Η νύχτα της μεγάλης ανατροπής στις ΗΠΑ...

                                             Ο Ντόναλντ Τραμπ θα είναι ο 45ος πρόεδρος

                                                        Θα ορκισθεί στις 20 Ιανουαρίου

«Θρίαμβος του Τραμπ». Αυτός είναι ο τίτλος της  Washington Post. Πριν ακόμη ολοκληρωθεί η καταμέτρηση η εφημερίδα του έδινε 280 εκλέκτορες ενώ στην Κλίντον 218.

Παρ΄όλο που μετά τη νίκη του Τραμπ στις πολιτείες - κλειδιά που τα μεγάλα αμερικανικά δίκτυα στην αρχή ανέφεραν ότι είναι καθοριστικής σημασίας για το νικητή, φάνηκαν φειδωλοί σε σχόλια υπέρ του Τραμπ. Είχαν δαγκώσει τη γλώσσα τους.

Πολύ πριν κλείσουν οι κάλπες, το Ρώυτερ είχε κάνει την πρόβλεψη:

«Όλα δείχνουν πως η Κλίντον θα κερδίσει κατά 90% την προεδρική εκλογή»!

Θα πρέπει σήμερα να σπάσουν την γυάλινη μαντική τους σφαίρα.

Στο CNN οι σχολιαστές εξηγούσαν συνεχώς στη διάρκεια της  ροής των αποτελεσμάτων, πως οι Κουβανοί και οι άλλοι Λατίνοι στην πολιτεία της Φλόριντα θα έδιναν την Πολιτεία στην Κλίντον. Έχασαν κι αυτοί.

Καθώς  προχωρούσε η νύχτα, όμως, όλα άρχισαν να αναποδογυρίζουν.

Το CNN υποχρεώθηκε να κάνει την πρόβλεψη: 90% οι πιθανότητα νίκης του Τραμπ.

Οι ως τώρα δημοσκοπήσεις πήγαν στο καλάθι των αχρήστων. Ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε σχεδόν όλες τις πολιτείες - κλειδιά στο νότο με εξαίρεση τη Βιρτζίνια απ’ όπου κατάγεται ο υποψήφιος αντιπρόεδρος Τζιμ Κέιν (Βόρεια Καρολίνα Φλόριδα, Τζόρτζια), καθώς και την Αϊόβα στις μεσοδυτικές πολιτείες. Επικράτησε επίσης στο Οχάιο, παρά το γεγονός ο ρεπουμπλικάνος κυβερνήτης του, Τζον Κέισικ δεν τον υποστήριξε.

Το CNN μετά την ανακοίνωση αυτών των αποτελεσμάτων άλλαξε ρότα για να προειδοποιεί»:

Στο δρόμο για τους 270 (εκλέκτορες) οι Ρεπουμπλικάνοι απέχουν ίντσες…

Ο επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας της Χίλαρι Κλίντον, εμφανίσθηκε στο αρχηγείο της στη Νέα Υόρκη (9 το πρωί ώρα Ελλάδας) για να ευχαριστήσει όλους για την υποστήριξή τους και να ανακοινώσει πως η Χίλαρι «δεν θα κάνει σήμερα δηλώσεις».

Ήταν η 1η έμμεση παραδοχή της ήττας. Η αιτία; «ακόμα συνεχίζεται η καταμέτρηση των ψήφων».

Το Bloomberg News ήταν το 1ο δίκτυο που τόλμησε την πρόβλεψη ότι ο Ντόναλντ Τραμπ «φαίνεται πως θα είναι ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ».

Στην ομιλία του στις 9.50 από το αρχηγείο του στη Νέα Υόρκη ο Τραμπ είπε πως η Χίλαρι του τηλεφώνησε και ο ίδιος την συνεχάρη για την προσπάθειά της στον προεκλογικό αγώνα.

Ακόμη έτεινε χείρα συμφιλίωσης και σε όσους δεν τον ψήφισαν «επειδή η Αμερική πρέπει να προχωρήσει ενωμένη ως ένας άνθρωπος».

Ο Ντόναλντ Τραμπ τώρα έχει μπροστά του ένα πολύ δύσκολο έργο.

Να ενώσει μία πολυπολιτισμική χώρα ενώ είχε αναφερθεί απαξιωτικά για ορισμένες μειονότητες.

Τα exit poll έδειξαν ότι η επανάσταση των λευκών ψηφοφόρων, κυρίως των βιομηχανικών εργατών που ανησυχούσαν για την εργασία τους και τις επιπτώσεις από τις διεθνείς εμπορικές συμφωνίες στις οποίες συμμετέχουν οι ΗΠΑ, δημιούργησαν ένα μεγάλο ρεύμα υπέρ του Ντόναλντ Τραμπ και τους έκανε να παραβλέψουν τόσο την απειρία του, όσο και το εκρηκτικό ταμπεραμέντο και τις πολιτικές του παλινδρομήσεις. Αυτοί οι ψηφοφόροι επίσης είχαν αποφασίσει να τιμωρήσουν την κυρίαρχη μερίδα του Δημοκρατικού Κόμματος, θεωρώντας ότι αδιαφόρησε για τις ανησυχίες τους.

Από την άλλη, τα exit polls έδειξαν ότι ούτε οι γυναίκες εξέφρασαν την πολύ μεγάλη υποστήριξη που αναμενόταν στην πρώτη γυναίκα που διεκδικούσε την προεδρία των ΗΠΑ, ούτε οι αφροαμερικανοί συμμετείχαν το ίδιο μαζικά στις εκλογές, όπως στις προηγούμενες αναμετρήσεις.

Κι αυτό είχε σοβαρές επιπτώσεις σε πολιτείες κλειδιά που κέρδισε ο Μπαράκ Ομπάμα το 2012, όπως η Βόρεια Καρολίνα και η Φλόριντα.

                                     Απρόβλεπτη η εξωτερική πολιτική του Τραμπ

Η επικράτηση του Τραμπ στην αμερικανική προεδρία σημαίνει πως «θα αλλάξουν πάρα πολλά, διότι οι θέσεις του είναι εντελώς διαφορετικές από εκείνες του σημερινού προέδρου Ομπάμα και της έως τώρα διακυβέρνησης εν γένει», όπως ο ίδιος έχει διακηρύξει.

 Οι ιδέες του Τραμπ για την εξωτερική πολιτική χρονολογούνται πίσω στα 1987.

Τότε με ανοικτή επιστολή του στη «New York Times»  έθετε το ζήτημα:

«Η Αμερική θα πρέπει να σταματήσει  να υπερασπίζεται χώρες που έχουν τα μέσα να υπερασπισθούν τον εαυτό τους - όπως η Ιαπωνία. Η οποία στη δεκαετία του 1980 ήταν σε θέση να δημιουργήσει παγκόσμια ανταγωνιστική οικονομία. Ήρθε η ώρα η Ιαπωνία και άλλες χώρες  που μπορούν, να πληρώσουν. Η παγκόσμια προστασία στοιχίζει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια για χάρη αυτών των χωρών που θα πρέπει να ανησυχούν για την ασφάλειά τους περισσότερο από εμάς».

Ο Ρόναλντ Φρόιντενσταϊν (από το Martens Centre της βελγικής πρωτεύουσας που πρόσκειται στους Χριστιανοδημοκράτες ) εκτιμά ότι «υπό τον Τραμπ η αμερικανική εξωτερική πολιτική θα γίνει απρόβλεπτη».

Όπως παραδέχεται, η επικράτηση Τραμπ θα έφερνε πολύ μεγαλύτερες αλλαγές.

«Διότι η οργή για το κατεστημένο την οποία ενσαρκώνουν οι Τραμπ και Σάντερς είναι σημαντικοί παράγοντες».

Ο Μίοντραγκ Σόριτς, διευθυντής του στούντιο της DW στην Ουάσιγκτον υποστηρίζει:

Θα υπάρξει εντέλει έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια ψυχρότητας και πάλι μια αναγέννηση των διατλαντικών σχέσεων;

Υπό τον Τραμπ σίγουρα όχι, συμφωνούν οι ειδικοί.

Σε περίπτωση νίκης του Τραμπ, θα έπρεπε να αναμένει κάποιος «ριζικές αλλαγές», όπως έλεγε χθες ο Γιάννης Εμμανουηλίδης, (από το European Policy Centre των Βρυξελλών), δηλαδή, ακόμη πιο σκληρή στάση της Ουάσιγκτον και ακόμη μεγαλύτερη δυσκολία εξεύρεσης ενός κοινού παρονομαστή.

Αμφότεροι οι ειδικοί εκτιμούν την ίδια ώρα ότι υπάρχουν αρκετοί παραλληλισμοί μεταξύ του Τραμπ και των ευρωσκεπτικιστικών, ακραίων και ξενοφοβικών κινημάτων στην Ευρώπη.

Ο Ρόναλντ Φρόιντενσταϊν συνοψίζει αυτά τα κοινά «στην οργή κατά των ελίτ, το φόβο έναντι της παγκοσμιοποίησης (…)».

Ο ίδιος προβλέπει ωστόσο ότι «η ζυγαριά θα γύρει κάποια στιγμή και πάλι προς την άλλη πλευρά, όταν θα διαφανεί ότι όλα αυτά τα λαϊκιστικά κινήματα απλώς δημιουργούν χάος».

Αυτός ο προεκλογικός αγώνας ήταν πολύ βρόμικος, πολύ προσωπικός, πολύ προσβλητικός.

Η Κλίντον και ο Τραμπ δεν εμφανίστηκαν ως  πολιτικοί αντίπαλοι αλλά ως άσπονδοι εχθροί που μονομαχούν μέχρις εσχάτων.

Αυτός ο προεκλογικός αγώνας έβλαψε την αμερικανικήδημοκρατία, το κύρος του προεδρικού αξιώματος επλήγη, η εμπιστοσύνη των πολιτώνστους θεσμούς υποχώρησε.

Όταν σιγήσουν οι σάλπιγγες της μάχης, θα έρθει μια καινούργια ημέρα. Και τότε η πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ οφείλει να θυμηθεί ότι η εξουσία δεν είναι αυτοσκοπός. Πρέπει να εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον.

                                                                 Ευρώπη και ΗΠΑ

Οι εμπειρίες που είχαν τα τελευταία 15 χρόνια οι Ευρωπαίοι με Αμερικάνους προέδρους ήταν μάλλον απογοητευτικές.

Αυτό ισχύει τόσο για την προεδρία του Ρεπουμπλικάνου Τζορτζ Μπους, όσο και του Δημοκρατικού                                                                        

                                                                  Μπαράκ Ομπάμα

Οι δυο θητείες του Μπους σημαδεύτηκαν από τις διαμάχες για τον πόλεμο του Ιράκ και τη μάχη κατά της τρομοκρατίας. 

Ο προκάτοχός του Ομπάμα μάλιστα είχε φτάσει στο σημείο να διαχωρίσει τους Ευρωπαίους σε εκείνους που στήριζαν τη σκληρή γραμμή του και σε εκείνους που την απέρριπταν. Τα χρόνια εκείνα είχαν αναμφίβολα διχάσει την Ευρώπη σε μεγάλο βαθμό.

Όταν το 2009 περνούσε το κατώφλι του Λευκού Οίκου ο Μπαράκ Ομπάμα, πολλοί Ευρωπαίοι ήλπιζαν σε ένα νέο ξεκίνημα για τις διατλαντικές σχέσεις.

Η τότε υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον μάλιστα είχε τύχει σχεδόν πανηγυρικής υποδοχής κατά την πρώτη επίσημη επίσκεψή της στις Βρυξέλλες.

Οι σχέσεις μεταξύ των δυο ηπείρων είχαν αρχίσει να αναθερμαίνονται. Εντέλει όμως η προσδοκώμενη θερμή επαναπροσέγγιση ΗΠΑ και Ευρώπης ουδέποτε ήρθε στη πραγματικότητα διότι ο Μπαράκ Ομπάμα δεν φάνηκε να ενδιαφέρεται και πολύ για την Ευρώπη.

Η γηραιά ήπειρος δεν ήταν στις άμεσες προτεραιότητές του. Στο επίκεντρο της προσοχής του ήταν κυρίως η Ασία. 

Οι Γερμανοί πολιτικοί όλων των αποχρώσεων, εξέφρασαν σοκ για τη νίκη του Τραμπ.

«Είναι δύσκολο να γίνουν εκτιμήσεις» παραδέχθηκε στη Handelsblatt ο Γιούργκεν Χαρντ, συντονιστής της γερμανικής κυβέρνησης για τις διατλαντικές σχέσεις.

«Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων έχει ελάχιστους συμβούλους με τους οποίους τα μέλη της γερμανικής κυβέρνησης θα μπορούσαν να έχουν επαφές και όλο το στενό του περιβάλλον αποτελείται από ανθρώπους που δεν προέρχονται από τον πολιτικό χώρο».   
                                                               ΠΗΓΗ:www.styx.gr