ΖΩ ΣΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ, ΕΝΕΡΓΩ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ

Γράφει η υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος, Βούλα Πουλοπούλου - Ντουκάκη
Το Μαρούσι σήμερα, με κύριο χαρακτηριστικό του την ανάπτυξη που επέφερε το στρεβλό οικονομικό μοντέλο της τελευταίας 20ετίας, είναι αφημένο στο έλεος της οικονομικής κρίσης, με την τραγελαφική εικόνα του μαρασμού της εμπορικής δραστηριότητας στο κατά τα άλλα αναπλασμένο εμπορικό του κέντρο.
Μια πόλη που τη συνοχή και λειτουργικότητά της διεμβολίζουν μεγάλες αρτηρίες, όπως η Αττική οδός και η Κηφισίας, μια πόλη που συρρίκνωσε την ιστορική της διαδρομή μόνο σε μουσειακού τύπου εκδηλώσεις, μια πόλη που ξοδεύτηκε και ανάλωσε για την επένδυση των Ολυμπιακών Αγώνων, μια πόλη που αλώθηκε στην κυριολεξία από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, με την ενδόμυχη προσδοκία των κατοίκων της να αξιοποιηθεί στο μέγιστο η εμπορικότητά της, σήμερα πολύπαθη και αφημένη στα δεινά της, αναζητά το δρόμο της προκειμένου να κρατήσει όσα απέμειναν και να ανοίξει δρόμους για το μέλλον της.
Ποιο, όμως, είναι το ορατό μέλλον αυτής της κατακερματισμένης πόλης, ποιες είναι οι πηγές του πλούτου της, πώς μπορεί να προχωρήσει; Με ποιο σχέδιο θα σταθμίσει τον αναπτυξιακό της χαρακτήρα;Μήπως με την πρόσληψη τετράμηνων ή πεντάμηνων ανακυκλώσιμων ρουσφετιών;
Μήπως με τις μίζερες πολιτικές της ελεημοσύνης και των υποτυπωδών κοινωνικών παροχών;
Μήπως με το επεξεργασμένο προσωπείο του κ. Πατούλη και των ομοίων του;
Μήπως με την εκχώρηση της Δημόσιας περιουσίας για διαχείριση στους Υπαλλήλους της τρόικας;
Μήπως με τις υποκριτικές κοινωνικές δράσεις για ανακούφιση της εξαθλίωσης, την ίδια ώρα που δημόσια γη παραδίνεται για χρήση σε αλλότρια συμφέροντα, όπως το οικόπεδο επί της Ειρήνης 58, που από κέντρο υγείας πρωτοβάθμιας περίθαλψης βορείων προαστίων ο κ. Πατούλης θέλει να το κάνει δήθεν αθλητικό-διατροφικό κέντρο, τη στιγμή που μένουν αναξιοποίητες τόσες αθλητικές εγκαταστάσεις εντός του Δήμου;
Μήπως με την εκχώρηση του οικοπέδου απέναντι από το Τhe Μall και του χώρου της έκθεσης των αγγειοπλαστών στο ΤΑΙΠΕΔ ή μήπως με τη μεθόδευση για την παραχώρηση στα διαπλεκόμενα συμφέροντα της περιουσίας του Ορφανοτροφείου απέναντι από το Golden Hall;
Επειδή πλέον η υποκρισία περισσεύει, ήλθε η κρίσιμη ώρα να αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας για τα λάθη και τις παραλήψεις, αλλά κυρίως για τις εγκληματικές αποφάσεις που πάρθηκαν για την πόλη μας, με άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητά μας, αλλά κυρίως για την ίδια την πόλη και την βιωσιμότητά της.
Εδώ και μία εικοσαετία τώρα που ζω στο Μαρούσι, είδα την άμορφη και άλογη ανάπτυξη ενός κατά άλλα προνομιούχου προαστίου.
Βίωσα τον πυρετό της ανέγερσης ενεργοβόρων κτιρίων, τη διαπλάτυνση και διάνοιξη οδικών αρτηριών, χωρίς να ληφθεί υπ’ όψιν η λειτουργικότητα και η συνοχή των δραστηριοτήτων στην πόλη.
Είδα το πράσινο να καταστρέφεται και αντί για πάρκα, να ξεφυτρώνουν δεντράκια πάνω στα περιορισμένα πεζοδρόμια, έτσι που να γίνεται ο βίος αβίωτος για τους αναπήρους και όσους μεταφέρουν παιδιά σε καροτσάκια ή απλώς περπατούν με το παιδί τους στο δρόμο.
Είδα την προσέλευση χιλιάδων αυτοκινήτων και καμία υποδομή για πάρκινγκ.
Βίωσα τον τρόμο από την πλημμύρα, όταν μείναμε αποκλεισμένοι στην πολυκατοικία με το νερό μέχρι το ύψος που αναρτώνται τα κοινόχρηστα.  
Έζησα από κοντά τα προβλήματα των σχολικών μονάδων, ως γονιός και μέλος των συλλόγων γονέων, σε εποχές που για άλλους, όπως ομολογούν πλέον, υπήρχε χρήμα, με τη διαφορά ότι τα χρειαζούμενα για το σχολείο τα πλήρωναν οι γονείς από το υστέρημά τους.
Σήμερα, που ίσως βιώνουμε μία από τις πλέον κρίσιμες στιγμές της ιστορίας μας, η πόλη έχει την ανάγκη όλων. Η ανάθεση καιρός είναι να δώσει τη θέση της στη συμμετοχή στις αποφάσεις και στα ενεργούμενα μέσα στην πόλη.
Η νέα Δημοτική Αρχή -ίσως θα πρέπει από εδώ και μπρος να την ονομάζουμε νέα Δημοτική Συμμετοχική λειτουργία για τις ανάγκες της πόλης και των ανθρώπων της- έχει καθήκον να ανατρέψει το κατεστημένο και να δημιουργήσει δομές για την ενεργή συμμετοχή των δημοτών στη λήψη των αποφάσεων.
Πλέον ένα, έστω και ικανότατο επιτελείο, δεν είναι αρκετό. Η πόλη μάς χρειάζεται όλους.
Για να περισώσουμε τη δημόσια γη.
Για να επαναδομήσουμε τις ρημαγμένες κοινωνικές δομές.
Για να αναστήσουμε και να αξιοποιήσουμε παραγωγικά τις ξεχασμένες τέχνες.
Επειδή τα σκουπίδια μετασχηματίζονται σε πηγή ενέργειας και δημιουργούν θέσεις εργασίας.
Επειδή οι αρχαιολογικοί θησαυροί δεν καταπλακώνονται, αλλά αποτελούν το  στοιχείο του χαρακτήρα και της αναφοράς της πόλης, ό, τι έχει απομείνει δηλαδή, μετά τις τελευταίες εκσκαφές αλλά και τους προγενέστερους βανδαλισμούς.
Η ανάδειξη σε παραγωγική βάση του συγκριτικού πλεονεκτήματος της παράδοσης, με τον εμπορικό χαρακτήρα της πόλης σε συνάρτηση με τις υποδομές των Ολυμπιακών έργων, καθιστούν την πόλη ικανή να αντιπαρέλθει τη δίνη των καιρών.
Ο Δήμος δεν είναι παρατηρητής και παρηγορητής, έχει αρμοδιότητες και ευθύνες, είναι η κινητήριος δύναμη, το υφάδι ενός ιστού που αξιοποιεί δημιουργικά τον καθένα μας.
Για να μη χαθούν άλλες ευκαιρίες.
Για να μη χαντακωθεί άλλο η πόλη μας.
Ενωμένοι, ανατρέπουμε λογικές και τακτικές που μας καταστρέφουν.
Εμείς αποφασίζουμε!