Η υπέροχη εκδρομή του Συλλόγου «Η ΚΑΣΤΑΛΙΑ», στο Χελμό

Την  Κυριακή 20 Οκτωβρίου, πενήντα τέσσερις εκδρομείς, κάθε ηλικίας, μέλη και φίλοι του Συλλόγου μας, με συμμάχους τον ήλιο και τη ζεστή μας διάθεση, «αποδράσαμε», για μια μέρα, στο Χελμό της Αχαίας (Αροάνια Όρη)

Ξεκινήσαμε «στην ώρα μας», στις 8 το πρωί, και, αφού περάσαμε από το Ξυλόκαστρο (οφείλει το όνομά του σε έναν ξύλινο στρατώνα – παρατηρητήριο που βρισκόταν παλιότερα  πάνω από την πόλη) και την Ακράτα (το όνομά της είναι παραφθορά του «Κράθης», του ποταμού που τη διασχίζει), ανηφορίσαμε, πριν το μεσημέρι, τις δασωμένες πλαγιές του Χελμού και, σε υψόμετρο 800 μέτρων, συναντήσαμε τη λίμνη Τσιβλού.

Την πανέμορφη αυτή, όπως διαπιστώσαμε στη μια περίπου ώρα της παραμονής και του περιπάτου μας, σήμερα λίμνη, που τα έλατα, τα πεύκα και τα πλατάνια κάνουν καταπράσινα τα γαλήνια νερά της, αρχικά οι «ντόπιοι» την ονόμασαν «μαυρολίμνη».  Γιατί  η δημιουργία της (στις 24 Μαρτίου 1913), οφείλεται σε καταστροφή. Σε κατολίσθηση, συγκεκριμένα, χιλιάδων τόνων χώματος και βράχων, καταστροφική και θανατηφόρα. Εξαφανίστηκε τότε κυριολεκτικά το χωριό «Συλίβαινα», καταπλακώθηκε το χωριό «Τσιβλός» (εξ ου και η ονομασία της λίμνης)  και φράχτηκε η κοίτη του παταμού «Κράθης». 

Στον πυθμένα της λίμνης βρίσκονται ακόμα τα ερείπια των σπιτιών του «Τσιβλού».

Σήμερα πάντως είναι ιδανική η «Αλπική» αυτή λίμνη ή αλλιώς «το διαμαντάκι του Χελμού» (που αποτελεί, σημειωτέον, σημαντικό υγροβιότοπο)  για περιπάτους, ποδηλατικές εξορμήσεις αλλά και  κωπηλασία.

Στις δύο περίπου το μεσημέρι, οδεύοντας στο τέλος της ελατοσκέπαστης ρεματιάς,  φτάσαμε  στη  Ζαρούχλα.  Όμορφο χωριό, γραφικό, πνιγμένο στο πράσινο. Έλατα, καστανιές, μηλιές, κερασιές. Πολλές καρυδιές και πολλά καρύδια. Πέτρινα σπίτια, πυργόσπιτα, και πολλά τρεχούμενα νερά.  Πάντα παρών ο ποταμός Κράθης.  Φύση και κλίμα εδώ γαληνεύουν την ψυχή και αναπτερώνουν  τη  σκέψη. Γευματίσαμε, οι περισσότεροι, σε μια από τις παραδοσιακές ταβέρνες του χωριού, δοκιμάσαμε τα γευστικότατα «γλυκά του κουταλιού» του,  ήπιαμε καφέ δίπλα στο ποταμάκι και   νερό παγωμένο από τις τέσσερις ή πέντε πέτρινες βρύσες του. Είδαμε, στον κεντρικό δρόμο του χωριού,  τον πύργο του οπλαρχηγού του 21  και προκρίτου των Καλαβρύτων Σωτήρη Χαραλάμπη, που δεν βρισκόταν - είναι αλήθεια – σε άριστη κατάσταση. 

Όσοι «αντέχαμε», μετά το γεύμα, «την ανηφόρα», επισκεφθήκαμε, στην άκρη του χωριού,  και τον λεγόμενο «Πύργο της Ζαρούχλας». Πρόκειται για έναν παλιό πύργο τριώροφο - τον παλιότερο πύργο του χωριού -  300 χρόνων περίπου, που υψωνόταν ψηλός, σαν φρούριο, και σε όλα τα δωμάτια υπήρχαν πολεμίστρες. Υπήρξε κατοικία του γνωστού οπλαρχηγού Ασημάκη Φωτήλα και έχει μετατραπεί σήμερα σε  παραδοσιακό ξενώνα.  Όσοι  επιθυμούσαν ,τέλος, μακρύτερο περίπατο, συνέχισαν τον κεντρικό δρόμο και έξω από τη Ζαρούχλα και μπήκαν στο πανέμορφο δάσος της, που αποτελείται από έλατα και πεύκα 20.000 στρεμμάτων περίπου.

Στις 5.30 το απόγευμα πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Φορτωμένοι καρύδια,  τοπικά «λικέρ»  και γλυκά του κουταλιού. Προπάντων όμως   «γεμάτοι». Από γαλήνη, οξυγόνο και φυσική ομορφιά. Η  εκδρομή μας αυτή ήταν από τις εμπειρίες  που ικανοποιούν βαθιά, που σε βοηθούν, θα λέγαμε,  να γίνεις «καλύτερος άνθρωπος».

Στα μέλη και στους φίλους μας που δεν μπόρεσαν, λόγω έλλειψης θέσεων, να είναι μαζί μας, υποσχόμαστε, σε επόμενη «απόδρασή» μας, οι διαθέσιμες θέσεις να γίνουν περισσότερες.

                                                  

                                              Για το ΔΣ

                                            Η  Πρόεδρος

                                                  

                                   Δήμητρα Κρεκούκια