Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019

Η ηγεσία μας & το γλωσσάριο της πολιτικής αποβλάκωσης

Η πρόσφατη δήλωση του εκπροσώπου της τουρκικής προεδρίας, Ιμπραχίμ Καλίν, απλώς επιβεβαίωσε, για όσους ακόμα αμφιβάλλουν, ότι η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται για τις προϋποθέσεις μιας βιώσιμης συμφωνίας, αλλά για τους όρους μιας ουσιαστικής παράδοσης: 
«Εάν υπάρξουν οι πρέπουσες συνθήκες και το ορθό πλαίσιο λύσης του Κυπριακού, η Τουρκία θα υποστηρίξει την προσπάθεια». 
Προφανώς λοιπόν, δεν φθάσαμε ακόμα στις πρέπουσες συνθήκες.
Παρά την εκδίωξη των Ε/κ από τις κατεχόμενες περιοχές, τη διχοτόμηση διά της διζωνικής ομοσπονδίας, τη νομιμοποίηση των εποίκων, τα πολλαπλά βέτο, την εκ περιτροπής προεδρία, τη διχοτόμηση της κυριαρχίας, και την εξίσωση πλειοψηφίας–μειοψηφίας! 
Υπαινίσσεται και νέες αξιώσεις, ώστε ο εξευτελισμός μας να γίνει τέλειος και η παράδοσή μας ολοκληρωτική. Ωστόσο, η ηγεσία μας ακολουθώντας εκείνο το γλωσσάριο της πολιτικής αποβλάκωσης, τις χαρακτηρίζει συγκλίσεις, δηλαδή αποτέλεσμα αμοιβαίων υποχωρήσεων!
Αλλά επιτέλους, ποιές ήταν οι τουρκικές υποχωρήσεις; 
Αντίθετα, με την εκδίωξη των Ε/κκ από τις εστίες τους και την καρατόμηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, η Τουρκία δημιούργησε «τουρκοκυπριακό» έδαφος, αύξησε τους Τ/κ με εποικισμό και από μειοψηφική κοινότητα τους προήγαγε σε λαό! 
Παράλληλα, ανακήρυξε παράνομο κράτος και χαρακτηρίζει εκλιπούσα την Κυπριακή Δημοκρατία, που είχε συμβατική υποχρέωση να υπερασπιστεί! 
Εμείς όμως, αντί να διακόψουμε τον εμπαιγμό, συνεχίζουμε απτόητοι τις δήθεν διαπραγματεύσεις, με βάση πάντα το σχέδιο Ανάν που θα νομιμοποιούσε όλα τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής, ακόμα και τις συμφωνίες μεταξύ ψευδοκράτους – Τουρκίας!

Παραγνωρίζοντας δηλαδή τη λαϊκή ετυμηγορία, η ηγεσία μας αποδέχθηκε ακόμα και τις πιο κραυγαλέες τουρκικές παρανομίες, που σαφώς αποσκοπούσαν, με τη βία των όπλων, να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ξεχωριστού τουρκοκυπριακού κράτους (λαός, έδαφος και κυβέρνηση που στο μεν εσωτερικό ασκεί μονοπωλιακή εξουσία, στο δε εξωτερικό είναι υποκείμενο διεθνούς δικαίου, συνάπτει δηλαδή συμφωνίες με άλλα κράτη).
Στο διεθνές δίκαιο, είναι γνωστά ως κριτήρια του Μοντεβιδέο. 
Το επόμενο στάδιο, θα είναι η πλήρης ανάκτηση της Κύπρου. 
Και το μεν σχέδιο Ανάν απέρριψε συντριπτικά ο λαός, αλλά τα κόμματα εξουσίας παραγνωρίζοντας προκλητικά τη λαϊκή ετυμηγορία, συνεχίζουν την πολιτική τους. 
Γι’ αυτό, εκτός από τις ευθύνες της κατοχικής δύναμης, υπάρχουν και οι ευθύνες της ηγεσίας μας, που άλλοτε με την υπογραφή της και άλλοτε με την ανοχή της συνέβαλε στην πραγμάτωση των τουρκικών στόχων.
Γιατί η διζωνική δημιουργεί ξεχωριστό έδαφος, η νομιμοποίηση των εποίκων ενισχύει την τουρκική θεωρία περί τουρκοκυπριακού λαού, το ανακοινωθέν της 14/2/14, προσφέρει στους Τ/κ κυριαρχία, ενώ η πολιτική ισότητα μεταξύ πλειοψηφίας–μειοψηφίας και τα πολλαπλά βέτο, εξουδετερώνουν τον βασικό κανόνα της δημοκρατικής δεοντολογίας, προδιαγράφοντας ένα προβληματικό ρατσιστικό κράτος.
Και ναι μεν αυτές οι τουρκικές επιτυχίες είναι με βάση το διεθνές δίκαιο άκυρες και ανυπόστατες, αλλά φέρουν και την υπογραφή της ηγεσίας μας που τις βάφτισε συγκλίσεις, για να γίνουν πιο εύπεπτες. 
Και η κατάσταση θα γίνει πολύ χειρότερη, αν με βάση αυτές, υπογραφτεί τελική συμφωνία. 
Γιατί αυτή θα είναι αδιέξοδη, όπως η κλίνη του Προκρούστη. 
Αν δηλαδή διαρκέσει, θα αναγνωρίσουμε πρώτοι εμείς το ψευδοκράτος, στο πλαίσιο μιας συνομοσπονδίας με προοπτική μακροπρόθεσμα να απορροφηθούμε από την Τουρκία.
Αν καταρρεύσει, θα έχουμε στην καλύτερη περίπτωση επισημοποίηση της διχοτόμησης, αφού έχοντας εγκαταλείψει την Κυπριακή Δημοκρατία, θα έχουμε δύο ισότιμα κρατίδια με ίσες ευκαιρίες αναγνώρισης! 
Ενδεικτικό της αποτυχίας είναι και το γεγονός ότι ακόμα και ο ΟΗΕ θυμήθηκε μόνο το ψήφισμά του για την πολιτική ισότητα. 
Ούτε εισβολή, ούτε κατοχή, ούτε προσφυγιά. 
Ούτε καν το ομόφωνο ψήφισμά του ΓΣ 3212/1974 που υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας, με το ψήφισμα ΣΑ 365/1974.
Προφανώς, γιατί κάλυπτε την ουσία του Κυπριακού. 
Μήπως λοιπόν η τουρκική εισβολή στην κυπριακή ΑΟΖ, μας προσφέρει ευκαιρία απαγκίστρωσης από μια αδιέξοδη πολιτική, αφού η Τουρκία όχι μόνο δεν επιστρέφει τίποτε από τα παρανόμως κατεχόμενα, αλλά έχοντας μετατρέψει ακόμα και το ανθρωπιστικό πρόβλημα της μετανάστευσης σε όπλο, εξαπέλυσε γενική επίθεση κατά της Κύπρου αλλά και της Ελλάδος;
                                                                Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΨΙΛΟΓΕΝΗ


                                                                              *πρέσβης ε.τ.
                                       € « » ●► $    ▲▼◄► € € $$ € €   ◄ ►▲▼► ◄● « » €
                                                ΣΚΙΤΣΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου