Ο ΙΣΛΑΜΙΚΟΣ ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Η προθυμία του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας να χρησιμοποιήσουν άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής για τη διεξαγωγή «πολέμου δια αντιπροσώπων» - proxy wars, απειλεί να φέρει τον κόσμο πιο κοντά στο χείλος ενός ισλαμικού Ψυχρού Πολέμου.

Το Ιράν και η Σαουδική Αραβία μάχονται για την κυριαρχία στον Περσικό Κόλπο και τον έλεγχο της παγκόσμιας αγοράς πετρελαίου. 
Οι Σαουδάραβες ως χώρα γενέτειρα του Ισλάμ και της αραβικής γλώσσας, και οι Ιρανοί με το αίσθημα της πολιτιστικής και ιστορικής υπεροχής, συνεχίζουν μια αντιπαράθεση που δεν φαίνεται να τελειώνει. 
Η δύσκολη σχέση και η προσέγγιση σε ζητήματα ασφάλειας των δυο χωρών, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις τάσεις των Αραβικών φυλών:

1.Η τάση να κατευνάσουν αντί να αντισταθούν σε ένα ισχυρό αντίπαλο –αν αυτό είναι δυνατό, και να αποφευχθεί η σύγκρουση.

2.Η τάση να περιμένουν την εξέλιξη των γεγονότων πριν αντιδράσουν, αντί να προσπαθούν να τα προλάβουν.

3.Η τάση να δίνουν προτεραιότητα στα άμεσα, σαφή ζητήματα και όχι στις μακροπρόθεσμες στρατηγικές.

Η ανάμειξη των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας στο εσωτερικό αυτών των χωρών και στην περιοχή γενικότερα, με την προμήθεια όπλων που χρησιμοποιήθηκαν σε διάφορες συγκρούσεις, έχει περιπλέξει περαιτέρω αυτή τη σχέση. 
Ωστόσο, το κλειδί της κρίσης βρίσκεται στη Συρία.

Όταν η Αραβική Άνοιξη έφτασε και στη Συρία το καθεστώς Άσαντ πολιορκήθηκε από την κοινότητα των Σουνιτών. 
Η Σαουδική Αραβία θεώρησε πως είναι μια ευκαιρία για να αποδυναμώσει την ιρανική σφαίρα επιρροής και έσπευσε να υποστηρίξει τους αντάρτες. 
Το Ιράν δεν θα μπορούσε να αντέξει οικονομικά την απώλεια του καθεστώτος Άσαντ και έτσι ενεπλάκη.
Η παρέμβαση τόσο του Ιράν όσο και της Σαουδικής Αραβίας, μετέτρεψε μια αστική εξέγερση σε εμφύλιο πόλεμο με βασικό άξονα αντιπαράθεσης τις αντίθετες ισλαμικές ιδεολογίες και καλλιέργησε την ενδυνάμωση του Ισλαμικού Κράτους. 
Οι ΗΠΑ προσπαθούν απεγνωσμένα να πείσουν τους πάντες πως πρόκειται για μια αμιγώς αστική εξέγερση κατά του καθεστώτος Άσαντ. 
Το διακύβευμα δεν θα μπορούσε να είναι υψηλότερο για όλες τις πλευρές.

Επί του παρόντος, η μαζική έξοδος των προσφύγων από τη Συρία που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη βία, απειλεί τόσο τις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο και όλες τις χώρες που προσπαθούν να διαχειριστούν αυτή τη μαζική ροή. 
Απροετοίμαστες, χωρίς υποδομές και με το φόβο της παρείσφρησης τρομοκρατών ανάμεσα στις χιλιάδες των προσφύγων. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που μέχρι στιγμής κανένα Σουνιτικό κράτος του Κόλπου δεν έχει δεχθεί να τους φιλοξενήσει. 

Επίσης, από τον Ιανουάριο του 2015 η Ρωσία και το Ιράν υπέγραψαν συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας- αυτό αυξάνει τις πιθανότητες να βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο στο πεδίο της μάχης με τους αμερικανούς. 
Η Ρωσία όμως δεν αντιμετωπίζει τα διλλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών που δεν θέλουν να διαταράξουν τις σχέσεις τους με τη Σαουδική Αραβία και τα κράτη του Κόλπου, να συνεχίσουν τον αγώνα εναντίον του ISIS, αλλά και να υποστηρίξουν τους αντάρτες που προσπαθούν να ανατρέψουν τον Άσαντ. 
Το καθεστώς δηλαδή που η Ρωσία και το Ιράν υποστηρίζουν πολιτικά και στρατιωτικά. Αμερική και Ρωσία θα μπορούσαν να βρεθούν στην κατάσταση που για δεκαετίες προσπαθούν να αποφύγουν: 
την άμεση στρατιωτική εμπλοκή του ενόςεναντίον του άλλου.

Πέρα από την προφανή στρατιωτική απειλή, η Αμερική είναι και το θύμα της τεχνητής συμπίεσης των τιμών του πετρελαίου, ως μια άμεση επίθεση της Σαουδικής Αραβίας με στόχο την αμερικανική παραγωγή σχιστολιθικού αερίου και πετρελαίου. 
Επίσης, η διατήρηση των τιμών σε χαμηλά επίπεδα επηρεάζει αρνητικά και το Ιράν. 
Η Σαουδική Αραβία με αυτό τον τρόπο κρατάει υπό έλεγχο το Ιράν στον αγώνα για την περιφερειακή ηγεμονία, με αποτελεσματικό τρόπο, χωρίς να εμπλακεί σε οποιαδήποτε λεκτική ή διπλωματική εχθρότητα με την Σιιτική Δημοκρατία.   

Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία πτυχή της πρόσφατης πυρηνικής Συμφωνίας που να μην ανησυχεί τη Σαουδική Αραβία. 
Το άνοιγμα των ιρανικών αγωγών θα φέρει μεγάλα έσοδα στην Τεχεράνη, κάτι που θα της επιτρέψει να αυξήσει τη χρηματοδότηση προς τη Συρία, τη Χεζμπολά στο Λίβανο και ενδεχομένως και προς άλλα κράτη του Κόλπου, δημιουργώντας νέες καταστάσεις. 
Αυτό εξηγεί και την κατάσταση στο εσωτερικό της Σαουδικής μοναρχίας, που αισθάνονται προδομένοι.

Για την Τεχεράνη η συμφωνία με τους Αμερικανούς είναι ένα πολιτικό στοίχημα. Με την οικονομία της να έχει πληγεί σοβαρά και με ένα στρατό που χρειάζεται άμεσα εκσυγχρονισμό, υπήρχε τεράστια εσωτερική πίεση για την επίτευξη μιας συμφωνίας. 
Τώρα, και σε συνδυασμό με τη Ρωσική υποστήριξη, έχει κάθε λόγο να αισθάνεται πως μπορεί να αναπνεύσει και πάλι. Αυτό που μένει να δούμε, είναι αν θα χρησιμοποιήσει αυτή την ευκαιρία για να επιδείξει υπεύθυνη συμπεριφορά, ως μέλος της διεθνούς κοινότητας, η θα είναι μια ανάπαυλα πριν από την έναρξη ενός ισλαμικού Ψυχρού Πολέμου με τον μισητό αντίπαλό της.
                                                            STEPHEN SARTY

                                                           ΠΗΓΗ:presscode.gr