Ο φόνος στο Μαρούσι & η διάχυτη εγκληματικότητα

Ο φόνος του 19χρονου στο Μαρούσι επαναφέρει στο προσκήνιο τη σκοτεινή όψη της κρίσης. 
Η κρίση δεν έχει μόνο στενά οικονομικές επιπτώσεις. 

Ταυτοχρόνως, τροφοδοτεί τη διάχυτη εγκληματικότητα, δημιουργώντας ένα κλίμα γενικής ανασφάλειας. 

Οι διαρρήξεις, οι ένοπλες ληστείες, αλλά και οι δολοφονίες, αντιπροσωπεύουν μια απτή απειλή για τους απλούς πολίτες.

Προφανώς, η εγκληματικότητα δεν είναι παιδί της οικονομικής κρίσης. Προϋπήρχε. 

Ένας φόνος, όπως αυτός στο Μαρούσι, αν αποδειχθεί πως οφείλεται σε διαπληκτισμό, θα μπορούσε να συμβεί και σε άλλες εποχές. 

Υπάρχει, ωστόσο, μία ειδοποιός διαφορά: 
θα ήταν κάτι πολύ σπάνιο. 

Η όξυνση της κρίσης αποδεδειγμένα αποσταθεροποιεί και διαβρώνει τον κοινωνικό ιστό σε ένα περιβάλλον που έχει διαφοροποιηθεί ποιοτικά σε σύγκριση με το όχι μακρινό παρελθόν.

Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι κάποια από τα άτομα που βρίσκονται στον γκρεμό διολισθαίνουν στο έγκλημα. 

Είναι κι ότι οι αναστολές υποχωρούν. 

Με απλά λόγια, η κατάσταση έχει αγριέψει. 

Χρησιμοποιούνται όπλα με πολύ μεγαλύτερη ευκολία σε σύγκριση με το παρελθόν.

Δεν υπάρχουν πληροφορίες για την ταυτότητα των δραστών του εγκλήματος στο Μαρούσι. 
Είναι, ωστόσο, διαπιστωμένο εμπειρικά και στατιστικά πως η παραπάνω παρατήρηση ισχύει περισσότερο για τους μετανάστες, ειδικά όταν πρόκειται για περιπτώσεις ληστείας. 

Η διαφορά, βεβαίως, οφείλεται σε κοινωνικούς και όχι σε φυλετικούς λόγους. 

Οι Έλληνες έχουν κατά κανόνα κάποιο κλαδί να κρατηθούν και ταυτοχρόνως ο οικογενειακός και κοινωνικός τους περίγυρος λειτουργεί εν μέρει ανασταλτικά. 

Τίποτα από τα δύο δεν ισχύει για τους μετανάστες.

Για όλους τους παραπάνω λόγους οι κοινωνικές ισορροπίες έχουν υπονομευθεί καίρια. 

Κυρίως η Αθήνα έχει μετεξελιχθεί σε πολυσύνθετο μητροπολιτικό κέντρο, εντός του οποίου υπάρχουν απροσπέλαστα επίπεδα και συμπεριφορές που συνιστούν κινδύνους για τον απλό πολίτη, οι οποίοι παλαιότερα δεν υπήρχαν.

Το τραγικό σ’ αυτή την υπόθεση είναι ότι η δημόσια συζήτηση για την εγκληματικότητα έχει εκφυλιστεί σε αντιπαράθεση ιδεολογημάτων. 

Όσο αυθαίρετος, ανόητος και μισαλλόδοξος είναι ο ισχυρισμός ότι για την εγκληματικότητα υπεύθυνοι είναι μόνο οι μετανάστες, άλλο τόσο αυθαίρετο, ανόητο και συμπλεγματικό είναι να τους αθωώνεις εκ των προτέρων για να αποδείξεις ότι δεν είσαι ξενόφοβος και ρατσιστής.

Το διάσπαρτο έγκλημα στρέφεται συνήθως εναντίον απροστάτευτων μικρομεσαίων πολιτών, τροφοδοτώντας την κοινωνική ανασφάλεια. 

Οι διαρρήξεις, οι ένοπλες ληστείες, οι βιασμοί και οι φόνοι έχουν προ πολλού πάψει να είναι σπάνιο φαινόμενο. Η εγκληματικότητα τείνει να μετατραπεί σε μια μορφή άτυπου κοινωνικού πολέμου.

                                                                          Σταύρος Λυγερός 

                                                                        € $  ●► « » ▲▼◄

                         ΠΗΓΗ://slpress.gr/sxolio/o-fonos-sto-marousi-kai-i-diachyti-egklimatikotita/