Τα Χριστούγεννα οι "Παραμυθοκόρες" έρχονται στο "Ιδιόμελο"

                                        ...παιχνιδιάρικα ξωτικά

     Τρίτη 27 Δεκεμβρίου:

 Τα Χριστούγεννα οι "Παραμυθοκόρες" έρχονται στο "Ιδιόμελο(210 68 17 042)" για να μοιραστούν με τα παιδιά ιστορίες, παραμύθια και θρύλους του Δωδεκαημέρου.

Ελάτε να πούμε ιστορίες για σκανταλιάρηδες καλικάντζαρους και πονηρά ξωτικά που βγαίνουν κάτω από τη γη για να πειράξουν τους ανθρώπους και να μαγαρίσουν τα γλυκά τους. Δεν θα πούμε μόνο ιστορίες αλλά και θα τραγουδήσουμε όλοι μαζί με την κιθάρα κάλαντα και χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Σας περιμένουμε!

Είσοδος: 10 ευρώ. Ωρα έναρξης: 11.00 π.μ. 

Οι «Παραμυθοκόρες» είναι η Βασιλεία Βαξεβάνη, η Αντωνία Βέλλιου, και η Ιφιγένεια Κακριδώνη. Αγαπούν να λένε παραμύθια, εξού και το όνομά τους: περιπέτειες, θαύματα ανήκουστα, ιστορίες παλιές και νέες. Ξαναφέρνουν στις συνήθειές μας και στο αυτί μας την προφορική γητεία της αφήγησης που έχει χαθεί πια τόσο στο σχολείο, όσο και στον συγχρονο τρόπο ζωής.

Οι παλιότερες γενιές, τουλάχιστον 50 - 60 χρόνια πίσω, μέσα από την προφορική σχέση διαιώνιζαν παλιούς μύθους και αρχαίες παραδόσεις και κρατούσαν στο συλλογικό κοινωνικό και εθνικό σώμα άρρηκτο τον ιστό που τους συνέδεε με τους προγενέστερους.

Η σχέση αυτή, η από στόμα σε αυτί, η μόνη έγκυρη βιωματική σχέση παιδείας, επί αιώνες ζωντανή μέσα στην οικογένεια, στην κοινότητα, το χωριό, καταλύθηκε απότομα - κι όχι μόνο στην Ελλάδα - μέσα στις τρομακτικές αλλαγές που έφερε στη ζωή μας η τεχνολογική ανάπτυξη και η πρόοδος του 20ου αιώνα.

Αυτή τη σχέση ας αναζητήσουμε ξανά, όλοι εμείς, μητέρες, πατεράδες, παππούδες, γιαγιάδες, δάσκαλοι και δασκάλες, γειτόνισσες και γείτονες. Ας εμπιστευτοιύμε τη δύναμη του προφορικού λόγου που τόσο την υπονομεύουν οι τηλεοπτικοί και ψηφιακοί εθισμοί.

Η σχέση με το παραμύθι θα είναι διαφορετική από εκείνη της γιαγιάς με το τσεμπέρι που μάζευε τα ανηψούδια και τα εγγόνια στην αυλή και τους μετάγγιζε μνήμες αρχαίες μέσ' από τα παραμύθια της. Θα πρέπει να αφήσουμε ανοιχτό το αυτί μας να αφουγκραστεί το ποτάμι της ιστορίας να κυλάει μέσα από τις αφηγήσεις, να επιθυμήσουμε συνειδητά την αφήγηση όχι σαν ένα μύθευμα που μας απομακρύνει από την πραγματικότητα, αλλά ως εκείνον τον αρχετυπικό μύθο που μας φέρνει πιο κοντά σ' αυτή.

Ελάτε να "θυμηθούμε" τον κόσμο των Καλικάτζαρων!