«Ξέπλυμα πολιτικής ευθύνης» το πείραμα άμεσης δημοκρατίας αλλά Ελληνικά;

Δ. ΠΡΙΝΙΑ:«Η σημειολογική ανάλυση ενός δημοψηφίσματος»

Το μόνο σίγουρο είναι ότι στις 6 Ιουλίου, οι Έλληνες ξύπνησαν σε μια διαφορετική χώρα.

Με ένα αποτέλεσμα δημοψηφίσματος που προσομοιάζει περισσότερο σε αποτέλεσμα αγώνα μπάσκετ και όχι πολιτικής αναμέτρησης, η αποτίμηση και η αποιαδήποτε πρόβλεψη είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει με παραδοσιακούς όρους πολιτικής και δημοσκοπικής ανάλυσης, γι’ αυτό το πείραμα Άμεσης Δημοκρατίας, που ήρθε ν’ αλλάξει τα Ελληνικά & Ευρωπαϊκά δεδομένα. 

Ακόμα και η Διεθνής Σημειολογία των συσχετισμών σηκώνει τα χέρια ψηλά, αφού η λίστα των συμβολισμών είναι ανεξάντλητη και οι επικοινωνιακές ερμηνείες αντιφατικές.

Σε μια στιγμή που η «ποδοσφαιροποίηση» της πολιτικής αρένας και η διάγνωση στοιχείων λαϊκιστικής τοποθέτησης από μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου είναι περισσότερο από σαφής, η βιβλιοθήκη του Κονγκρέσου αλλά και οι σημειώσεις του Η.R. Handelmanγια την κρίση της Κούβας, μπορούν να τροφοδοτήσουν εν μέρει τη συζήτηση μιας σημειολογικής καταγραφής hardpolitics. Στους μελετητές των Διεθνών Σχέσεων είναι αλλωστε γνωστό το κλασικό παράδειγμα σημειολογικής ανάλυσης με πρωταγωνιστή τον πάλαι ποτέ Υπουργό Εξωτερικών των Η.Π.Α. HenryKissinger, που για την ταραγμένη δεκαετία του ’70 αποτέλεσε casestudyτων διεθνών συσχετισμών.
 Hδιάσημη πια ατάκα “The Cubans are building soccerfields” (οι Κουβανοί φτιάχνουν γήπεδα ποδοσφαίρου), που αποτέλεσε άλλωστε την αρχή του Αμερικανο-Σοβιετικής κρίσης και ψυχρού πολέμου για τα πυρηνικά εξοπλιστικά προγράμμα είχε τη βάση της στην απλουστευμένη σημειολογική υπόθεση εργασίας ότι αφού το εθνικό σπορ των Κουβανών ήταν το baseballη ανοικοδόμηση γηπέδων ποδοσφαίρου αποτελούσε Σοβιετική στρατηγική προσέγγιση και άρα αλλαγή των ισορροπιών...

Το σενάριο δημιουργίας Σοβιετικών βάσεων κάτω από τα γήπεδα που ακολούθησε, βασίστηκε σε μια απλή δορυφορική αεροφωτογραφία και «στοίχειωσε» τις Αμερικανικο-Σοβιετικές σχέσεις για δεκαετίες.

