Ένας διάλογος για τον νεκρό ομογενή & Έλληνα πολίτη στο Ντονιέτσκ

Αντιγράφω από μήνυμα του Ν.Σιδηρόπουλου - που καλεί σε οικονομική και ηθική βοήθεια προς την οικογένεια του νεκρού ομογενή ήρωα Θ.Κοσσέ, η οποία ζει στην Αθήνα - τη μαρτυρία του φίλου του Ανατόλι για την κηδεία του στο Ραζντόλνιε, το χωριό, όπου γεννήθηκε έξω απ' το Ντονιέτσκ:

«Ήμουν στην επικήδεια τελετή. Ήταν περίπου είκοσι άνθρωποι από τη μονάδα μας κι άλλοι δέκα από τους πολεμικούς ανταποκριτές και συγγενείς, η μητέρα, η αδελφή κι άλλοι.

Πήραμε τα παιδιά από το νεκροτομείο. Τους είχαν ντύσει και τους δύο με καινούρια στολή. Τους σκέπασαν με σημαίες. 

Τον Θανάση με ελληνική και τον Αλέξανδρο με τη σημαία της Νοβορωσίας. Ο ιερέας τους έψαλλε στο ναό κι εν συνεχεία εκφώνησε κήρυγμα για τους νεκρούς χριστιανούς στρατιώτες. Ένας μαχητής από τη μονάδα κινηματογραφούσε. Ο Αλέξανδρος θάφτηκε στην Αλέα της Δόξας, τον Θανάση τον μετέφεραν στο χωριό του. Ένα σημαντικό γεγονός, το οποίο υπογράμμισαν σήμερα και μαχητές από τη μονάδα του: 

Ο Θανάσης κρατούσε όπλο, αλλά ποτέ δεν το χρησιμοποίησε. 

Ασχολούνταν αποκλειστικά με την πολεμική δημοσιογραφία. Μαζί με το Θανάση ήταν ένας ακόμη μαχητής, που είχε κρεμασμένο στο στήθος του ένα αυτόματο. Το θραύσμα χτύπησε επακριβώς το πλαίσιο πάνω από τον επικρουστήρα. Το αυτόματο αναποδογυρίστηκε, αλλά ο μαχητής υπέστη απλώς ένα μόλωπα».

Φράση από ένα μήνυμα του Σωκράτη Λαζαρίδη:

«Η κόρη του έκλαιγε συνεχώς. Ο γιος του επίσης έχει προβλήματα. Είναι άνεργος και εισπράττει μόνο για τις εμφανίσεις του στο ρινγκ 200 ευρώ το μήνα κι αυτό όχι κάθε μήνα».

Κι από ένα άλλο, του γιατρού Παναγιώτη Ξανθόπουλου:

«Μόλις γύρισα από το μνημόσυνο τραπέζι για τον Φάνια. Η 14χρονη κόρη του τη στιγμή, που τον πυροβόλησαν, αισθάνθηκε έναν τρομερό πόνο στο στήθος! Ζούσε ο άνθρωπος με την κοσμοθεωρία του, σε μια κατεχόμενη πόλη του ήρθε η επιφοίτηση, πήρε τα όπλα, ο Θεός τον έσπρωξε, ο Θεός ας τον κρίνει! Σ’ ευχαριστώ Φάνια γιατί σήκωσες τόσο ψηλά τη σημαία της Ελλάδας, που σου είχα στείλει. Ας κερδίσεις το Βασίλειο των Ουρανών!».

 21 Νοε 2014 - Ουκρανοί στρατιώτες σκότωσαν τον Έλληνα φωτορεπόρτερ Θανάση Κοσσέ

 Ο Ελληνας φωτορεπόρτερ, Αθανάσιος Κοσσέ, με ρίζες από την Ανατολική Ουκρανία, φέρεται να σκοτώθηκε, κατά τη διάρκεια μαχών κοντά στο αεροδρόμιο του Ντονιέτσκ, του οποίου περιοχές ελέγχουν δυνάμεις πιστές στο Κίεβο και τους Αμερικανούς.

 «Εκφράζουμε το βαθύ αποτροπιασμό μας για τον θάνατο του έλληνα φωτορεπόρτερ Αθανάσιου Κοσσέ, ο οποίος στις 18 /11, μετά από βομβαρδισμό των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, σκοτώθηκε ενώ βρισκόταν στα καταφύγια του αεροδρομίου του Ντονιέτσκ», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Τμήμα Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας ΣΥΡΙΖΑ.

