«Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν»...

Θρασεία & απροκάλυπτη λασπολογία στην «Ώρα του Δημότη» 
εναντίον της προέδρου του Συλλόγου «Η ΚΑΣΤΑΛΙΑ»

Το πρωί της Δευτέρας 11 Μαρτίου 2013, υπέβαλα Αίτηση προς το Γραφείο Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αμαρουσίου, ζητώντας να μου δοθεί ο λόγος, την επομένη, κατά την «Ώρα του Δημότη», προκειμένου να ζητήσω από το Δήμαρχο Αμαρουσίου, εκ μέρους του Περιβαλλοντικού Συλλόγου Κέντρου Αμαρουσίου «Η ΚΑΣΤΑΛΙΑ», να τοποθετηθεί επίσημα πάνω στα αιτήματα που του είχαμε υποβάλει στις 28-2-2013 (με ΑΠ: 016999), σχετικά με την Πλατεία της Αγίας Λαύρας.

Στη συνεδρίαση της επομένης (12 Μαρτίου), ο Δήμαρχος «προς λύπην μου» ήταν απών και, αντ’ αυτού, «προς έκπληξίν μου» παρευρίσκονταν οι πρόεδροι τεσσάρων - φιλικά προσκειμένων προς τη Δημοτική Αρχή – συλλόγων (τυχαίο άραγε;), στους οποίους και εδόθη ο λόγος, αμέσως μετά από μένα, προκειμένου να υποβάλουν, για το ίδιο θέμα, αιτήματα άκρως αντίθετα από τα δικά μας και από της εκπροσώπου της «Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα…για την προστασία των κοινόχρηστων χώρων του Αμαρουσίου», που είχε προηγηθεί. (τυχαίο άραγε κι αυτό;)

Πρώτος  από τους τέσσερις, πήρε το λόγο ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αμαρουσίου κ. Γεώργιος Παπαχρυσάνθου, ο οποίος, αντί επιχειρημάτων και προτάσεων για την τύχη της πλατείας, εξαπέλυσε αιφνιδίως, εναντίον εμού προσωπικά, μια θρασεία  και απροκάλυπτη λασπολογία

 (λαβών αφορμή από ένα σχόλιό μου, καθόλου υβριστικό  βεβαίως και  εντελώς αυθόρμητο, σχετικό με την παρουσία των προαναφερθέντων προέδρων, που απευθυνόταν εξάλλου, όχι στον ίδιο, αλλά στο παρακαθήμενό μου μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου μας). Με προέτρεψε δηλαδή, επισήμως και από μικροφώνου, να ασχοληθώ με τις «παρανομίες» που έχω κάνει, «κλείνοντας την πυλωτή της πολυκατοικίας μου, για να δημιουργήσω μαγαζιά».

Επειδή εγώ  σέβομαι, ως θεσμό, το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης μου και επειδή, «όπλα» τέτοιου είδους, δεν υπάρχουν στο δικό μου «οπλοστάσιο», δεν ακολούθησα τον «κύριο» αυτό στο δρόμο που επέλεξε για την επίτευξη των στόχων του. 

Επειδή όμως η λασπολογία εναντίον μου, από καιρό, «καλά κρατεί» (έχω ήδη απαντήσει σ’ αυτήν, στις 6/2/2012, με το δημοσίευμά  μου στον τοπικό τύπο «Κάποιες διευκρινίσεις επί προσωπικού») και επειδή έχει σαφέστατα ως στόχο τη δράση του Συλλόγου «Η ΚΑΣΤΑΛΙΑ», δεν σκοπεύω να επιτρέψω να εξακολουθεί να υφέρπει.

                         

Θα προβώ λοιπόν, σε πρώτη φάση, και πάλι σε κάποιες διευκρινίσεις:

1.- Δεν έχω στην κατοχή μου ούτε έκτισα εγώ την πολυκατοικία στην οποία διαμένω.

2.- Οι γονείς μου κατείχαν το οικόπεδο και το έδωσαν σε εργολάβο «αντιπαροχή»

3.- Η πολυκατοικία αυτή (Οδός Χατζηαντωνίου, Αρ: 13), κτισμένη το 1978, ουδέποτε είχε «πυλωτή», που να «κλειστεί» αργότερα  για καταστήματα. 

Σχεδιάστηκε και κτίστηκε από την αρχή, με καταστήματα στο ισόγειο. Το μαρτυρά άλλωστε αυτό και το ύψος των καταστημάτων. Δεν γίνονταν «πυλωτές» στο Μαρούσι  (ή δεν επιβάλλονταν)  στις πολυκατοικίες, προ τριακονταπενταετίας (στο συγκεκριμένο δρόμο εξάλλου δεν υπήρχε τότε, ούτε «κατά διάνοιαν», πρόβλημα στάθμευσης )  και οι Μαρουσιώτες -  οι παλιοί τουλάχιστον - αυτό σίγουρα το γνωρίζουν.

            Άλλες διευκρινίσεις δεν έχω να κάνω πια.. Η επόμενη κίνηση θα είναι η προσφυγή μου στη Δικαιοσύνη. Κατά παντός  «λασπολογούντος» εναντίον μου!  Όσο «ψηλά» κι αν «ίσταται» αυτός…

                                                         Δήμητρα  Κρεκούκια

                        Πρόεδρος του Περιβαλλοντικού Συλλόγου Κέντρου Αμαρουσίου

                                                            Η ΚΑΣΤΑΛΙΑ