«ΚλεισθένηςΙ»:Αντί μεταρρύθμισης υποδούλωση της Αυτοδιοίκησης βλέπει η Μαίρη Διακολιού

Στην τοποθέτησή της στο Έκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο της 8-5-2018, σχετικά με το νομοσχέδιο ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι με το οποίο επιχειρείται η «μεταρρύθμιση»  της Αυτοδιοίκησης, η Ανεξάρτητη Δημοτική Σύμβουλος Αμαρουσίου Μαίρη Διακολιού τόνισε ότι αντί μεταρρύθμισης η Τοπική Αυτοδιοίκηση υποδουλώνεται στον ασφυκτικό εναγκαλισμό της κεντρικής εξουσίας, μετατρέπεται σε φορέα επιχειρηματικής δράσης και αποψιλώνεται έτι περαιτέρω από πόρους, αυξάνοντας το βάρος στην τσέπη των δημοτών.

Η τοποθέτηση:

ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι: ΑΝΤΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ, ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Το νομοσχέδιο το οποίο προοριζόταν να μεταρρυθμίσει την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τελικά μετά από δύο χρόνια μας έπεισε ότι σκοπός του δεν ήταν η μεταρρύθμιση, αλλά η υποδούλωση της Αυτοδιοίκησης στην Κεντρική Εξουσία προκειμένου να υλοποιούνται και μέσα από την Αυτοδιοίκηση ληστρικές εισπρακτικές πολιτικές εις βάρος του δημότη.

Η ουσία της συζήτησης, καίτοι περιστρέφεται γύρω από το εκλογικό σύστημα, δεν είναι εκεί. Η ουσία κατά τη γνώμη μου, είναι ότι μέσα από το νομοσχέδιο, διαφαίνεται ότι τις μεταρρυθμίσεις αυτές θα πληρώσει η τσέπη του δημότη και θα ωφεληθούν ιδιώτες επενδυτές.

Κατ’ αρχήν προστίθεται ένα νέο ανταποδοτικό τέλος στα ήδη υπάρχοντα, το ανταποδοτικό τέλος πρασίνου, πράγμα που αυτόματα σημαίνει, αύξηση των δημοτικών τελών. 

Οι χρηματοδοτήσεις των Δήμων, εξαρτώνται πλέον (και) από τη δυνατότητά τους να αντλούν ίδιους (τοπικούς) πόρους. Τι σημαίνει αυτό; 

Ότι δήμοι (όπως πχ το Μαρούσι) επειδή ανήκουν στην κατηγορία των Δήμων Μητροπολιτικών Κέντρων μπορεί να κριθεί ότι έχουν δυνατότητα άντλησης τοπικών πόρων και άρα δύναται να μειωθεί η χρηματοδότησή τους.

Τι σημαίνει όμως «τοπικοί» πόροι; Μήπως πρόκειται για μία άλλη έκφραση ώστε να δοθεί η δυνατότητα αυτοτελούς φορολόγησης στους Δήμους;

Πόσους φόρους και επιβαρύνσεις  πια θα αντέξουμε με τις μεταρρυθμίσεις της Αριστερής κυβέρνησης;

Δε φτάνει που οι χρηματοδοτήσεις έχουν μειωθεί κατακόρυφα ενώ αυξάνονται οι αρμοδιότητές των Δήμων, δε φτάνει που το κράτος δεν δίνει στους Δήμους τα οφειλόμενα, για να έχουν οι δήμοι πρόσβαση στον «Λογαριασμό Οικονομικής Ενίσχυσης ΟΤΑ» (ένα λογαριασμό που θεσμοθετήθηκε για να βοηθήσει τους δήμους που δεν μπορούν να ισοσκελίσουν προϋπολογισμό) που πάλι από τους ΚΑΠ (από δικά μας λεφτά) δημιουργείται, πρέπει πρώτα να υπογραφεί προγραμματική συμφωνία του δήμου με τον υπουργό, που δεν υπογράφεται αν πρώτα ο δήμος δεν έχει προσπαθήσει να λάβει δάνειο!

Δηλαδή, θεσμοθετείται το άτοπο: 

Ο Δήμος να δανειστεί από ιδιωτική τράπεζα ΠΡΙΝ βοηθηθεί από τα δικά του χρήματα!!!

Αν αυτή δεν είναι διάταξη εις βάρος των δήμων και των δημοτών και υπέρ των τραπεζών, τότε ποια είναι;

Και βέβαια, ούτε λόγος για τους όρους που θα περιέχει η προγραμματική αυτή συμφωνία…

Ένα ακόμη χαρακτηριστικό του νομοσχεδίου είναι ότι θέτει το σύνολο της λειτουργίας των δήμων υπό αυστηρή Εποπτεία. 
Και ενώ η «Αριστερή» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει Κυβέρνηση κατηγορούσε την ύπαρξη του «Παρατηρητηρίου Οικονομικής Αυτοτέλειας ΟΤΑ», σήμερα το διατηρεί και το αναβαθμίζει προσθέτοντάς του αρμοδιότητες ελέγχου και εποπτείας.

Θεσμοθετείται δε και σύστημα ελέγχου «νομιμότητας» των αποφάσεων των Δήμων το οποίο είναι τόσο ασφυκτικό που τελικά περιορίζει το αυτοδιοίκητο των δήμων.

Με λίγα λόγια, στο όνομα του ελέγχου νομιμότητας, θεσμοθετείται ένα ολόκληρο σύστημα ελέγχου στις αποφάσεις του οποίου πρέπει άμεσα να συμμορφώνονται οι Δήμοι και το οποίο μπορεί να δρα και αυτεπάγγελτα, ακυρώνοντας τις αποφάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων μας.

Βέβαια, για να μην παρεξηγηθώ, δεν αντιτάσσομαι στην ανάγκη νομιμότητας και διαφάνειας των αποφάσεών μας. 

Οι Δήμοι δεν επιτρέπεται να αυθαιρετούν στο όνομα του Αυτοδιοίκητού τους. 

Όμως, αρνούμαι και αντιτάσσομαι σθεναρά στο να χρησιμοποιείται η αρχή του ελέγχου νομιμότητας προκειμένου να ασκηθεί έλεγχος στους Δήμους από την πίσω πόρτα. Δεν είναι τυχαία τα θέματα επί των οποίων ασκείται αυτός ο έλεγχος νομιμότητας:  ασκείται όποτε προβαίνουμε σε κανονιστικές ρυθμίσεις, όποτε θελήσουμε να κάνουμε ένα μεγάλο έργο για τους δημότες, όποτε θελήσουμε να απαλλοτριώσουμε ένα χώρο ή όποτε αναζητήσουμε δια δημοψηφίσματος την γνώμη των δημοτών.

Είναι φανερό ότι η Κεντρική Εξουσία γνωρίζει ότι μέχρι τώρα οι Δήμοι νόμιμα κινούσαν τις σχετικές διαδικασίες πχ για τις απαλλοτριώσεις.  

Το πρόβλημα δεν είναι η νομιμότητα. 

Το πρόβλημα είναι ότι η Κυβέρνηση θέλει να ελέγχει μέχρι τελευταίας ρανίδος το πού ξοδεύουν οι δήμοι τους πόρους τους και να ελέγχει το αν θα ζητηθεί η ετυμηγορία των δημοτών, γιατί αυτή δεν παρακάμπτεται (εκτός αν είσαι Τσίπρας).

Και βέβαια, περιττό να πούμε ότι (εκτός της συμμετοχής του προέδρου της ΚΕΔΕ και του αντιπροέδρου του ΕΣ) τα λοιπά μέλη των Συντονιστικών αυτών Επιτροπών Εποπτείας, οι Επόπτες ΟΤΑ κλπ  είναι μέρη της Κεντρικής Εξουσίας ή διορισμένοι από αυτήν. 

Πουθενά δεν προβλέπεται συμμετοχή των ΟΤΑ στην επιλογή των Εποπτών.

Παρακάπτοντας το σύνολο των διατάξεων για την διαχείριση των απορριμμάτων καθώς θεωρώ ότι ο ειδικός σχολιασμός τους  θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο ξεχωριστής κουβέντας, θεωρώ ότι και αυτές οι διατάξεις αλλά και οι λοιπές που αφορούν τη δυνατότητα των δήμων να αξιοποιήσουν τα μέσα της ιδιωτικής οικονομίας μέσα από επιτροπές παραχώρησης χρήσεων δημοτικής γης σε ιδιώτες επενδυτές, ίδρυση μονομετοχικών και αναπτυξιακών ΑΕ ή συμμετοχή σε αυτές κλπ, εντάσσονται στο πλαίσιο διολίσθησης των δήμων από φορείς που υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον σε όργανα επιχειρηματικής δράσης. 

Δηλαδή, θεσμοθετείται η ενασχόληση των δήμων με «πολύφερνα» επιχειρηματικά αντικείμενα του συρμού, όπως πχ η ενέργεια, μέσω των «εργαλείων» της ιδιωτικής οικονομίας. 

Οι δήμοι, με τα «εργαλεία» αυτά θα έχουν σαν στόχο τους να «προσελκύσουν» κεφάλαια για τους επιχειρηματικούς σκοπούς τους, να απευθύνονται σε μελετητικά γραφεία, σε εξειδικευμένες εταιρίες  και γενικά στο όνομα της επιχειρηματικότητας να δημιουργούν τζίρους στον ιδιωτικό τομέα, αφού με το προκάλυμμα των δήμων θα κάνουν τις επενδύσεις τους οι ιδιώτες.

Τελικά, το μόνο καλό του νομοσχεδίου είναι η απλή αναλογική, γιατί κάποτε θα πρέπει οι διοικήσεις να μάθουν να συνεργάζονται με την μειοψηφία και να ακούν τη γνώμη της, αντί να την αγνοούν αλαζονικά και λαϊκίστικα, πολλές φορές, έχοντας τη σιγουριά της πλειοψηφίας τους. 

Όμως, και η απλή αναλογική καθίσταται κενό γράμμα, ένα χρυσωμένο χάπι προς τις δημοκρατικές δυνάμεις των ΔΣ, και τελικά γίνεται ανώφελη, αφού από το λοιπό νομοσχέδιο βάλλεται ο ίδιος ο θεσμός της Αυτοδιοίκησης.

                                           ------------------------------------------------------------------

                                                                            Μαίρη Διακολιού

                                                   Ανεξάρτητη Δημοτική Σύμβουλος Δ. Αμαρουσίου

                                                                                  Δικηγόρος

                                                                          € $  ●► « » ▲▼◄