Από το «Athens Pride» στο ... «Μνημόνιο Pride»!

Μαζί σίγουρα δεν τα φάγαμε, αλλά τον «Ανορθωτή» του Μνημονίου, μαζί τον ... «τρώμε»!
Τo «Athens Pride» αποτελεί την ελληνική εκδοχή μιας ξεπερασμένης πανευρωπαϊκά εκδήλωσης, από την εποχή που η ομοφυλοφιλία ήταν κάτι ένα θέμα ταμπού και το οποίο (στο μυαλό ορισμένων) έπρεπε να είναι «κρυφό».
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τότε (τις εποχές που ξεκίνησε η εκδήλωση) αυτή είχε ένα νόημα γιατί ήταν μια ευκαιρία για να μπορέσουν άνθρωποι που έχουν ένα σεξουαλικό προσανατολισμό διαφορετικό, να εκφραστούν ελεύθερα (όπως θα έπρεπε να μπορούν ούτως ή άλλως) κάτι που τις υπόλοιπες μέρες θεωρητικά δεν μπορούσαν να κάνουν. Αυτά στη θεωρία πάντα...
Γιατί όπως ξέρουμε μια μέρα δεν φτάνει ούτε για να χτυπήσουμε τον καρκίνο, ούτε για να σώσουμε τα δάση, ούτε να εξαλείψουμε την παιδική εκμετάλλευση.
Και προφανώς, κανείς ο οποίος έχει πρόβλημα με την έκφραση της ομοφυλοφιλίας θ' αλλάξει γνώμη βλέποντας μια "πολύχρωμη" παρέλαση. Αλλού πρέπει να εστιάσουμε ως κοινωνία - και κανείς δήμαρχος δε γίνεται "προοδευτικός" υποστηρίζοντας τέτοιες εκδηλώσεις που κρατούν μια μέρα μόνο.
Χρειαζόμαστε κάτι παραπέρα και οι Καμίνηδες όλου του κόσμου πρέπει να κάνουν τομές σε διάφορα επίπεδα, που δεν είναι διάρκειας μια μόνο μέρας.
Το θέμα μας όμως είναι άλλο... Με αφορμή το «Athens Pride», είχαμε ως blog μια πιο πρωτοποριακή ιδέα. Και τη συνοψίζουμε: κακά τα ψέμματα σήμερα στην χώρα μας, ακόμα πιο ταμπού και από την ομοφυλοφιλία είναι το να είσαι μνημονιακός. Εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρων ζουν μια διπλή, βασανισμένη ζωή: όλη μέρα στη δουλειά, στο σπίτι, στις κοινωνικές εκδηλώσεις συμπεριφέρονται σαν "πολιτικά straight" - δηλαδή σαν αντιμνημονιακοί.
Βρίζουν τον Γιωργάκη που μας έφερε ως εδώ, τον Παπαδήμο που ξεκίνησε το ξεπούλημα και τον Σαμαρά με τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη, που αντί να κάνουν ένα μουσικό τρίο και να κονομήσουν τραγουδώντας σε νυχτερινά κέντρα, έκαναν ένα κυβερνητικό τρίο που ωφέλησε λίγους (τους φίλους τους και την τρόικα) και έβλαψε πολλούς (όλους εμάς τους υπόλοιπους).

Όμως όπως είπαμε, αυτοί ζουν μια διπλή ζωή. Γιατί την ημέρα των εκλογών, κρυμμένοι πίσω από το παραβάν, βγάζουν τον πραγματικό τους εαυτό και απελευθερώνονται. Γίνονται μνημονιακοί και ψηφίζουν Μαρία Σπυράκη και Αφροδίτη (Άφρα) Αλ Σαλέχ. Σταυρώνουν τον Θοδωρή Ζαγοράκη όχι ως σαν τον αρχηγό της εθνικής ποδοσφαίρου αλλά για εκπρόσωπό τους στην Ευρωβουλή (στην οποία θα μιλάει σαλονικιώτικα).
Ψηφίζουν Βενιζέλο και Σαμαρά. Και το ευχαριστιούνται.
Μετά γυρίζουν σπίτι τους, ανοίγουν τις τηλεοράσεις και απορούν μαζί με όλους εμάς (τους πραγματικούς αντιμνημονιακούς) φωναχτά - "πως ψηφίζει ο κόσμος έτσι". Και το βράδυ, μόνοι τους στην προσευχή τους, ευχαριστούν το καλό Θεό που δεν έβγαλε την ψήφο τους άκυρη (όπως θα έπρεπε) και το Μνημόνιο θα συνεχιστεί.
Όλοι αυτοί οι βασανισμένοι συνανθρώποι μας πρέπει να έχουν
δικαίωμα στην έκφραση. Να μπορούν μια μέρα τον χρόνο τουλάχιστον να φωνάξουν ελεύθερα "είμαι Μνημονιακός και μ' αρέσει" ή (ακόμα καλύτερα) "ψηφίζω Βενιζέλο και είμαι υπερήφανος".
Γι' αυτό προτείνουμε στον κύριο Καμίνη (τώρα που ξαναβγήκε δήμαρχος Αθηναίων) να φτιάξει ένα "Μνημόνιο Pride Festival" το οποίο θα έχει stands και εκδηλώσεις σχετικές με την χαρά του Μνημονίου. π.χ. θα μπορεί να έχει περίπτερα ο Άδωνις που να πουλάει βιβλία για τα οφέλη του Μνημονίου, ομιλίες του Ανδρέα Λοβέρδου με το πόσο "φυσιολογικό" είναι να ψηφίζει κανείς μνημονιακά, προβολές με δελτία ειδήσεων του ANT1 και του MEGA (και κυρίως τα τελευταία προεκλογικά των ευρωβουλευτικών εκλογών), παρουσιάσεις της βιογραφίας των Στουρνάρα - Χαρδούβελη - Παπαδήμου από τις κυρίες Χούκλη - Τρέμη και τον κύριο Πρετεντέρη και συναυλίες του Θόδωρου Πάγκαλου με τραγούδια από τον ραπ δίσκο του "Μαζί τα φάγαμε".
Οι εκδηλώσεις θα μπορούν να κλείσουν με μια μεγάληπαρέλαση με άρματα στα οποία πάνω θα είναι όλοι πρωταγωνιστές από τονΠαπανδρέου τον Γιώργο μέχρι τον Αντώνη Σαμαρά...
Επειδή τέτοιες εκδηλώσεις έχουν συνήθως και φιλανθρωπικό χαρακτήρα, θα μπορούσαμε ν' αντιγράψουμε την βρετανική ιδέα του πετάγματος αυγών σε αστυνομικούς (για φιλανθρωπικούς λόγους πάντα) και να πετάξουμε μερικά (κλούβια κατά προτίμηση) αυγά σε όλους αυτούς. Τα έσοδα θα μπορούν να πάνε για καλό σκοπό (το δημόσιο χρέος θα ήταν μια καλή περίπτωση). Είμαστε σίγουροι ότι θα μαζεύονταν πολλά χρήματα - ίσως να υπερκαλύπτονταν και το δημόσιο χρέος έτσι...
Πως σας φαίνεται η ιδέα; Λίγο τρελή σίγουρα αλλά γιατί όχι;

 

ΠΗΓΗ:nea-metra.blogspot.gr