Αυτό που έχει ουσιαστικά σημασία, όσον αφορά ένα
πολίτευμα, είναι ο ηγέτης ή/και η κυβέρνηση που το εφαρμόζει - οπότε είναι
ασφαλώς καλύτερα να κρίνει κανείς από τις πράξεις, παρά από τις «ταμπέλες» που
τοποθετούν τα κόμματα στον εαυτό τους.
«Νομικά, η προδοσία ορίζεται ως το έγκλημα της
απιστίας ενός ατόμου απέναντι στο Έθνος ή στο κράτος του – ενώ προδότης
θεωρείται αυτός που υπαναχωρεί όσον αφορά έναν όρκο του, μία υπόσχεση και μία
δέσμευση του που αφορά την πατρίδα του, συνεργαζόμενος εκούσια και εσκεμμένα με
έναν εχθρό της. Στις Η.Π.Α. η προδοσία ορίζεται στο άρθρο 3 του Συντάγματος – ενώ συνηθίζεται η έκφραση, σύμφωνα με την οποία: πολλοί αγάπησαν την προδοσία, αλλά τον προδότη κανένας«.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Με κριτήριο τον παραπάνω ορισμό η σημερινή κυβέρνηση,
κατ’ επέκταση ο συμπαθής κατά τα άλλα πρωθυπουργός, πρόδωσε την πατρίδα της και
συνεργάσθηκε εκούσια με τους εχθρούς της, όπως είναι οι καθοδηγούμενοι από τη
Γερμανία «θεσμοί» – ενώ όσον αφορά το «εσκεμμένα», δεν τεκμηριώνεται από κάπου,
εάν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί.
Επομένως, τα δύο κόμματα οφείλουν να αποσυρθούν άμεσα
από τη διακυβέρνηση της χώρας, ή δυνατόν επανορθώνοντας σε κάποιο βαθμό –
γεγονός που σημαίνει ότι, θα έπρεπε να παραιτηθούν δηλώνοντας πως εκβιάσθηκαν
από τους δανειστές, εάν πράγματι συνέβη κάτι τέτοιο, έτσι ώστε να βοηθήσουν το
διάδοχο τους να αποφύγει την παγίδα.
Η κακή συνείδηση πάντως που πηγάζει από την προδοσία
κατά τον ως άνω ορισμό, φαίνεται πλέον καθαρά στο πρόσωπο του πρωθυπουργού –
πρόσφατα κατά τη συνάντηση του με τον αμερικανό πρόεδρο.
Φαίνεται όμως επίσης
καθαρά πως έχει μετανοήσει – κάτι που δεν μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι
συμβαίνει με τους συνεργάτες του.
