Όπως η Γεωργία του Καυκάσου είναι η μεθόριος όπου σταμάτησε η προέλαση του Ισλάμ προς Δυσμάς, έτσι και η Ουκρανία είναι το σύνορο που χωρίζει τους ανατολικούς ορθόδοξους Σλάβους από τους δυτικούς καθολικούς.
Η τραγωδία που εκτυλίσσεται σήμερα στην πολύπαθη χώρα της Ουκρανίας, έχει βαθιές ρίζες και αίτια που χάνονται στα βάθη των αιώνων και που έγιναν αντικείμενο γεωστρατηγικής επεξεργασίας και αξιοποίησης σε ένα παιχνίδι επιρροής και επιβολής με τρεις βασικούς παίκτες: την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Ρωσία και της ΗΠΑ.
Για να γίνει κατανοητός ο διχασμός που παρατηρείται στον ουκρανικό πληθυσμό, διχασμός που αφορά, κυρίως, στην εθνική αυτοσυνείδησή του, θα πρέπει ο αναγνώστης να λάβει υπόψη του την εκκλησιαστική διάσταση του προβλήματος και το ρόλο που διαδραμάτισε και διαδραματίζει η θρησκευτική πίστη στην εσωτερική πολιτική της Ουκρανίας.
Στις γραμμές που ακολουθούν γίνεται μια προσπάθεια συνοπτικής παρουσίασης του εκκλησιαστικού περιβάλλοντος στην Ουκρανία. Η πανσπερμία των ιερών καθιδρυμάτων, ο ολοένα και εντεινόμενος ανταγωνισμός μεταξύ τους, οι έξωθεν εκκλησιαστικές και πολιτικές επιρροές, καθώς και η περίεργη πολλές φορές σύμπτωση, ιδίως από το 2000 και εντεύθεν, μεγάλων εκκλησιαστικών γεγονότων με τις πολιτικές αναταράξεις, είναι τα σημεία στο οποία επικεντρώθηκα. Ωστόσο, απέφυγα τη διατύπωση συμπερασμάτων, τα οποία θα μπορούσαν να θίξουν το θρησκευτικό συναίσθημα συνανθρώπων μας. Ο παρατηρητικός αναγνώστης μπορεί να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα και χωρίς τη δική μου παρέμβαση.
* * *
Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ και η ανεξαρτησία της Ουκρανίας το 1991 προκάλεσαν τεκτονικού χαρακτήρα αλλαγές στο εκκλησιαστικό τοπίο της χώρας. Μέχρι τότε η πολιτική του ΚΚΣΕ έναντι των θρησκειών ήταν τέτοια που δεν επέτρεπε και πολύ μεγάλη ελευθερία κινήσεων στους εκκλησιαστικούς παράγοντες, ενώ είναι γνωστό ότι τις πρώτες δεκαετίες μετά το 1917, η Εκκλησία και οι ιερείς βρίσκονταν υπό την διαρκή έλεγχο, αλλά και διωγμούς του καθεστώτος. Τα πράγματα χαλάρωσαν μετά το θάνατο του Ι.Β. Στάλιν, η εχθρότητα όμως του καθεστώτος απέναντι στη θρησκευτική πίστη και τις διάφορες εκκλησίες παρέμεινε μέχρι την κατάρρευση του το 1990.
Η Ελληνοκαθολική Εκκλησία ή η Ουκρανική Ουνία
Η Ουκρανική Ελληνοκαθολική Εκκλησία ή Εκκλησία της Ουνίας, είναι μια τοπική καθολική εκκλησία που ακολουθεί το τυπικό της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Διοικητικά είναι Αρχιεπισκοπή που λειτουργεί στην Ουκρανία και στην πλειοψηφία των χωρών όπου υπάρχει ουκρανική διασπορά. Θεωρεί πως η ιστορία της ανάγεται στην Μητρόπολη Κιέβου του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως, η οποία ιδρύθηκε μετά τη Βάπτιση της Ρους του Κιέβου στα τέλη του 10 αιώνα.
Ο μητροπολίτης Κιέβου και πασών των Ρωσιών Ισίδωρος, ο οποίος πριν τη Σύνοδο της Φλωρεντίας είχε την έδρα του στη Μόσχα, ήταν ένας από εκείνους που πρωτοστάτησαν στην Ουνία της Φλωρεντίας το 1439, παραμένοντας για ένα διάστημα προκαθήμενος της μητρόπολης στην Κωνσταντινούπολη και στη Δυτική Ρωσική μητρόπολη, την επονομαζόμενη και μητρόπολη Κιέβου - Λβοφ.