Σε αντίστοιχους σημειολογικούς όρους, η αναφορά του τ. ΥΠΟΙΚ Γιάνη Βαρουφάκη σε τρομοκρατία των Ευρωπαϊκών θεσμών και αντίστοιχη κωδικοποίηση της ετυμηγορίας των πολιτών σε δημοκρατική ανεξαρτητοποίηση & χειραφέτηση της Ελλάδας από τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, σε συνδυασμό με την αυθόρμητη γιορτή της δημοκρατίας & των πολιτών τη βραδυά των εκλογών στο Σύνταγμα, μπορεί, κατά Βαρουφάκη πάντα, να καταχωρίσει ημερομηνιακά την 5η Ιουλίου και ως μέρα της Ελληνικής ανεξαρτησίας από την Ευρώπη, στο πρότυπο της 4ης Ιουλίου, ημέρας ανεξαρτησίας της Αμερικής...
Μια σωρεία διπλωματικών ασυμβίβαστων & σημειολογικών συμπτώσεων, ανοιχτών σε επικίνδυνες ερμηνείες, που φαίνεται να βρήκαν την απάντησή τους στην παραίτηση του κ. Βαρουφάκη αλλά και την «τυχαία» πτώση της Ελληνικής σημαίας από τον ιστό της στο κτίριο των Βρυξελλών, λόγω καιρικών συνθηκών σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, για πρώτη φορά μετά την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή οικογένεια το 1981, όπως μετέδωσε το CNN.

Σε μια χώρα με κλειστές τράπεζες και το εκλογικό σώμα διχασμένο ανάμεσα στο φόβο της επικείμενης χρεωκοπίας και τον απογαλακτισμό από τη μαμά Ευρώπη από τη μία & το φόβο μειωμένης δημοκρατικής κυριαρχίας και πρόσβασης των πολιτών στα κέντρα αποφάσεων από το κοινό μέλλον, που ήταν και η κωδικοποιημένη υπόσχεση της κυβερνητικής καμπάνιας, η απόφαση για δημοψήφισμα φάνταζε ίσως στα μάτια ενός αναμφισβήτητα δημοφιλούς πρωθυπουργού σαν η καλύτερη εφαρμογή στο πείραμα άμεσης δημοκρατίας αλλά Ελληνικά. 

Για την απέναντι πλευρά όμως στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, το πείραμα αυτό ερμηνεύτηκε ίσως και ως «ξέπλυμα πολιτικής ευθύνης», αφού ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν ήταν διατεθειμένος να πάρει προσωπικά την ιστορική ευθύνη να ταράξει τα δημοκρατικά και συνταγματικά δεδομένα της γηραιάς Ενωμένης Ευρώπης.

Σε συμβολικό επίπεδο, και σε μια Ενωμένη Ευρώπη που βάσισε τον αρχικό της συνασπισμό και την ίδρυση της το 1956 σαν ασπίδα ενάντια στο φάντασμα του φασισμού, με βασική υπόσχεση τη διασφάλιση της πολύτιμης Δημοκρατίας, ο αντι-ευρωπαϊκος συνασπισμός του ΟΧΙ με τους ΑΝΕΛ και τη Χ.Α. της ακροδεξιάς γραμμής και με υπόσχεση την άμεση δημοκρατία και κυριαρχία των πολιτών ήταν ενδεχομένως μια συμβολική ιεροσυλία μεγαλύτερη και από την επαναστατική ασυμβίβαστη επιχειρηματολογία του έλληνα ΥΠΟΙΚ.

Είναι περισσότερο από σαφές ότι σε μια χώρα που όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες δικαιούνται το ίδιο ΑΤΜωτικό ποσό των 60 ευρώ, οι ταξικές διαφορές είναι πλέον παρελθόν, αφού όλοι ανεξαρτήτως μπαίνουν στην ίδια τραπεζική πίστα, σε έναν αχαρτογράφητο κοινωνικό ιστό που επαναποσδιορίζεται, αφήνοντας στο τέλος της μέρας τους πάντες στο κενό. 

Σε ένα παράλληλο ψηφιακό σύμπαν παράλληλου ψηφιακού νομίσματος το ΙΟU (Ι oweyou), που αποτέλεσε την ευφάνταστη πρόταση του τ. ΥΠΟΙΚ, το WOW (γουάου) αντικαταστάθηκε σε δευτερόλεπτα από άλλο ηχητικό σήμα ΙΟU (ίου στα ελληνικά), που στα αγγλικά ισοδυναμεί με επιφώνημα αηδίας στη γλώσσα των νέων και αποτέλεσε και το σήμα εξόδου του αντιφατικού κ. Βαρουφάκη από την κυβέρνηση. 