 Με αφορμή το θάνατο του Έλληνα Θανάση Κοσσέ στο Ντονέτσκ της Ουκρανίας, ο Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης Γαβριήλ Αβραμίδης έκανε την ακόλουθη δήλωση:

Η είδηση της απώλειας του πρώτου Έλληνα πολίτη από πυρά της ουκρανικής νεοναζιστικής πολιτοφυλακής, συμμαχητή στο πλευρό των ρωσόφωνων στις περιοχές της ανακηρυχθείσας δημοκρατίας της Νέας Ρωσίας, προκαλεί θλίψη και οργή. Έρχεται σήμερα, ανήμερα της μεγάλης εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου, να μας θυμίσει πως οι εχθροί της Ορθοδοξίας μας, είναι και αντίπαλοι της πατρίδας μας.

Ο 49χρονος Θανάσης Κοσσέ, ήταν ένα ανιδιοτελής πατριώτης που βρέθηκε στην περιοχή για να συμπαρασταθεί στην υπέργηρη μητέρα του, σχεδιάζοντας να την πάρει μαζί του στην Ελλάδα, όπου ζει με την οικογένειά του. Είχε αφοσιωθεί, στον αγώνα ενάντια στο φασισμό του Κιέβου και τα όργανά του, που σκοτώνουν πρώτα απ’ όλους αμάχους.

Οι ευθύνες της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι τεράστιες. Όταν όλος, ο Ελληνισμός της Ουκρανίας στέκεται στο πλευρό των ρωσόφωνων της Νέας Ρωσίας, ο κ. Ε.Βενιζέλος συντηρεί για την Ελλάδα, την εικόνα μιας χώρας άπρακτης και άβουλης να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, στρέφοντας παράλληλα τα συμφέροντά της απέναντι στην ομόδοξη Ρωσία.

Εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του αγωνιστή Θανάση Κοσσέ. Στη μνήμη του, παραθέτουμε ένα συγκλονιστικό του μήνυμα από το μέτωπο των μαχών. Καλό παράδεισο, Θανάση.

«Με λένε Θανάση, οι φίλοι με φωνάζουν Φάνια, κατάγομαι από την Κριμαία, είμαι Ρωμιός της Αζοφικής και γεννήθηκα στο Ραζντόλνιε, έξω από το Ντονιέτσκ. Έζησα είκοσι χρόνια στην Ελλάδα κι άφησα πίσω μου τη γυναίκα μου την Ελένη, το γιο μου τον Πέτρο και την κόρη μου την Αφροδίτη. Είμαι 49 ετών, ορίστε η ταυτότητά μου. Δεν πρόκειται να γυρίσω στηνΕλλάδα μέχρι να νικήσουμε. Σας περιμένω όλους εδώ για να γιορτάσουμε τη νίκη. 

Οι δικοί μου διαμαρτυρήθηκαν, γκρίνιαξαν, αλλά ήξεραν ότι δεν μπορώ να αλλάξω την απόφασή μου … Τώρα δεν είναι η ώρα για ουδετερότητα. Τώρα πρέπει να χτυπηθούν οι φασίστες κι οι εγκληματίες κατακέφαλα!», είχε πει ο ίδιος ο Θ. Κοσσέ τον Ιούλιο του 2014.

 Kαι μια δική μου γνώμη:

«Με το θάρρος του εμπλεκόμενου στην ιστορία του Θ.Κοσσέ, τον οποίον μου γνώρισε από μακριά ο Ν.Σιδηρόπουλος, πολύ περισσότερο, που η δήλωσή του ιδίου, τον Ιούλιο, την οποία επικαλούνται πολλοί, έγινε σε μένα ή ακριβέστερα εγώ απέδωσα έτσι όσα μου είπε μέσω skype από το Ντονιέτσκ, μιλώντας κάπως σπαστά ελληνικά, και δημοσιεύθηκαν στο newsbomb.gr (http://www.newsbomb.gr/edw-mosxa/story/472780/tora-den-einai-i-ora-gia-oydeterotita-den-feygo-apo-edo-mehri-na-nikisoyme) θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις.

