Το οριστικό - κατά Γ. Πανούση - τέλος των μύθων της Αριστεράς!

    Είναι ο σατανάς που δεν σ' αφήνει να δεις την αμαρτία!!!

        Κ.Γιαμπουράνη, Η Δημοκρατία με το μάτι του Λυγκέα

Οι μύθοι ως προς τις μαγικές λύσεις που κατέχει λόγω ιδεολογίας η Αριστερά τελείωσαν.

Η μαγική σκέψη, η μαγική κίνηση, η μαγική ατμόσφαιρα έδωσαν τη θέση τους στις αποσβεστικές προθεσμίες και στις αναλώσιμες υπαρξιακές ταυτότητες και ιδεολογικές γέφυρες με την πραγματικότητα. Από τη Μεγάλη Θεωρία στη διαχείριση του μικρότερου κακού.

Η διαβολοποίηση των άλλων συστημάτων και η αγιοποίηση ενός αριστερού οράματος το οποίο ουδέποτε εφαρμόστηκε για να δούμε την αξία και την αποτελεσματικότητά του οδήγησε μερικούς στο να θέλουν να δικαιώσουν τη λογική της Ιστορίας μέσω μη-λογικών κινήσεων.

Τώρα όμως αυτοί, και όχι οι ένοχοι των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, οφείλουν να απαντήσουν στα κρίσιμα ερωτήματα:

►Ο αγώνας κατά των «κεκτημένων» δεν περιλαμβάνει και τα απόνερα του μικροαστικού αριστερισμού, την κουλτούρα των διασπάσεων, την επικίνδυνη ασάφεια των αφηγημάτων;

►Η μη-νομιμόφρων Κυβερνώσα Αριστερά ποιό νόμο ακριβώς σέβεται και εφαρμόζει;

 Οι θεσμοί ή οι έξαλλοι ακραίοι των Επιτροπών Αγώνων θα καθορίζουν το δίκαιο και το νόμιμο; Κάθε νόμος θα υπαγορεύεται και από διαφορετική «επαναστατική» ομάδα που θα καθοδηγεί το Κράτος και τον αρμόδιο Υπουργό;

►Η απατηλή γοητεία της αντίστασης κατά της διεθνούς ή ευρωπαϊκής συνωμοσίας, οι οποίες θέλουν να καταλύσουν την ελληνική δημοκρατία, δεν πρέπει να έχει ως προαπαιτούμενο ότι αυτή η χώρα δεν είναι απομονωμένη κι ακυβέρνητη, άρα δεν είναι εύκολη λεία στα χέρια οποιουδήποτε (έλληνα ή ξένου), όποιο χρώμα κι αν έχει η Κυβέρνηση;

►Η κατάκτηση της εξουσίας σ'ένα παγκοσμιοποιημένο τοπίο θα γίνει χωρίς συμβιβασμούς, με εξάπαξ κατάλυση του αντιδραστικού Κράτους, δίχως κοινωνικό συμβόλαιο;

►Η μεταφυσική φαντασίωση της παγκόσμιας αλλαγής, μέσω της ελληνικής Αριστεράς, ποιά στιγμή καθίσταται «θανατηφόρα»;

Τα παραπάνω ερωτήματα δεν θ'απαντηθούν στα debates, αλλά οφείλουμε να τα θέτουμε καθημερινά σε όλους.

Η οιονεί-προτεσταντική εκδοχή της ανώτερης ηθικής φύσης της Αριστεράς (και των αριστερών;) μπορεί να μην είναι για τους «γνήσιους» συμβατή με την ακύρωση και τη διάψευση όμως το πολιτικό καταφύγιο της ήττας δεν μπορεί να έχει χαρακτηριστικά Ύβρεως, Αλαζονείας ή Πολεμικών Ιαχών. 
Πρέπει η Νέα Αριστερά της Εθνικής Διακυβέρνησης να συνειδητοποιήσει τους κινδύνους που απορρέουν από τα απονενοημένα διαβήματα των πρώην συντρόφων. Διαχωριστική γραμμή εδώ και τώρα.
Υ.Γ. Προσοχή: Από τα πολιτικά κωμειδύλλια στη νεθνική τραγωδία μία ψήφος δρόμος.

                                                                               ΠΗΓΗ:www.huffingtonpost.gr