Το 1596 ένα μεγάλο μέρος των επισκόπων της μητρόπολης Κιέβου με ηγέτη τον μητροπολίτη Μιχαήλ Ρογκοζόι(του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως), στη Σύνοδο του Μπρεστ αποφάσισαν την αναγνώριση της δικαιοδοσίας του Πάπα της Ρώμης.
Διατήρησαν το βυζαντινό τυπικό και άμφια, αλλά αναγνώρισαν την πρωτοκαθεδρία του Πάπα και όλα τα δόγματα της ρωμαιοκαθολικής ομολογίας πίστεως.
Η Ελληνοκαθολική Εκκλησία έχει βαθιές ρίζες στις δυτικές περιοχές της Ουκρανίας, οι οποίες κατά διαστήματα ανήκαν σε κράτη και αυτοκρατορίες της Κεντρικής Ευρώπης. Στις περιοχές αυτές θεωρείται ως μια παραδοσιακή ομολογία πίστεως και εκκλησία, παραμένοντας πάντα εχθρική προς την Ορθόδοξη ομολογία πίστεως.
Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να κάνουμε στη συνεργασία που είχε αρχικά με τη NKVD του σταλινικού καθεστώτος, μετά την προσάρτηση των δυτικών περιοχών το 1939 ως αποτέλεσμα του συμφώνου Μολότοφ - Ρίμπεντροπ, αλλά, κυρίως, με τις χιτλερικές δυνάμεις κατοχής κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, όπου ο προκαθήμενος της τότε, Αντρέι Σεπτίνσκι ευλογούσε τους ιερείς που εντάσσονταν στις οργανώσεις που συνεργάζονταν με τους εισβολείς και κυρίως στην εθελοντική 14η Μεραρχία, γνωστή ως SS Calicina.
Η Ελληνοκαθολική Εκκλησία υποστήριξε ενεργά όλες τις ουκρανικές εθνικιστικές και αποσχιστικές οργανώσεις κατά τη διάρκεια του πολέμου, δε δίσταζε δε να συνεργαστεί ανοιχτά με τους κατακτητές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, μετά τη λήξη του πολέμου η Εκκλησία αυτή να τεθεί εκτός νόμου από τις αρχές της ΕΣΣΔ.
Τον Μάρτιο του 1945 το Συμβούλιο υποθέσεων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με επικεφαλής τον Καρπόφ, επεξεργάστηκε μια σειρά μέτρων για την απόσπαση των ενοριών της Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας της ΕΣΣΔ και την ένωσή τους με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, τα οποία ενέκρινε ο ίδιος ο Ι. Β. Στάλιν, προσωπικά.
Τον Φεβρουάριο του 1990, μετά τη συνάντηση στο Βατικανό μεταξύ του τελευταίου προέδρου της ΕΣΣΔ Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’, ήρθη η απαγόρευση λειτουργίας της Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας και άρχισαν να ιδρύονται οι ενορίες της με παράλληλη έναρξη της λειτουργικής τους ζωής.
Το μεγαλύτερο μέρος των ναών στην Δυτική Ουκρανία που ανήκαν στο Πατριαρχείο της Μόσχας έγινε το αντικείμενο διαμάχης μεταξύ των πιστών των δύο εκκλησιών και πολλές φορές κατέληξαν σε συμπλοκές με τραυματίες.
Στις 29 Αυγούστου 2005 η έδρα του πρωθιερέα της Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας μεταφέρθηκε από το Λβοφ στο Κίεβο και την ίδια ημέρα ο Πάπας Βενέδικτος ο 16ος έδωσε τον Προκαθήμενο της Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας τον τίτλο του Μακάριου Ύπατου Αρχιεπισκόπου Κιέβου και Γαλικίας.
Σήμερα η Ελληνοκαθολική Εκκλησία της Ουκρανίας, σύμφωνα με τα στοιχεία του Annuario Pontifico του 2013 αριθμεί 4. 346.000 πιστούς. Διαθέτει 3335 ιερωμένους και 41 επισκόπους και 3.987 ενορίες. Η λειτουργία γίνεται στην ουκρανική γλώσσα, η οποία είναι η επίσημη γλώσσα αυτής της εκκλησίας μαζί με την εκκλησιαστική σλαβονική γλώσσα (γλαγολιτική).
