Καταργούν την Δημοκρατία οι εθνομηδενιστές ΡοζΑυγίτες, σε αγαστή ΣΥΝεργασία με τους πατριδοκάπηλους Ακροδεξιούς!!!

Γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την άποψη της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού για το Μακεδονικό & επιδιώκουν να μην γίνει δημοψήφισμα για το όνομα & στα Σκόπια!!!

Θα τρελαθούμε στο τέλος όλοι μαζί (και) με το θέμα των Σκοπίων που μας ανέκυψε, στα πλαίσια του «γεωπολιτικού μνημονίου» που ακολουθεί τα οικονομικά μνημόνια και τη συνθηκολόγηση -πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ και των Αν.Ελλ., το 2015. 

Φυσικώ τω τρόπω, αφού τα Μνημόνια και οι Δανειακές δεν είναι απλό πρόγραμμα νεοφιλελεύθερης «διόρθωσης», «πειθάρχησης», «τιμωρίας» των Ελλήνων αλλά, όπως αποδεικνύουν τα αποτελέσματά του, πέραν λογικής αμφιβολίας, ένας οικονομικο-πολιτικός πόλεμος με σκοπό την καταστροφή-λεηλασία του ελληνικού λαού-έθνους, την κατάργηση της δημοκρατίας και την «αρπαγή» των δύο κρατών του (Ελλάδα, Κύπρος).

Ο Υπουργός Εξωτερικών για παράδειγμα, ο κ. Κοτζιάς, δημοσίευσε ένα πολύ ασυνήθιστο υβρεολόγιο εναντίον της ελληνικής Εκκλησίας, υπό την «κάλυψη» «κύκλων» του ΥΠΕΞ. 

Προσωπικά διαφωνώ με τη θέση της Εκκλησίας, γιατί δεν θεωρώ ότι είναι διεθνώς υπερασπίσιμη και ορθή η θέση «ούτε Μακεδονία, ούτε παράγωγα» και είμαι υπέρ της λύσης που υποστήριξε η κυβέρνηση Καραμανλή το 2008 (στην πραγματικότητα όμως, όχι δια των διαφόρων «φερετζέδων» που μοιάζει να επιδιώκει η ελληνική διπλωματία).

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ένας σημαντικός κοινωνικός θεσμός όπως η Εκκλησία και ένα σημαντικό, μάλλον πλειοψηφικό τμήμα του ελληνικού λαού πρέπει να αντιμετωπίζονται συλλήβδην ως «Χρυσαυγίτες», επειδή έχουν διαφορετική άποψη!  

Καλούμενοι ουσιαστικά, με ύφος περίπου Ζαγοριανάκου, να υπακούσουν στη γραμμή της κυβέρνησης, μόνης υποτίθεται αρμόδιας να χαράσσει την εθνική πολιτική. 

Η δουλειά της κυβέρνησης και των πολιτικών δυνάμεων είναι να πείθουν με επιχειρήματα. 

Όσο για την κυβέρνηση που καθορίζει την εθνική πολιτική, αφενός δεν επιτρέπεται να κάνει τέτοια πολιτική με θέσεις αντίθετες προς την βούληση του ελληνικού λαού, αφετέρου φοβούμεθα ότι είναι πιθανότατα η κυβέρνηση των ΗΠΑ και όχι των Αθηνών που χαράσσει αυτή την πολιτική τόσο στο σκοπιανό, όσο και στο κυπριακό.

(Γιατί, αν δεν είναι έτσι, συμμετείχε η Ελλάδα στην παράνομη διάσκεψη της Γενεύης, με μόνο σκοπό την παράκαμψη της βούλησης του κυπριακού λαού, χωρίς καν να εξηγήσει τον λόγο που το ‘κανε και μάλιστα πρότεινε τη μονιμοποίηση αυτού του «θεσμού» που θυμίζει τις χειρότερες μορφές της αποικιοκρατίας. Εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι η εξωτερική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει να κάνει με οποιαδήποτε δική του, σωστή ή λάθος πολιτική, αλλά ταυτίζεται σε όλα τα ζητήματα με όσα του ζητάει ο άξονας Τραμπ - Νετανιάχου).

Ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η δημόσια σύσταση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών προς την ηγεσία της πΓΔΜ να μην κάνουν ούτε εκεί δημοψήφισμα. 

Η άποψη της κυβέρνησης ότι δεν πρέπει να δοθεί στους Έλληνες πολίτες το δικαίωμα να δεχθούν ή να απορρίψουν τη συμφωνία που ετοιμάζεται να συνάψει η κυβέρνησή τους & που θα έχει οριστικές συνέπειες σε κρίσιμο εθνικό ζήτημα υπερβαίνουσες εκ των πραγμάτων τη θητεία αυτής της κυβέρνησης είναι, κατά την άποψη του γράφοντος, θεμελιωδώς &  βαθύτατα αντιδημοκρατική.

Αλλά το να έρχεται τώρα η Αθήνα και να υποδεικνύει και στη γειτονική χώρα να μην κάνει δημοψήφισμα, αυτό πια είναι άνω ποταμών. 

Από που κι ως που μας πέφτει ως χώρα λόγος; 

Και γιατί μας είναι αρκετή μια συμφωνία της ηγεσίας και όχι του λαού της πΓΔΜ, αν θέλουμε όντως να λύσουμε πραγματικά το ζήτημα και όχι να το αναπαράγουμε, αφού πρώτα κάνουμε τη «δουλίτσα» της Ουάσιγκτων, να βάλουμε δηλαδή το ΝΑΤΟ στα Σκόπια.

Υποτίθεται ότι όλη η φασαρία που ξεκίνησε η κυβέρνηση είναι για να λυθεί το πρόβλημα μεταξύ Ελλάδας και πΓΔΜ. 
Για να λυθεί και να μη συνεχισθεί πρέπει οι δύο πλευρές να συμφωνήσουν σε μια δίκαιη και ειλικρινή λύση, που θα αποκλείει εδαφικές βλέψεις και αλυτρωτισμούς. 

Για να γίνει αυτό πρέπει να συμφωνούν οι λαοί των δύο χωρών. 

Αν δεν συμφωνούν, η «λύση» απλώς θα ετοιμάσει τον επόμενο γύρο αντιπαραθέσεων. 

Γιατί λοιπόν να μη γίνει δημοψήφισμα και εκεί και εδώ; 

Γιατί να μην αποφασίσουν οι ίδιοι οι πολίτες των δύο χωρών αν θέλουν τη συμφωνία που ετοιμάζουν οι κυβερνήσεις τους;

(Υπάρχουν φυσικά και καχύποπτοι που εκτιμούν ότι τη συμφωνία την ετοίμασαν οι Αμερικανοί και ανέθεσαν στις δύο κυβερνήσεις να την πλασάρουν, εξ ου και η αντίθεση σε δημοψήφισμα, μπας και τυχόν χαλάσει η δουλειά και δεν μπορέσει να χωθεί το ΝΑΤΟ στα Σκόπια, εξ ου και οι εκνευρισμοί όσων ανέλαβαν την εργολαβία. 

Αλλά νομίζουμε ότι τέτοιες ανοησίες πρέπει να απορριφθούν ασυζητητί. Όλοι γνωρίζουμε τον υψηλότατο βαθμό εθνικής ανεξαρτησίας, πατριωτισμού, υπερηφάνειας και εθνικής αξιοπρέπειας που διακρίνει τους περισσότερους Έλληνες πολιτικούς. 

Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα εμείς επ’ αυτού. 

Οι πράξεις τους, η εκ μέρους τους λυσσώδης υπεράσπιση των ελληνικών εθνικών συμφερόντων, έναντι του Βερολίνου, των Βρυξελλών και της Ουάσιγκτων για παράδειγμα, είναι παροιμιώδης. 

Τα πολλά λόγια περιττεύουν όταν ομιλούν οι πράξεις).

Φαίνεται ότι στα στελέχη της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης συγκλίνουν επιτυχώς τρεις παραδόσεις. 

●►Η έλλειψη δημοκρατικής κουλτούρας 
που ιστορικά χαρακτηρίζει τον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό και το ελληνικό κράτος (της αριστεράς περιλαμβανομένης), 
●►η εχθρότητα προς τη δημοκρατία 
που χαρακτηρίζει τον Σταλινισμό («τα στελέχη αποφασίζουν για όλα») – αυτή ακριβώς που διαστρέβλωσε το σοβιετικό σοσιαλιστικό πείραμα και οδήγησε τελικά στην κατάρρευση της ΕΣΣΔ – ●► & η νέο-ολοκληρωτική δυτική εχθρότητα προς τα δημοψηφίσματα. 

Αν μπορούσε, ο Σόιμπλε θα είχε καταργήσει και τις εκλογές ακόμα, και μας το έχει περίπου πει. Κάποτε ίσως το κάνουν κι αυτό αν χρειαστεί.

Στη βάση του συλλογισμού είναι η θεωρία ότι οι πολίτες και οι λαοί είναι ανεύθυνοι και ξέρουν χειρότερα τα πράγματα από τους πολιτικούς. 

Στο φως βέβαια της απίστευτης, πρωτοφανούς καταστροφής που υπέστη η Ελλάδα την περασμένη δεκαετία από τους πολιτικούς της, δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να σχολιάσουμε μια τέτοια άποψη. (Ειρήσθω εν παρόδω, καμία από τις καταστροφές που συνέβησαν και στο ελληνικό αριστερό κίνημα δεν θα μπορούσαν να έχουν συμβεί, αν λειτουργούσε δημοκρατικά. 

Δεν υπήρχε ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να έχουν εγκριθεί οι συμφωνίες Λιβάνου, Γκαζέρτας, Βάρκιζας ή να πάει το ΚΚΕ στην αποχή το 1946, αν η ηγεσία του λειτουργούσε δημοκρατικά).

Αλλά ας υποθέσουμε κι ότι όντως, οι κυβερνώντες ξέρουν καλύτερα από τους Έλληνες τι είναι σωστό να γίνει. 

Πως θα το επιβάλουν αν ο ελληνικός λαός είναι αντίθετος; 

Θέλουν να συνεισφέρουν άλλο ένα στοιχείο διάλυσης στην Ελλάδα (που είναι ήδη ορατό στις κουβέντες για «Λίγκα του Βορρά» και δεν συμμαζεύεται). 

Το καλύτερο θάταν να αφήσουν τα πειράματα, πετώντας την μπάλα στη εξέδρα με μια καλή και παρουσιάσιμη, υπερασπίσιμη, έναντι και των γειτόνων και διεθνώς, διαπραγματευτική γραμμή, αν όμως δεν κάνουν αυτό, τουλάχιστον ας προστατεύσουν την ελληνική εθνική συνοχή, παραπέμποντας την απόφαση στην ελεύθερη κρίση του ελληνικού λαού. 

Προτιμότερο να κάνουμε λάθος, παρά να διαλυθούμε ακόμα μια φορά.

Αυτό πρέπει να κάνουμε στη δική μας χώρα, όσο για τα Σκόπια, ας αφήσουν οι Έλληνες πολιτικοί τις υποδείξεις. 
Έτσι που πάμε, το μόνο που δεν έχει συμβεί είναι ο κ. Κοτζιάς και η κυβέρνηση, να συστήσουν στην ηγεσία της πΓΔΜ να επαναλάβει αυτά που έκαναν εδώ στην Ελλάδα. 
Να κάνουν δηλαδή και στα Σκόπια δημοψήφισμα και μετά να μην σεβαστούν την ετυμηγορία. Υπάρχει και αυτή η λύση. 

Γιατί δηλαδή να μην ωφεληθούν και άλλες χώρες από αυτές τις ελληνικές εφευρέσεις;

Μια άλλη ιδέα θα ήταν ίσως η κυπριακή ευρεσιτεχνία 
Νούλαντ-Αναστασιάδη-Κοτζιά. 

Να επαναλάβουν τη μεθοδολογία της Γενεύης για το κυπριακό και στο Σκοπιανό. 
Γιατί δεν κάνουν μια διεθνή διάσκεψη που να αποφασίσει αυτή για το όνομα, αποφεύγοντας τους σκοπέλους των δημοψηφισμάτων;

Άλλωστε, στο βιβλίο του για την εξωτερική πολιτική πουδημοσίευσε το 2010 ο κ. Κοτζιάς, πρώην θεωρητικός του ΚΚΕ και μετά του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ των Σημίτη και Γ. Παπανδρέου και σύμβουλος του τελευταίου, δεν έκρυψε την αντίθεσή του στην υποβολή του σχεδίου Ανάν σε δημοψήφισμα, που το θεωρεί το σημαντικότερο λάθος του 2004. 

Μόνο που αν δεν είχε γίνει το δημοψήφισμα στην Κύπρο το 2004, σήμερα δεν θα υπήρχε κράτος στο νησί και θα ‘ψαχνε ο κ. Μουζάλας σκηνές και για Ελληνοκύπριους πρόσφυγες.

                                                               € $  ●► « » ▲▼◄

                                               Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
                                                ΠΗΓΗ:www.konstantakopoulos.gr