Όπως οι περισσότεροι από εμάς, την περασμένη Κυριακή
το βράδυ παρακολούθησα εμβρόντητος από τηλεοράσεως και από σχολιασμού στα
social media την μεγαλεπήβολη ομιλία- φιέστα του Πρωθυπουργού & Προέδρου του
ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξη Τσίπρα στο Ολυμπιακό Κλειστό του Tae Kwon Do στο Φάληρο με
αφορμή τον “ένα χρόνο διακυβέρνησης της Αριστεράς”.
Ομολογώ πως στην αρχή ένιωσα ένα μικρό σοκ
αναλογιζόμενος πως ανάλογες “φιέστες” διοργανώνονται μόνον από ολοκληρωτικά
καθεστώτα ανά την υφήλιο (έχει συμβεί και στην Ελλάδα κατά την περίοδο της
7χρονης δικτατορίας των Συνταγματαρχών).
Σίγουρα πάντως δεν συνηθίζεται από μια
κυβέρνηση δυτικής σύγχρονης ευρωπαϊκής χώρας.
Ξεπερνώντας αυτή την ομολογουμένως δυσάρεστη σκέψη,
άρχισα να αναρωτιέμαι τι ακριβώς γιόρταζε ή προσπαθούσε να εορτάσει ο κ.
Τσίπρας.
Πέραν των προαναφερθέντων, μια τέτοια κίνηση ειδικά αυτή την περίοδο
μας δείχνει πως αυτός που την πράττει και όσοι συμμετέχουν σε αυτήν ζουν
εντελώς εκτός κλίματος αυτής της χώρας.
Ας τα πάρουμε όλα από την αρχή και ένα ένα.
Έχει λόγο
να πανηγυρίζει για τον ένα χρόνο εξουσίας ο Πρωθυπουργός;
Για ποιο λόγο;
Στο επίπεδο της οικονομίας είχαμε το “χαράτσι” των
σχεδόν 90 δις της διαπραγματευτικής αποτυχίας, τις κλειστές τράπεζες το
καλοκαίρι και τα ισχύοντα ως σήμερα capital controls, τις εκατοντάδες εταιρειών
και επιχειρήσεων που είτε πτωχεύουν είτε μεταφέρουν τις έδρες τους στο
εξωτερικό και την συνεπακόλουθη απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας χρόνο με τον
χρόνο.
Στο επίπεδο των διεθνών και ευρωπαϊκών σχέσεων είχαμε
την χειροτέρευση της εικόνας της Ελλάδας, απόρροια του αλαζονικού έως και
εχθρικού ύφους και ρητορικής προς τους
εταίρους μας από δικούς μας εντεταλμένους όπως ο πρώην Υπουργός Οικονομικών κ.
Γιάνης Βαρουφάκης. Περίτρανη απόδειξη αυτού ήταν η περίφημη αντιμετώπιση του
Έλληνα Πρωθυπουργού από τον κ. Σόιμπλε στο πρόσφατο forum στο Νταβός ακόμα και
επίπεδο μεταφορικό ή αστεϊσμού.
Στο επίπεδο της Παιδείας έχουμε συνεχώς την
εκδίωξη της αριστείας και κάθε καλής προσπάθειας, με την παρούσα κυβέρνηση να
προσπαθεί ακόμα να επιβάλλει την δική της ατζέντα ξηλώνοντας τον πλειοψηφικά
ψηφισμένο “νόμο Διαμαντοπούλου” που ήταν προς την σωστή μεταρρυθμιστική
κατεύθυνση.
Και στους τομείς της Υγείας και της Δημόσιας Τάξης δεν
πάνε καλύτερα τα πράγματα.
Όμως αυτό που εύλογα έχει προκαλέσει θύελλα
αντιδράσεων το τελευταίο διάστημα είναι η πρόταση της κυβέρνησης για
το ασφαλιστικό.
Τόσο η αύξηση των εισφορών όσο και των ορίων συνταξιοδότησης
έχουν προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις που ίσως και για πρώτη φορά στα χρονικά
φτάνουν μέχρι τον κόσμο των ελεύθερων
επαγγελματιών (δικηγόρων, γιατρών, μηχανικών κλπ) και νέων επιστημόνων.
Σε αυτά αξίζει να προστεθεί και η αντίδραση των αγροτών που φαίνεται να αποκτά
μεγαλύτερες διαστάσεις.
Πέραν των
παραπάνω, το πραγματικά εξοργιστικό είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση φαίνεται να
διέπεται πλήρως από το πνεύμα του νεποτισμού και του παλαιοκομματισμού.
Σχεδόν
κάθε μέρα γινόμαστε κοινωνοί των διορισμών των ημετέρων (του ΣΥΡΙΖΑ).
Συγγενείς, σύντροφοι, φίλοι στελεχών και πρωτοκλασάτων υπουργών λαμβάνουν
καίριες θέσεις στην κρατική μηχανή με το ερώτημα της αξιοπιστίας και της
αξιοκρατίας να πλανάται.
Και όχι μόνον δεν απαντάται αλλά σε πολλές περιπτώσεις
έχουμε και το φαινόμενο κάποιοι από αυτούς να “βγαίνουν από πάνω” απαντώντας σε
έξαλλο, ειρωνικό και ρητορικά ακραίο ύφος (όπως ο Γραμματέας της Νεολαίας
ΣΥΡΙΖΑ κ. Ιάσονας Σχινάς- Παπαδόπουλος).
Είναι λοιπόν όλα τα προαναφερθέντα λόγος για να κάνει
εορτασμούς ο κ. Τσίπρας την ίδια ώρα που όλοι μας στενάζουμε κάτω από το τρίτο
μνημόνιο που ο ίδιος έφερε και υπέγραψε; Σαφώς και όχι.
Βέβαια παρακολουθώντας προσεκτικά τον λόγο του δεν
φάνηκε να τον ενδιαφέρει αυτό και πολύ. Εξακολούθησε να είναι πολωτικός και
διχαστικός, απευθυνόμενος στο στενό κομματικό του ακροατήριο που έχει ακόμα
ευήκοα ώτα στην ρητορική του “μας φταίνε οι άλλοι” και του
“ή εμείς ή αυτοί”.
Ένας Πρωθυπουργός του 35% (που έλαβε στις τελευταίες εκλογές) και ίσως και πιο
κάτω.
Ένας Πρωθυπουργός πλήρως αποκομμένος από την κοινωνία (τραγική ειρωνεία
ότι την επικαλείτο συνεχώς όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση), που αρέσκεται σε
ανούσιους άρτους και θεάματα, μέσα σε μισογεμάτα στάδια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου