Γλῶσσα καὶ τέλος τοῦ κόσμου!!!

«Ἐν ἀρχὴ ἦν ὁ Λόγος, καί ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ  Θεός  ἦν  ὁ  Λόγος». 

Ἔτσι  ἀρχίζει ὁ Ἰωάννης τὸ Εὐαγγέλιό του. Φυσικά, ὁ Λόγος εἶναι ὁ Χριστός. 

Ὁ Λόγος ὅμως ἐξεφράσθει ἐπὶ τῆς γῆς μὲ δύο βασικὲς γλῶσσες : 
τὰ σανσκριτικὰ καὶ τὰ κινεζικά.

Τὰ σανσκριτικὰ ἤ τὰ ἑλληνικά. 

Χέρι μέ χέρι, τὰ ἑλληνικὰ καὶ τὰ κινεζικὰ ἐξήπλωσαν τὴν σοφία ἐπὶ τοῦ κόσμου. 

Ὁ Χριστός ὡμίλησε στόν Πόντιο Πιλᾶτο στὰ ἑλληνικά. 

Καί σήμερα οἱ ἐναπομείναντες γραικύλοι βοηθοῦν τὴν δυτική προσπάθεια ἐξαφανίσεως τῆς πλανητικῆς σημασίας τῶν ἑλληνικῶν. 

Συμβάλλουν στὴν τοποθέτησι τῶν ἑλληνικῶν μέσα στὴν Εὐρώπη, στὸ ἐπίπεδο τῶν ὁλλανδικῶν καί δανικῶν, ὡς ἀκρωτηριασμένων ἀπὸ τὸ μονοτονικό - συντόμως δὲ παραμορφωμένων ἀπὸ τὸ λατινικὸ ἀλφάβητο (ἄν καὶ τὸ λατινικὸ ἀλφάβητο εἶναι καὶ αὐτὸ ἑλληνικῆς προελεύσεως, προερχόμενο ἀπὸ τὴν Κύμη τῆς Εὐβοίας) καὶ γελοιοποιημένων ἀπὸ  τὴν βαρβαρικὴ διάλεκτο τῶν δασκάλων καὶ τῶν γενιτσάρων διορθωτῶν καὶ μεταφραστῶν ποὺ λυμαίνονται τὰ γραφεῖα τῶν ἐκδοτικῶν οἴκων καὶ τῶν ἐφημερίδων.

Πῶς ἐφθάσαμε   καὶ   πάλι    στὴν    πλανητικῶν   διαστάσεων πτώση τοῦ Λόγου; 

Ἡ καπιταλιστικὴ παγκοσμιοποίησις μὲ τὴν ἐπιβολὴ τῶν ἀμερικανικῶν, ὄχι μόνον δὲν ἥνωσε τὴν ἀνθρωπότητα ὅπως τὸ εἶχαν κάνει τὰ σανσκριτικά, ἀλλὰ ἀντιθέτως οἰκοδόμησε ἕναν νέο πύργο τῆς Βαβέλ. 

Ἡ γῆ ἐγέμισε μέ χιλιάδες  ὑποβιβασμένες διαλέκτους – μεταξὺ αὐτῶν καὶ τῶν γραικυλικῶν - πού ἔχουν ὡς κοινὸν παρανομαστὴ μία ἀπιθάνως φτωχή γλῶσσα: 

τὰ φιλιππινέζικα ἀμερικανικὰ τοῦ  διαδικτύου.

Μετὰ τήν ἐθνικὴ κάθαρσι πού ἐπέβαλε ὁ Θεὸς στοὺς προγόνους μας, οἱ ἐναπομείναντες ὀλίγοι ἐκκένωσαν τὴν κιβωτὸ τοῦ Νῶε καὶ ἐξῆλθαν ἐπὶ τῆς ἐρημωμένης γῆς συνεννοούμενοι μεταξύ τους μὲ μίαν καί μόνη γλῶσσα καὶ ἔκτισαν τὴν Βαβυλωνία τῆς Μεσοποταμίας μὲ τὴν μοναδικὴ αὐτὴ γλῶσσα τῶν Σουμερίων: 

Καί ἦτο πᾶσα ἡ γῆ μιᾶς γλώσσης καί μιᾶς φωνῆς. 

Καὶ ὅτε ἐκίνησαν ἀπὸ τῆς ἀνατολῆς, εὗρον πεδιάδα ἐν τῇ γῇ Σενναὰρ καὶ κατώκησαν ἐκεῖ (Γένεσις, ΙΑ΄ 1-2), δηλαδὴ στὴν Σουμερία.

Αὐτὴ ἡ κοινὴ γλῶσσα μετὰ τὸν ἐπερχόμενο κατακλυσμὸ τοῦ ΚΑ΄ αἰῶνος θὰ εἶναι  τὰ  ἑλληνικά,  καὶ  ἴσως  ὄχι τὰ κινεζικά. 

Ἄν καὶ τὰ σουμεριακὰ ἦταν ἡ μόνη γλῶσσα, οἱ φυλὲς ἦσαν τρεῖς. 

Μέ τοὺς μικτοὺς γάμους κατεστράφη ἡ προτεραία διαφορετικότης, ὅπως κατεστράφη ἡ πολυδιάστατη Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία τῶν τεσσάρων μιλλετίων πρός χάριν τῆς μονοδιάστατης Ἀμερικανικῆς.

Ἡ κοινωνία ἔγινε μονόχνωτη καὶ ἡ κοινὴ συντονιστικὴ γλῶσσα ἐθρυμματίσθη. 

Ἡ ψευδοκοινὴ γλῶσσα τῶν ἀμερικανικῶν θὰ καταστραφῇ ἐπάνω στὴν κορυφὴ τοῦ σημερινοῦ πύργου τῆς Βαβέλ, λόγῳ τῆς ὁμοιομορφίας τοῦ melting pot, καὶ ἡ ἀναρχικὴ περίοδος ποὺ θὰ ἀκολουθήσῃ θὰ ἐπιτρέψῃ στήν ἑλληνική γλῶσσα τοῦ πολιτισμοῦ νὰ ἐπανενώσῃ τὴν ἀνθρωπότητα μέσα στὴν διαφορετικότητα.                       

                          Δημήτρης Κιτσίκης                                               26 Μαρτίου 2018

   (Ἀπὸ τὸ τριμηνιαῖο περιοδικό, Ἐνδιάμεση Περιοχή, ἔτος Γ΄, τεῦχος 12, Θέρος 1999,σ. 23)

                                     ΠΗΓΗ://endiameseperiochenea.blogspot.gr/2018/03/413.html