ΕΥΡΩ ή ΑΛΛΟ

                                      ΜΝΗΜΟΝΙΟ ή ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

της Σταυρούλας  Πουλοπούλου

...Η επιλογή ή όχι του ευρώ δεν καθίσταται αναγκαία ή μη, επειδή κάναμε την μία ή την άλλη πολιτική εκτίμηση. Η επιλογή της Ελλάδας να ενταχθεί το 2000 στο ευρώ, ήταν καθαρά πολιτική επιλογή οικονομικής κατεύθυνσης. 

Η εγκατάλειψη της δραχμής το 2000 έδειχνε συγκεκριμένη πολιτική στόχευση για το τι οικονομικό μοντέλο επιλέξαμε.

Το θέμα είναι, ότι οι περισσότεροι από μας ήταν στραμμένοι στην Ε.Ε επειδή ήθελαν

 να αποτινάξουν με μιας την επαρχιώτικη μιζέρια της ολίγον έως πολύ ανατολίτικης πολιτικής και κοινωνικής μας υποκουλτούρας και βρήκαν την ρήση του ευρωκαραμανλισμού «ανήκομεν εις την δύση» πολύ κατάλληλη και βολική.

Το «ανήκομεν εις την δύση» και τέλος πάντων το «ανήκομεν», έχει να κάνει με πολιτικές ένταξης και διαχείρισης κατά το δοκούν της συγκεκριμένης επιλογής.

Και η επιλογή στις μέρες μας είναι το μνημόνιο και όχι τα μεσογειακά προγράμματα - αυτά ήταν ο Δούρειος Ίππος των Bορείων - επειδή στο πρόγραμμα  της ενοποίησης εξ αρχής η ενοποίησης των οικονομικών δομών ήταν στις διεκδικήσεις που απλώς έθεταν οι νότιοι και εξ αυτών υλοποιούταν όσες στόχευαν, απλώς στη οικονομική διάλυση της ήδη υπάρχουσας οικονομικής δομής των χωρών του νότου.

Στις μέρες μας βιώνουμε την υλοποίηση της οικονομικής στόχευσης των Βορείων, η οποία επιτεύχθηκε με την εδραίωση των μηδενικών ταχυτήτων ανάπτυξης από μέρους των νοτίων και την παγίωση της ισχύος των Bορείων.

Ο στόχος επετεύχθη, όπως εξ αρχής σχεδιάστηκε και τώρα υλοποιείται.

Στις μέρες μας με την μορφή μνημονίων, ενοχών και λοιπών εργαλείων απολαμβάνουμε τα αγαθά των πολιτικών μας επιλογών.

Το θέμα είναι ότι ο κάθε ένας από μας, μέσος, επιφανής κλπ, πλην εκείνων που δεν εντάχθηκαν στο ενοχικό πρότυπο της προηγούμενης 20ετίας ή εκείνων που πετάχτηκαν σαν σκουπίδια από τις λειτουργίες του συστήματος στις μέρες μας  ,δεν έχει συνειδητοποιήσει που ακριβώς βρίσκεται, επειδή θεωρεί σύμφωνα με τα ιδεολογήματα που όλα αυτά τα χρόνια έχει αναπτύξει, ότι είναι σε θέση να διαχειριστεί   πολιτικοοικονομικά αυτή την χώρα χωρίς κόστος ,με μια βελούδινη επανάσταση ίσως.

Γιαυτό και δεν ξεσηκώνετε και δεν διεκδικεί, γιατί περιμένει την λύση από κάποιους που θα ξετυλίξουν τον κόμπο που του ΄χουν περάσει.

Η θηλιά ολοένα σφίγγει, ήλθε ο καιρός πριν είναι πολύ αργά να βγάλει το σκοινί.

Αυτό βέβαια δεν εξασφαλίζει από μόνο του τίποτα, γιατί οι δήμιοι βρίσκονται εκεί και έχουν και ξιφολόγχες.

Πως λοιπόν ένας μικρός και χρεοκοπημένος λαός θα κατορθώσει να επιβιώσει και να ανακάμψει;

Είναι καθαρά θέμα πολιτικών επιλογών

Εκτός και αν περιμένουμε να αλλάξει το σκέπτεσθαι του μέσου βόρειου Ευρωπαίου να κάνει επιλογές πλήρους πολιτικής και οικονομικής ενοποίηση της Ε.Ε ή αν οι αντιπαλότητες μεταξύ τους είναι τόσο ισχυρές έτσι ώστε να αποβούν μοιραία υπερ μας.

Επειδή αυτά περισσότερο ευχολόγια μου φαίνονται, ίσως είναι μονόδρομος η ρήξη με το οικονομικό μοντέλο που μας επιβλήθηκε μετά την 7ετία και η δημιουργία εξ αρχής μιας πολιτικοοικονομικής οντότητας με αναφορά καθαρά στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του τόπου αυτού και όσων ζουν σ αυτόν.

Το θέμα του νομίσματος θα μπορούσαμε να το δούμε ως δικό μας χρηματοοικονομικό εργαλείο και όχι ως εργαλείο οικονομικής διαχείρισής των χρηματιστών  του ΔΝΤ, και των ισχυρών εταίρων μας.

Η δημιουργία ενός νομίσματος με σταθερή βάση αξιών των πλούτο αυτής της χώρας, ίσως είναι η λύση στο πρόβλημα.

Το μεγάλο ατού της Ε.Ε ήταν η διασφάλιση των συνόρων εξ ανατολών, μόνο που ζοφερή σημερινή πραγματικότητα δεν συνηγορεί πλέον υπερ της Ε.Ε

Εξ άλλου η σκακιέρα δείχνει ότι πάντα οι Ευρωπαίοι ήταν Τουρκoλάγνοι λόγω των αποκλειστικά δικών τους συμφερόντων.

Ανεξαρτησία λοιπόν, ανεξαρτησία πολιτική, οικονομική, σύμμαχοι είμαστε με οποίον εξυπηρετεί και ισχυροποιεί τις επιλογές μας.

 Εξ άλλου  ζούμε σε μια παγκόσμια κοινωνία με τρείς αντιμαχόμενες αυτοκρατορίες... 

Όποιος νομίζει ότι αν ανήκει σε μια από τις τρεις και  ως προτεκτοράτο θα έχει κάποια ωφέλεια νομίζω πλανάται...

Ας κοιτάξουμε την χώρα μας μέσα στο παγκόσμιο περιβάλλον και όχι κάτω από το πρίσμα των δήθεν εταίρων μας, που μάλλον για εταίρα μας βλέπουν και μας έβλεπαν ανέκαθεν.

Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και η μετάβαση δεν γίνεται από το χθες στο σήμερα αυτομάτως.

Την αύριο λοιπόν δεν μπορεί και δεν γίνεται να έχουμε το ΑΛΛΟ νόμισμα.

Επειδή  η πολιτική μας θα διαμορφώσει την χρηματοοικονομική λειτουργία

Επειδή η καθιέρωση των πολιτικών μας επιλογών στην προκειμένη, έχει να κάνει με την εγκαθίδρυση και την δημιουργία  των νέων μακροοικονομικών δομών του σοσιαλισμού καθώς  και την δημιουργία των μικροοικονομικών λειτουργιών των μεταβατικών σταδίων  για  κάθε σχεδιαζόμενο οικονομικό περιβάλλον.

Είναι λοιπόν αναπόφευκτο το δικό μας οικονομικό μοντέλο να λειτουργήσει και με το δικό του νόμισμα, εκτός και αν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας εναρμόνιζαν την πολιτική τους και μετασχημάτιζαν τις Ευρωπαϊκές δομές  στο σύνολό τους ,κάτι για το οποίο θα είμαστε εξαιρετικά υπερήφανοι.

Εκείνο που έχει σημασία είναι  να ξεκαθαρίσουμε τον στρατηγικό μας στόχο  για την εφαρμογή της σοσιαλιστικής μεταρρύθμισης με δημοκρατία και ελευθερία που ίσως να αποτελέσει το εγχείρημα του 21ου αιώνα  και να συμβεί σε αυτήν εδώ την χώρα αρκεί να το θελήσουμε όλοι εμείς.

Επομένως νομίζω επί του παρόντος μόνο τον αντίπαλο ωφελεί η συζήτηση ευρώ ή δραχμή και λοιπά.

Το θέμα είναι να μην χαθεί η  ευκαιρία για την μεταστροφή, οι μέθοδοι και οι τακτικές τους είναι καλά σχεδιασμένες. Όποιος βλέπει το δένδρο χάνει το δάσος, το θέμα να είσαι στη σωστή απόσταση και να διαχειρίζεσαι και τα δύο θέματα εξ ίσου καλά.