«Τα άκρα των άκρων» & ο ΙΟΥΔΑΙΟποιημένος SAM

Ακρως επικίνδυνη για τη Δημοκρατία και την ομαλή λειτουργία των θεσμών είναι η θέση του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά για τη θεωρία των δύο άκρων, την οποία ουσιαστικά υιοθέτησε με τη χτεσινή του ομιλία στη Ν.Δ. Και μάλιστα στην πιο ακραία, τη χειρότερη μορφή της, αφού σκόπιμα, μετά τη νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, μιλά ευθέως για τις Σκουριές και τη Μαρφίν.

Με τον τρόπο που μίλησε ο πρωθυπουργός αποδέχεται πλήρως στο ζήτημα αυτό το σκεπτικό των φανερών και μυστικών φίλων και συμβούλων του.
 Οι υπερβολές του Χρ. Λαζαρίδη, οι ακρότητες του Φ. Κρανιδιώτη και οι θεσμικές ακροβασίες του Τ. Μπαλτάκου γίνονται πλέον επίσημος θεσμικός λόγος.

Η προσπάθεια του πρωθυπουργού να εμφανισθεί ως εγγυητής της ομαλότητας και ως υπέρμαχος της εφαρμογής του «νόμου και της τάξης» πέφτει στο κενό. Ο αδικαιολόγητος συμψηφισμός παντελώς ανόμοιων γεγονότων και η απόπειρα να εξομοιωθούν καταστάσεις και υποθέσεις βλάπτουν τελικά την όποια αξιοπιστία εκείνων που τις επιχειρούν.
Και γίνεται τελικά μπούμερανγκ για τους θιασώτες της μηδενικής ανοχής στην πολιτική ζωή.

Ολοι όσοι επιδιώκουν να ενοχοποιήσουν και να τιμωρήσουν, με πρόφαση τους νεοναζί, την κινηματική δράση και αντίδραση στη μνημονιακή εξαθλίωση του ελληνικού λαού, υπονομεύουν τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών. 

Μέσα από την απαράδεκτη γενίκευση και αοριστία επιδιώκεται η ποινικοποίηση όλων των μαζικών κοινωνικών αγώνων. Είναι μια σαφής προειδοποίηση προς όσους αντιστέκονται.

Τι σχέση μπορεί να έχει η βίαιη, εγκληματική δράσημιας ναζιστικής συμμορίας, που δρούσε υπό την ανοχή εκτεταμένων θυλάκων μέσαστην Αστυνομία, με τους μαζικούς αγώνες αντίστασης και αλληλεγγύης;

 Με ποια άνεση ο πρωθυπουργός της χώρας μπορεί να συνδέει την ποινική δίωξη των νεοναζί με τον αγώνα των κατοίκων στις Σκουριές, βάζοντας σ' ένα τσουβάλι τους πολίτες μιας ολόκληρης περιοχής που αντιστέκονται (και πολύ καλά κάνουν) σε μια επένδυση που καταστρέφει την περιοχή και τη ζωή τους;

Ποιος διαφωνεί στο να εντοπισθούν και να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη οι δράστες του φονικού εμπρησμού στη Μαρφίν, με εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και όχι με διαδικασίες που θέτουν σε κίνδυνο θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα;

Ολα αυτά δεν είναι παρά δικαιολογίες, ένα κακοστημένο σχέδιο να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη από τα βάρη της κρίσης. 
Αλλά βλάπτουν σοβαρά την εύθραυστη Δημοκρατία μας. Κι αυτό είναι το επικίνδυνο.