Εκτιμώ και θαυμάζω απεριόριστα το κουράγιο και το θάρρος, που βρίσκει ένας άνθρωπος για να εγκαταλείψει την ειρηνική του ζωή, όσο δύσκολη κι αν είναι και να αφιερωθεί σε έναν έντιμο, αμυντικό αγώνα για την προστασία των συγγενών του και προπαντός της μητέρας του, της γης, όπου γεννήθηκε, των αναμνήσεων και των ιδανικών του.

Λυπάμαι πραγματικά, που όταν βρέθηκα στο Ντονιέτσκ το Σεπτέμβριο δεν κατάφερα να γνωρίσω τον Φάνια, καταρχάς γιατί υπήρχε μεγάλη αναταραχή και απασχόληση των μονάδων της πολιτοφυλακής, λόγω της αναζωπύρωσης των μαχών στο αεροδρόμιο της πόλης. Αλλά και λόγω του ότι άλλοι ομογενείς της πόλης, τους οποίους ρώτησα, δεν έτυχε να τον γνώριζαν, γιατί όπως μου εξήγησαν είναι φυσικό πως πολλοί αντάρτες δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, αφού προέρχονται από διάφορες περιοχές της Ουκρανίας και όχι μόνο, και χρησιμοποιούν αποκλειστικά σχεδόν τα πολεμικά τους ψευδώνυμα. Αφού επέστρεψα στη Μόσχα από το Ντονιέτσκ ανταλλάξαμε αρκετά μηνύματα, αλλά δεν κατάφερα να ξαναπάω, ώστε να τον συναντήσω. Αιωνία του η μνήμη.

Διαβάζω τις επικρίσεις προς την επίσημη ελλαδική ηγεσία για τη στάση, που κρατά έναντι του Ουκρανικού, όμως είναι προφανές από τα πράγματα ότι διαφωνίες υπάρχουν και μεταξύ των Ελλήνων ομογενών της ευρύτερης περιοχής της πρώην ΕΣΣΔ. Οπότε θα ήταν μάλλον ωφέλιμο, πιστεύω, να αναδειχθούν και να συζητηθούν έστω κάποιες από αυτές τις διαφωνίες πιο σοβαρά και δημόσια και όχι να μένουν μόνο στο επίπεδο του κουτσομπολιού και των διαδόσεων. Θα ήταν ωφέλιμο αυτό πιστεύω και για την αυτοσυνειδησία των Ποντίων ομογενών και ειδικότερα εκείνων της Αζοφικής, αλλά και για την υπόλοιπη ελληνική κοινωνία, που οφείλει να δει τις εξελίξεις στην Ουκρανία και μέσα από τα μάτια των "δικών" της εκεί. Οι ομογενείς μας, λόγω θέσης και καταγωγής, έχουν προφανώς πολλαπλάσιες εμπειρίες και μέσα πρόσληψης των γεγονότων πολύ ευρύτερα και αξιόπιστα από όσα διαθέτουν οι Ελλαδίτες, οι οποίοι προσπαθούν να καταλάβουν τί συμβαίνει πίσω από τα πυκνά παραπετάσματα παραπλανητικού καπνού, που ρίχνουν τα ελεγχόμενα από τη Δύση κυρίαρχα διεθνή ΜΜΕ και οι μεταφράσεις τους στα ελληνικά ΜΜΕ.

Διάβασα και την ερμηνεία, που θέλει τον Φάνια Κοσσέ έναν απλό "φωτορεπόρτερ" ή την υπογράμμιση του γεγονότος ότι δεν χρησιμοποίησε ποτέ το όπλο του. Θα δεχθώ ως ακριβή τη μαρτυρία του συμπολεμιστή του, αν και ο ίδιος όταν συνομιλήσαμε επανειλημμένως μου είπε ότι "πήγε σε στρατιωτική μονάδα", ότι "δώσαμε σκληρή μάχη", χωρίς βέβαια ποτέ να τον ρωτήσω αν χρησιμοποίησε το όπλο του ή αν σκότωσε κάποιους από τους επιτιθέμενους ή αν μόνο φωτογράφιζε κατά τις μάχες. Μου φαινόταν πολύ γελοίο και ανούσιο ένα τέτοιο ερώτημα.

Φοβάμαι πολύ ότι η ερμηνεία περί αποκλειστικά και μόνο ενός "φωτορεπόρτερ", που χάθηκε στην Α.Ουκρανία, είναι η μισή αλήθεια, ότι κάτι προσπαθεί να θολώσει, να κρύψει, χωρίς μάλιστα κανέναν απολύτως λόγο. Φοβάμαι ότι εκπορεύεται από την πάντοτε φοβική από τους Πόντιους ομογενείς μας αντιμετώπιση της κεντρικής ελλαδικής εξουσίας και της άποψής της, ότι κάποιοι προσπαθούν να "βελτιώσουν" το περιστατικό του θανάτου ενός ομογενή μας, για να μπορεί να γίνει "πιο εύληπτο" και "αρεστό" στην ελληνική κοινωνία. Δεν βλέπω το λόγο να μην λέγεται επακριβώς και εξολοκλήρου η αλήθεια.

Ο Φάνια δεν ήταν πριν και δεν έμεινε στην περιοχήτου Ντονιέτσκ ως "φωτορεπόρτερ". Κατατάχθηκε στις μονάδεςπολιτοφυλακής για να υπερασπιστεί την πατρίδα του από τους νεοφασίστες τουΚιέβου. Μπορεί να ασχολήθηκε κυρίως ή αποκλειστικά με την καταγραφή της ζωής, των μαχών ή των εγκλημάτων των συμμοριών του Κιέβου, αλλά δεν ήταν απλώς ένας φωτογράφος. Μου είχε εκμυστηρευθεί ότι τώρα μάθαινε να χρησιμοποιεί κάμερα, ότι προσπαθούσε να συλλέγει τις καταγραφές και δεν τα κατάφερνε πάντοτε, γιατί δεν είχε τις ειδικές απαιτούμενες γνώσει για να φωτογραφίζει, να αρχειοθετεί, να δημοσιεύει.

Ο Φάνια δεν ήταν απλώς ένας "δημοσιογράφος"-παρατηρητής, αλλά ένας κανονικός πολιτοφύλακας-ρωσόφωνος αντάρτης. Διόλου καλύτερος ή χειρότερος από τους άλλους πολιτοφύλακες - ρωσόφωνους αντάρτες, ομογενείς ή όχι, που πήραν τα όπλα για να υπερασπιστούν τα ιερά τους και δεν μπορώ να καταλάβω τη διάκριση "χρησιμοποιώ ή όχι" το όπλο μου σε τέτοιες εμπόλεμες και τραγικές συνθήκες. Αρέσει, δεν αρέσει σ' εμάς, που καθόμαστε στην ασφάλειά μας, ο πόλεμος είναι πόλεμος, σκοτώνονται άνθρωποι, δίκαια ή άδικα, ένοχοι και αθώοι, εγκληματίες ή απλώς παρασυρμένοι.

Άλλωστε πολύ ωραία βαφτίστηκαν στη Ρωσία οι δυνάμεις, που παραπέμπουν στη συζήτησή μας, ως "στρατιωτικά σώματα του καναπέ". Λίγο "του καναπέ" μοιάζουν οι επικρίσεις κι οι εκκλήσεις αν δεν συνοδεύονται από πρακτική δράση συμπαράστασης στους ομογενείς μας, που υποφέρουν, μαζί με όλους τους αμάχους και μη κατοίκους της Α.Ουκρανίας. Ας ενισχυθεί, λοιπόν, κι ας συντονιστεί αυτή η πρακτική δράση. Κι ας αναλάβει συγκεκριμένα κάποια ποντιακή οργάνωση ή ομάδα ανθρώπων με ονοματεπώνυμο και τηλέφωνα, πρακτικά και συγκεκριμένα, να συγκεντρώσει οικονομική βοήθεια για την οικογένεια του Φάνια και καταρχάς για όλους τους ομογενείς και εν συνεχεία για όσους κατοίκους της Α.Ουκρανίας μπορεί να φθάσει η βοήθεια της κοινωνίας των πολιτών της Ελλάδας.

Ας αφήσουμε τα μισόλογα για τους επαγγελματίες του είδους. Οι πολίτες ας κάνουν αυτό, που λέει η καρδιά και η συνείδησή τους κι ας συντονίσουν την αλληλεγγύη τους, γιατί κανείς και τίποτα δεν μπορεί να ξεχαστεί στον αγώνα κατά του φασισμού, όποιο πρόσωπο κι αν παίρνει στην εποχή μας».

Θανάσης Αυγερινός

ΠΗΓΗ:www.ellada-russia.gr