Προκαθήμενος της Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας από 26/01/2001 είναι ο Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ, από την 25η Μαρτίου 2011 με την ευλογία του Πάπα Βενέδικτου του 16ου"
"Όταν ο Στάλιν έμαθε ότι τεράστιοι αριθμοί Ουκρανών ήταν ναζιστές εγκληματίες, συνένοχοι και υποχείρια γερμανών ναζί, σκέφτηκε να τους εκτοπίσει όλους στη Σιβηρία, αλλά λέγεται ότι τον απέτρεψε (από το να τους εκτοπίσει όλους) ο Χρουστσώφ, ο οποίος ήταν Ουκρανικής καταγωγής.
Αντί γι’ αυτό, ο Στάλιν αποφάσισε να κρύψει τους τεράστιους αριθμούς Εβραίων που εξόντωσαν οι Ουκρανοί. Είχε και “λερωμένη τη φωλιά του” λόγω του Holodomor, του λιμού που ο ίδιος είχε προκαλέσει στην Ουκρανία πριν τον πόλεμο. Έτσι υιοθετήθηκε ένας απλός τρόπος απόκρυψης του γεγονότος, ότι οι ομαδικοί τάφοι περιείχαν κυρίως λείψανα Εβραίων:
-Η επιγραφή κάθε νέου μνημείου, για τους εκτελεσμένους στην Ουκρανία, θα αναφερόταν (κατ΄εντολή του Στάλιν) σε… “ειρηνικούς σοβιετικούς πολίτες”, αντί σε Εβραίους!…” (απόσπασμα του ντοκιμαντέρ που ακολουθεί). Δείτε λοιπόν αυτό το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ (προς το παρόν μόνο αγγλόφωνο, σε 18 μέρη) για τους Ουκρανούς ναζί, τόσο τους σύγχρονους (που πανηγυρίζουν) όσο και τους παλιούς (1929-1945+)".
Ukraine Protesters Topple Lenin Statues
Το ΒΙΝΤΕΟ το βρήκαμε στη ΝεοΝαζιστική "ristorante-verona.blogspot.gr:
του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη
ΠΗΓΗ:democracycrisis.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ πατώντας επάνω
Η τραγωδία που εκτυλίσσεται σήμερα στην πολύπαθη χώρα της Ουκρανίας, έχει βαθιές ρίζες και αίτια που χάνονται στα βάθη των αιώνων και που έγιναν αντικείμενο γεωστρατηγικής επεξεργασίας και αξιοποίησης σε ένα παιχνίδι επιρροής και επιβολής με τρεις βασικούς παίκτες: την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Ρωσία και της ΗΠΑ.Για να γίνει κατανοητός ο διχασμός που παρατηρείται στον ουκρανικό πληθυσμό, διχασμός που αφορά, κυρίως, στην εθνική αυτοσυνείδησή του, θα πρέπει ο αναγνώστης να λάβει υπόψη του την εκκλησιαστική διάσταση του προβλήματος και το ρόλο που διαδραμάτισε και διαδραματίζει η θρησκευτική πίστη στην εσωτερική πολιτική της Ουκρανίας.
Στις γραμμές που ακολουθούν γίνεται μια προσπάθεια συνοπτικής παρουσίασης του εκκλησιαστικού περιβάλλοντος στην Ουκρανία. Η πανσπερμία των ιερών καθιδρυμάτων, ο ολοένα και εντεινόμενος ανταγωνισμός μεταξύ τους, οι έξωθεν εκκλησιαστικές και πολιτικές επιρροές, καθώς και η περίεργη πολλές φορές σύμπτωση, ιδίως από το 2000 και εντεύθεν, μεγάλων εκκλησιαστικών γεγονότων με τις πολιτικές αναταράξεις, είναι τα σημεία στο οποία επικεντρώθηκα. Ωστόσο, απέφυγα τη διατύπωση συμπερασμάτων, τα οποία θα μπορούσαν να θίξουν το θρησκευτικό συναίσθημα συνανθρώπων μας. Ο παρατηρητικός αναγνώστης μπορεί να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα και χωρίς τη δική μου παρέμβαση.* * *
Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ και η ανεξαρτησία της Ουκρανίας το 1991 προκάλεσαν τεκτονικού χαρακτήρα αλλαγές στο εκκλησιαστικό τοπίο της χώρας. Μέχρι τότε η πολιτική του ΚΚΣΕ έναντι των θρησκειών ήταν τέτοια που δεν επέτρεπε και πολύ μεγάλη ελευθερία κινήσεων στους εκκλησιαστικούς παράγοντες, ενώ είναι γνωστό ότι τις πρώτες δεκαετίες μετά το 1917, η Εκκλησία και οι ιερείς βρίσκονταν υπό την διαρκή έλεγχο, αλλά και διωγμούς του καθεστώτος. Τα πράγματα χαλάρωσαν μετά το θάνατο του Ι.Β. Στάλιν, η εχθρότητα όμως του καθεστώτος απέναντι στη θρησκευτική πίστη και τις διάφορες εκκλησίες παρέμεινε μέχρι την κατάρρευση του το 1990.
Η Ελληνοκαθολική Εκκλησία ή η Ουκρανική Ουνία
Η Ουκρανική Ελληνοκαθολική Εκκλησία ή Εκκλησία της Ουνίας, είναι μια τοπική καθολική εκκλησία που ακολουθεί το τυπικό της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Διοικητικά είναι Αρχιεπισκοπή που λειτουργεί στην Ουκρανία και στην πλειοψηφία των χωρών όπου υπάρχει ουκρανική διασπορά. Θεωρεί πως η ιστορία της ανάγεται στην Μητρόπολη Κιέβου του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως, η οποία ιδρύθηκε μετά τη Βάπτιση της Ρους του Κιέβου στα τέλη του 10 αιώνα.
Ο μητροπολίτης Κιέβου και πασών των Ρωσιών Ισίδωρος, ο οποίος πριν τη Σύνοδο της Φλωρεντίας είχε την έδρα του στη Μόσχα, ήταν ένας από εκείνους που πρωτοστάτησαν στην Ουνία της Φλωρεντίας το 1439, παραμένοντας για ένα διάστημα προκαθήμενος της μητρόπολης στην Κωνσταντινούπολη και στη Δυτική Ρωσική μητρόπολη, την επονομαζόμενη και μητρόπολη Κιέβου - Λβοφ. Το 1596 ένα μεγάλο μέρος των επισκόπων της μητρόπολης Κιέβου με ηγέτη τον μητροπολίτη Μιχαήλ Ρογκοζόι(του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως), στη Σύνοδο του Μπρεστ αποφάσισαν την αναγνώριση της δικαιοδοσίας του Πάπα της Ρώμης.
Διατήρησαν το βυζαντινό τυπικό και άμφια, αλλά αναγνώρισαν την πρωτοκαθεδρία του Πάπα και όλα τα δόγματα της ρωμαιοκαθολικής ομολογίας πίστεως.
Η Ελληνοκαθολική Εκκλησία έχει βαθιές ρίζες στις δυτικές περιοχές της Ουκρανίας, οι οποίες κατά διαστήματα ανήκαν σε κράτη και αυτοκρατορίες της Κεντρικής Ευρώπης. Στις περιοχές αυτές θεωρείται ως μια παραδοσιακή ομολογία πίστεως και εκκλησία, παραμένοντας πάντα εχθρική προς την Ορθόδοξη ομολογία πίστεως.
Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να κάνουμε στη συνεργασία που είχε αρχικά με τη NKVD του σταλινικού καθεστώτος, μετά την προσάρτηση των δυτικών περιοχών το 1939 ως αποτέλεσμα του συμφώνου Μολότοφ - Ρίμπεντροπ, αλλά, κυρίως, με τις χιτλερικές δυνάμεις κατοχής κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, όπου ο προκαθήμενος της τότε, Αντρέι Σεπτίνσκι ευλογούσε τους ιερείς που εντάσσονταν στις οργανώσεις που συνεργάζονταν με τους εισβολείς και κυρίως στην εθελοντική 14η Μεραρχία, γνωστή ως SS Calicina. Η Ελληνοκαθολική Εκκλησία υποστήριξε ενεργά όλες τις ουκρανικές εθνικιστικές και αποσχιστικές οργανώσεις κατά τη διάρκεια του πολέμου, δε δίσταζε δε να συνεργαστεί ανοιχτά με τους κατακτητές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, μετά τη λήξη του πολέμου η Εκκλησία αυτή να τεθεί εκτός νόμου από τις αρχές της ΕΣΣΔ.