Ο αστικός μύθος θέλει τη φανέλλα του κ. Βαρουφάκη να κρεμιέται στο Ευρωκοινοβούλιο, όπως όλων των μεγάλων παικτών.

Στο σημειολογικό ντόμινο που σηματοδοτεί το τέλος εποχής, για μια Ελλάδα που άλλαξε σε μια βδομάδα, ζώντας μια επιχειρούμενη οδυνηρή ενηλικίωση και επαναπροσδιορισμό πολιτικής και γεωπολιτικής ταυτότητας, σειρά είχε η παραίτηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά.

Η αντικατάστασή του από τον τ. Πρόεδρο της Βουλής κ. Μεϊμαράκη ίσως δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός, με δεδομένο ότι η ομόλογή του και συμβολικό πρόσωπο πλέον στον αστικό μύθο της αριστεράς αποτελεί σαν αντίπαλο δέος η κ. Κωσταντοπούλου, που ενίοτε επιχειρεί και χρέη πλέον του θεσμικού ρόλου της, ενεργώντας σαν ιδεολογική αρχηγός της παράταξής της .

Χαρακτηριστικός της αλλαγής φρουράς του αρχαίου με τη νέα τάξη πραγμάτων είναι και ο αστικός μύθος που κυκλοφορεί από χθες, ότι προκειμένου να παραιτηθεί ο κ. Σαμαράς ζήτησε τη διαβεβαίωση ότι θα ταφεί στην Αμφίπολη, μαζί με το παρελθόν της συντηρητικής Ελλάδας ...

Γεγονός πάντως είναι, ότι η επονομαζόμενη πολιτική«νέα μεταπολίτευση», που επιχειρεί με απόλυτο είναι η αλήθεια τρόπο και όρουςΝΑΙ-ΟΧΙ να επανεκκινήσει τη χώρα και το απαξιωμένο πολιτικό σύστημα, τη βγάζειπαράλληλα «από την πρίζα» των Ευρωπαϊκών θεσμών και του Ευρωπαϊκού τραπεζικούσυστήματος, επαναφέροντας σαν αποτέλεσμα συμβολισμούς άλλων δεκαετιών, κάνονταςτη χώρα να μοιάζει με ασπρόμαυρη ταινία του ’50. 

Προσφέροντας μια αποτύπωση αυτής της καθημερινότητας, στα socialmedia κυκλοφορούν ήδη και νέα πρωτόκολλα ψηφιακού φλερτ, όπως «έχω και όσπρια. Πάμε μια βόλτα;», κατά το «έχω και κότερο» άλλης δεκαετίας...

Το αμιγές κωδικό πολιτικό αποτέλεσμα: παρά τους συνεχείς συμβολισμούς προσέγγισης των προς Ανατολάς γεωπολιτικών συμμάχων, επιχειρώντας να ορίσει το πολιτικό και γεωπολιτικό της στίγμα, τη Δευτέρα το πρωί, η κυβέρνηση δέχθηκε τα συγχαρητήρια των κυβερνήσεων της Αργεντινής, της Βολιβίας και της Κούβας. 

Και παρότι πολλοί πολιτικοί αναλυτές σκίζουν τα πτυχία τους μπροστά στην ανεπάρκεια των μέτρων ανάλυσης, σαν πολίτης του κόσμου για ένα πράγμα αιφνιδιάζομαι. Τα Ισπανικά δεν ανήκουν στις πέντε γλώσσες που διδάχθηκα στη διάρκεια των σπουδών μου στις Διεθνείς Σχέσεις...

                                                      ΔΡ. ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΡΙΝΙΑ

                      Πολιτικός Αναλυτής-Λέκτορας Διεθνών Σχέσεων Παν/ιου Στρασβούργου-Cityu

                                                        www.despinaprinia.com

                                                           ΠΗΓΗ:presscode.gr