Γερμανία εναντίον Ελλήνων εφοπλιστών!!!

Αυτό που επιθυμεί ο Σόιμπλε είναι η κατασκευή μιας πραγματικότητας, στην οποία ο ελληνόκτητος στόλος θα έχει συρρικνωθεί
Μην κατηγορείτε εμένα για τις δομικές αδυναμίες του ελληνικού προγράμματος. [...] 

Ο Τσίπρας υποσχέθηκε να καταργήσει τα προνόμια για τους εφοπλιστές. Τίποτα όμως δεν έγινε».

Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, δήλωση στο WDR Europaforum 2017, Βερολίνο 1 Ιουνίου 2017.

Η δήλωση του εμπροσθοφύλακα της γερμανικής πολιτικής εξετάστηκε και απαντήθηκε μάλλον πρόχειρα και αρκετά «ρηχά» από την πλευρά του ημεδαπού πολιτικού κόσμου, από τους επί παντός επιστητού δημοσιολογούντες, αλλά και από τους Ελληνες πλοιοκτήτες, οι οποίοι δεν έδειξαν να αντιλαμβάνονται το μέγεθος του κινδύνου.

Η πλειονότητα των απόψεων που διατυπώθηκαν για την επίθεση Σόιμπλε στην ελληνική πλοιοκτησία κυμάνθηκε από την απόδοση του κινήτρου του στον παγιωμένο πλέον, παραδοσιακό ανθελληνισμό του μέχρι την πικρία και την ανήμπορη οργή του για την πτώση και την εν γένει υστέρηση της γερμανικής ναυτιλίας. Επιπρόσθετα, παρατέθηκε ως επινίκιο τεκμήριο της επικράτησης της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας έναντι της αντίστοιχης γερμανικής το αίτημα πτώχευσης που κατέθεσε η Rickmers Holding, η τρίτη μεγαλύτερη ναυτιλιακή εταιρία της Γερμανίας.

Το κίνητρο του Σόιμπλε δεν είναι η οργή. 

Η πείρα του, η πνευματική συγκρότησή του και η πολιτική διαδρομή του αν μη τι άλλο του έχουν προσφέρει το... ατού να δύναται να διοχετεύει την αρνητική ενέργειά του (μίσος, εμπάθεια, πικρία κ.ά.) προληπτικά και διά των πράξεων όχι εκ των υστέρων και με δηλώσεις.

Δηλαδή, αυτό που επιθυμεί να πράξει ο υπουργός Οικονομικών της χώρας που μας δυναστεύει είναι η κατασκευή μιας πραγματικότητας στην οποία ο ελληνόκτητος στόλος θα έχει συρρικνωθεί, οι ρότες του, οι επιλογές του, τα ναύλα του και τα είδη των μεταφορών που θα εκτελεί εν πολλοίς θα ελέγχονται από το σύμπλοκο των δυνάμεων που εκπροσωπεί ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Η κατασκευή πραγματικότητας είναι καθημερινή δραστηριότητα για τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους, ενώ παραμένει εφικτή -αλλά όχι και τόσο... περιζήτητη- για τους κεφαλαιούχους. Ο πολιτικός, ακόμα κι αν δεν έχει καταφέρει κάτι, ακόμα κι αν έχει αστοχήσει να υλοποιήσει τις επιδιώξεις του, ακόμα κι αν απέχει πολύ το όραμά του, με την έκφραση βούλησης και μόνο συντονίζει τις δυνάμεις και τις προσπάθειες των ακροατών του. 
Είτε αυτοί που τον ακούν είναι φίλοι είτε αντίπαλοι ή αδιάφοροι, η φωνή ενός πολιτικού (και δη κάποιου που φέρει σημαντική ισχύ) πάντοτε ακούγεται με προσοχή. 

Επηρεάζει ακόμα και όσους διαφωνούν με εκείνον.

Ο Σόιμπλε με τη δήλωσή του δεν απευθύνθηκε στον Τσίπρα, στους Ελληνες εφοπλιστές ή απλά στους ψηφοφόρους του. 

Είπε ό,τι είπε για να ακουστεί από τους Ελληνες φορολογούμενους πολίτες που έχουν πληγεί από την κρίση, αλλά και από τους Γερμανούς και το σύνολο των Ευρωπαίων πολιτών, οι οποίοι ενδέχεται να συμμετέχουν στην κατασκευή μιας ανεπιθύμητης πραγματικότητας για τον ελληνόκτητο στόλο.

Φυσικά, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών είχε κατά νου και τη μεταβολή των γεωπολιτικών ισορροπιών στη Μεσόγειο, αλλά και την ανάγκη αποτροπής της αποδέσμευσης της πατρίδας μας από τα τευτονικά δεσμά της εξάρτησης από την Ε.Ε. 

Ο ελληνικός εφοπλισμός έχει τη... συνήθεια να απελευθερώνει την Ελλάδα (ή, τουλάχιστον, να συμβάλλει σημαντικότατα σε αυτό) ακόμα και όταν οι πλοιοκτήτες δεν έχουν αρχικά σχηματοποιήσει στον νου τους αυτή την πρόθεση! 

Αν κάποιος εχθρός, εισβολέας ή δυνάστης της Ελλάδας κατορθώσει να γονατίσει τους πλοιοκτήτες, εξασφαλίζει την απρόσκοπτη συνέχιση της κατοχής ή του ελέγχου της χώρας για μεγάλο διάστημα.

Από την πλούσια βιβλιογραφία για το 1821 προτείνεται η ανάγνωση του Β΄ Τόμου των πρακτικών του συνεδρίου «Η ζωή των υπόδουλων Ελλήνων επί Τουρκοκρατίας» (εκδόσεις Αρχονταρίκι) και συγκεκριμένα της ενότητας (σελ. 303) που τιτλοφορείται «Η ναυτιλία των Ελλήνων στις παραμονές της Ελληνικής Επανάστασης». Εκεί, η εισηγήτρια Κατερίνα Γαλάνη (S.Sc, D.Phil Oxon) εξηγεί και παρουσιάζει με ευσύνοπτο τρόπο πώς οι Ελληνες πλοιοκτήτες άκμασαν, αφού κινήθηκαν ανάμεσα στις «ρωγμές του συστήματος» του παγκόσμιου εμπορίου, και εκμεταλλευόμενοι με υποδειγματικό τρόπο τον ανταγωνισμό και τις αντιθέσεις των συμφερόντων των υπερδυνάμεων έγιναν «πρωταγωνιστές του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, πολιτικοί οραματιστές αλλά και χρηματοδότες της Επανάστασης».

 Αποκόπτοντας - επικοινωνιακά, οικονομικά, εργασιακά και ψυχολογικά - οι Γερμανοί τους Ελληνες πλοιοκτήτες από τον λαό της χώρας, καταφέρνουν ένα αποφασιστικό πλήγμα στο έθνος. 

Το σχέδιό τους μπορεί να ματαιωθεί αλλά και να στραφεί εναντίον τους. 

Αρκεί να υπάρχει βούληση και πνευματική διαύγεια.

                                                                    Παναγιώτης Λιάκος