Τον Μάρτιο του 1945 το Συμβούλιο υποθέσεων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με επικεφαλής τον Καρπόφ, επεξεργάστηκε μια σειρά μέτρων για την απόσπαση των ενοριών της Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας της ΕΣΣΔ και την ένωσή τους με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, τα οποία ενέκρινε ο ίδιος ο Ι. Β. Στάλιν, προσωπικά.
Τον Φεβρουάριο του 1990, μετά τη συνάντηση στο Βατικανό μεταξύ του τελευταίου προέδρου της ΕΣΣΔ Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’, ήρθη η απαγόρευση λειτουργίας της Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας και άρχισαν να ιδρύονται οι ενορίες της με παράλληλη έναρξη της λειτουργικής τους ζωής. Το μεγαλύτερο μέρος των ναών στην Δυτική Ουκρανία που ανήκαν στο Πατριαρχείο της Μόσχας έγινε το αντικείμενο διαμάχης μεταξύ των πιστών των δύο εκκλησιών και πολλές φορές κατέληξαν σε συμπλοκές με τραυματίες.
Στις 29 Αυγούστου 2005 η έδρα του πρωθιερέα της Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας μεταφέρθηκε από το Λβοφ στο Κίεβο και την ίδια ημέρα ο Πάπας Βενέδικτος ο 16ος έδωσε τον Προκαθήμενο της Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας τον τίτλο του Μακάριου Ύπατου Αρχιεπισκόπου Κιέβου και Γαλικίας.
Σήμερα η Ελληνοκαθολική Εκκλησία της Ουκρανίας, σύμφωνα με τα στοιχεία του Annuario Pontifico του 2013 αριθμεί 4. 346.000 πιστούς. Διαθέτει 3335 ιερωμένους και 41 επισκόπους και 3.987 ενορίες. Η λειτουργία γίνεται στην ουκρανική γλώσσα, η οποία είναι η επίσημη γλώσσα αυτής της εκκλησίας μαζί με την εκκλησιαστική σλαβονική γλώσσα (γλαγολιτική).
Προκαθήμενος της Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας από 26/01/2001 είναι ο Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ, από την 25η Μαρτίου 2011 με την ευλογία του Πάπα Βενέδικτου του 16ου"
Ντοκιμαντέρ Για Τους Ουκρανούς Ναζί (Nazis-Skinheads: The Holocaust By Bullets And Modern Antisemitism In Ukraine), posted by Omadeon, 25/02/2014.
 |
| Η ΦΩΤΟ από το φασιστικό Blog "esxatianasxesi.blogspot.gr", με λεζάντα:Εθνικοσοσιαλιστές με σθένος οι Ουκρανοί... Όχι σαν τους Παναγιώταρο - Κασιδιάρη με τις ψευτομαγκιές!!! |
Αντί γι’ αυτό, ο Στάλιν αποφάσισε να κρύψει τους τεράστιους αριθμούς Εβραίων που εξόντωσαν οι Ουκρανοί. Είχε και “λερωμένη τη φωλιά του” λόγω του Holodomor, του λιμού που ο ίδιος είχε προκαλέσει στην Ουκρανία πριν τον πόλεμο. Έτσι υιοθετήθηκε ένας απλός τρόπος απόκρυψης του γεγονότος, ότι οι ομαδικοί τάφοι περιείχαν κυρίως λείψανα Εβραίων:
-Η επιγραφή κάθε νέου μνημείου, για τους εκτελεσμένους στην Ουκρανία, θα αναφερόταν (κατ΄εντολή του Στάλιν) σε… “ειρηνικούς σοβιετικούς πολίτες”, αντί σε Εβραίους!…” (απόσπασμα του ντοκιμαντέρ που ακολουθεί). Δείτε λοιπόν αυτό το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ (προς το παρόν μόνο αγγλόφωνο, σε 18 μέρη) για τους Ουκρανούς ναζί, τόσο τους σύγχρονους (που πανηγυρίζουν) όσο και τους παλιούς (1929-1945+)".
Ukraine Protesters Topple Lenin Statues
Το ΒΙΝΤΕΟ το βρήκαμε στη ΝεοΝαζιστική "ristorante-verona.blogspot.gr:
του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη
ΠΗΓΗ:democracycrisis.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ πατώντας επάνω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου