Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Δεν υπάρχει «υπεύθυνος καπιταλισμός»

Από την τελευταία πολιτική συνέντευξη του Έρικ Χομπσμπάουμ (ΒΒC, 19 Iανουαρίου 2012)
Aφιερωμένη στην "ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ" που συμμετέχει στην κυβέρνηση ΣυνΕυθύνης
       Από το ΚΚΕ Εσωτερικού στην ΤΡΟΪΚΑ Εσωτερικού
Ως οικονομικό σύστημα, ο καπιταλισμός δεν έχει καμία σχέση με την υπευθυνότητα. Έχει σχέση με την ανάπτυξη και το κέρδος. Πιστεύω ότι τα τελευταία σαράντα χρόνια ο καπιταλισμός ανέπτυξε ένα είδος παθολογικού εκφυλισμού, σε σχέση με τα λεγόμενα του Άνταμ Σμιθ, ο οποίος πίστευε ότι η έννοια της υπευθυνότητας στον καπιταλισμό δεν υφίσταται, αφού όλα τα καλά αποτελέσματα θα έρχονταν από την ελεύθερη αγορά - με την προϋπόθεση ότι η ελεύθερη αγορά θα λειτουργούσε με απόλυτη ελευθερία.
 Ο μαρξισμός δεν είναι ουτοπική λύση
Ο μαρξισμός δεν είναι ουτοπική λύση. Ο Μαρξ προσδιορίζει τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, τα οποία ο καπιταλισμός δεν μπορεί και δεν θέλει να λύσει.
Και αυτή τη στιγμή το κυριότερο πρόβλημα, πρόβλημα που πρόκειται να ενταθεί ακόμα περισσότερο, είναι ότι, στη διαδικασία μετασχηματισμού του κόσμου μέσω της καπιταλιστικής συσσώρευσης και της εξαιρετικής εξέλιξης της υψηλής τεχνολογίας, ένα στοιχείο της παραγωγής είναι πια το πλεόνασμα να προσδιορίζεται απ’ τη ζήτηση, όπου πλεόνασμα είναι και η εργατική δύναμη. Αν συνεχίσουμε την αναπτυξιακή διαδικασία με αυτόν τον τρόπο, τι θα συμβεί στους ανθρώπους που σε παλιότερες εποχές είχαν κατορθώσει να ενταχθούν στο σύστημα κυρίως βρίσκοντας δουλειά; Καλοπληρωμένη ή κακοπληρωμένη, πάντως δουλειά. Τι θα συμβεί, κυρίως με τους άντρες, αν σταματήσουν να υπάρχουν δουλειές; Βλέπουμε ορισμένα από τα προβλήματα τώρα στις αποβιομηχανοποιημένες περιοχές

                 Για τον λονδρέζικο Αύγουστο του 2011
Νομίζω πως οι ταραχές ήταν μια αντίδραση σε μια κοινωνία που έχει απο-ηθικοποιηθεί, που δεν ξέρει τι της συμβαίνει. Οι συγκεκριμένες ταραχές δεν ήταν, κατά τη γνώμη μου, ιδιαίτερα πολιτικές, και θα ήταν λάθος να τις κρίνουμε έτσι. Ωστόσο, το γεγονός ότι ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων χάνει τις αξίες του, γιατί βρίσκεται σε μια κατάσταση πλήρους απραξίας, είναι σημαντικότερο από το προσωρινό φαινόμενο της ανεργίας. Εκεί βρίσκεται ο πραγματικός κίνδυνος.
                                            Για το κίνημα Occupy
To πιο σημαντικό είναι ότι αποτελεί μια απάντηση. Μια απάντηση στην εξωφρενική ανισότητα, κοινωνική και οικονομική, του καπιταλισμού. Η ανισότητα, που παίρνει χαρακτήρα ηθικής ανισότητας στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι πια ανυπόφορη. Και οι ίδιοι οι καπιταλιστές αντιλαμβάνονται ότι αυτή η κατάσταση είναι αντιπαραγωγική· η απώλεια αυτοεεκτίμησης των ανθρώπων είναι πολύ μεγάλη. Πρέπει λοιπόν να συνυπολογίσουμε και τον καπιταλισμό στους παράγοντες της κρίσης. Και πιστεύω ότι τα επόμενα 20-30 χρόνια θα είναι ταραχώδη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου