνα
Τι σημαίνει το χρέος των ΗΠΑ για τον πολίτη,
εξατομικευμένα;
1.Δεδομένου ότι το χρέος αυξάνεται με γεωμετρική
πρόοδο, είναι λογικό να αναρωτιόμαστε πώς επηρεάζονται τα οικονομικά δρώμενα με
τις αλλαγές του οικονομικού καθεστώτος. Αρχικά, όσο το κατά κεφαλήν χρέος
αυξάνεται, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η κυβέρνηση να αθετήσει τις υποχρεώσεις
της και να κηρύξει αδυναμία πληρωμών.
Για να προσεγγίσει νέους επενδυτές, η
κυβέρνηση θα πρέπει να μειώσει αρκετά το δείκτη φορολόγησης ξένων επενδύσεων,
έτσι ώστε να ισοσκελίσει τα έσοδα με τις δαπάνες.
Όμως, λόγω των μειωμένων
φοροεισπράξεων, το κράτος μπορεί να παραλύσει, καθώς οι περιορισμένοι φόροι θα
χορηγούνται απευθείας στα επιτόκια και τις γενικευμένες δαπάνες του κράτους,
και με την πάροδο του χρόνου θα πραγματοποιούνται όλο και λιγότερες επενδύσεις,
με μειωμένη φοροδοτική ικανότητα.
Το κράτος θα έχει πολύ περιορισμένα έσοδα,
και μερικοί άνθρωποι θα ζουν στο όριο της φτώχειας.
2.Καθώς θα υπάρχει γενικευμένη καθίζηση, θα πληγούν
και οι εισαγωγές – εξαγωγές, ενώ οι παραγωγοί και οι εταιρίες τροφίμων θα
αυξήσουν τις τιμές για να καλύψουν τα έξοδα, γεγονός που θα επηρεάσει άμεσα τον
καταναλωτή, αυξάνοντας το κόστος ζωής.
3.Θα υπάρξουν κατακόρυφες αυξήσεις επιτοκίων στα
επιχειρηματικά και στεγαστικά δάνεια, ενώ οι υποψήφιοι αγοραστές δεν θα μπορούν
να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Αυτό θα δημιουργήσει μια μαύρη τρύπα.
4.Η γενικευμένη αβεβαιότητα στον επιχειρηματικό τομέα,
και η ειδική φορολόγηση εταιριών θα πλήξουν τις επιχειρήσεις, κάνοντάς τις να
μεταφέρονται ή να κλείνουν σταδιακά, με αποτέλεσμα το ιδιωτικό κεφάλαιο να
συρρικνωθεί σημαντικά.
5.Όμως, το πιο σημαντικό στο ενδεχόμενο ρίσκο μιας
χρεοκοπίας είναι η οικονομική, κοινωνική και πολιτική αποδυνάμωση μιας χώρας
στο διεθνές στερέωμα.
Αποτέλεσμα εικόνας για αμερικη χρεος cartoon
Υπάρχουν τρεις τρόποι με τους οποίους η Αμερική μπορεί
να αποπληρώσει το χρέος της. Αρχικά, μπορεί να περιορίσει τις δαπάνες κατά 10%,
όμως κανένας στο Κογκρέσο δεν θεώρησε ότι αυτό θα είναι καλή ιδέα καθώς, παρ’
όλες τις αυστηρές περιοριστικές δαπάνες, δεν σημειώθηκε πρόοδος. Το αντίθετο
μάλιστα, επιδεινώθηκε και άλλο η οικονομική κατάσταση των ΗΠΑ, κάτι που
αποδεικνύει ότι το ΑΕΠ μιας χώρας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις λειτουργικές
της δαπάνες.
Κατά δεύτερον, η κυβέρνηση μπορεί να αυξήσει τους φόρους, με
ενδεχόμενο βέβαια να επιδεινωθεί και άλλο η οικονομία, εφόσον δεν έχουν όλοι
την ίδια φοροδοτική ικανότητα.
Και τέλος, μπορεί να αλλάξει γραμμή πλεύσης όσον
αφορά στις επενδύσεις σε αμυντικά συστήματα, και να προσανατολιστεί περισσότερο
στον τομέα της τεχνολογίας, της επιστήμης και των κατασκευών, με σκοπό να
δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, με στόχο την ανάκαμψη.
Θα αποπληρώσει άραγε τα χρέη της;
Κατά πάσα πιθανότητα όχι. Και αυτό επειδή το εθνικό
χρέος γίνεται απειλή, μόνο όταν δεν μπορούν να αποπληρωθούν οι πιστωτές.
Όταν
το χρέος φτάσει στο 77% κατά αναλογία ΑΕΠ, τότε είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για
τις εγγυήτριες χώρες, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα.
Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να ανακάμψει η οικονομική κατάσταση της
Αμερικής, και αυτός είναι οι πολίτες να αποδεχθούν σκληρά μέτρα σε μια ανώδυνη
οικονομική περίοδο, όταν οι ρυθμοί ανάπτυξης του ΑΕΠ θα αυξάνονται κατά 3%, και
όταν η ανεργία θα μειωθεί και θα κυμανθεί κάτω από το 5%. Αυτή θα είναι η
καλύτερη περίοδος για να μειωθεί το χρέος και να αποφευχθεί η χρεοκοπία.
Πηγές:
1.Investopedia
(2016) ‘The national debt explained’. Available at:
http://www.investopedia.com/updates/usa-national-debt/ (Accessed: 13 February
2017).
2.Amadeo, K.
(2016) Will America ever pay off its debt? Available at:
www.thebalance.com/will-the-u-s-debt-ever-be-paid-off-3970473
(Accessed: 13 February 2017).
3.Long, H. (2016)
Is anyone worried about America’s $19 trillion debt? Available at:
money.cnn.com/2016/10/06/news/economy/us-debt-trump-voters-worry/
(Accessed: 13 February 2017).
4.Καισάριος, Γ. (2013) Πόσο είναι το πραγματικό χρέος
των ΗΠΑ. Available at:
://www.capital.gr/in-the-money/1898944/poso-einai-to-pragmatiko-xreos-ton-ipa
(Accessed: 13 February 2017).
======================================================
Περσεφόνη Τσόκα
ΠΗΓΗ:https://powerpolitics.eu/%cf%84%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%ad%ce%bf%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b7%cf%80%ce%b1-m%ce%af%ce%b1-%ce%bf%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%ce%ba%cf%84%ce%af%ce%bc%ce%b7%cf%83/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου