Οι ανακόλουθες λογικές της κατάρρευσης ...

 Ο λόγος για τις αντιθέσεις των καθεστηκυίων  θέσεων, του μπλοκ των υποτιθέμενων εκσυγχρονιστών, του καταρρέοντος συστήματος μας.

Ιδού  λοιπόν η χιλιοειπωμένη εκδοχή της ιδιωτικοποίησης της Δημόσιας περιουσίας και των κοινωνικών αγαθών που έχει πλέον γίνει  στις μέρες μας μόνιμη επωδός των δήθεν νεόκοπων σωτήρων  μας.

Ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας περιουσίας, από κεφαλαιούχους που αντί να παράξουν πλούτο, έρχονται εντελώς ανορθόδοξα αλλά και αντιεπιστημονικά, να αλώσουν τις υποδομές και τον πλούτο αυτής της χώρας.

Ποιος είναι αυτός ο κεφαλαιούχος που στοχεύει να εκμεταλλευτεί ήδη υπάρχουσες κοινωνικές υποδομές, αντί να δημιουργήσει πλούτο και κεφάλαιο, όπως στοιχειωδώς οφείλει ως καπιταλιστής;

Μήπως αυτοί οι επίδοξοι επενδυτές, δεν στοχεύουν στην ανάπτυξη των δομών & την παραγωγή κεφαλαιουχικών αξιών, αλλά ως φαίνεται στην διάχυση της στρέβλωσης του εκσυχρονισμού, σε υποδομές που έχουν παραμείνει μέχρι στιγμής εκτός του πεδίου διαχείρισης τους;

Γιατί  θα πρέπει  τα κοινοτικά προγράμματα για την ανάπτυξη να τα διαχειρίζονται εταιρείες ή ξένοι φερόμενοι ως επενδυτές  με θολή αφετηρία και άγνωστες δραστηριότητες;

Ποιοι θα εγγυηθούν για την ευταξία της οικονομικής διαχείρισης  στους φερόμενους ως επενδυτές;

Ποιο σύστημα ελέγχου και με τι εργαλεία θα ανταποδώσει στην κοινωνία την εκχώρηση των κοινωνικών υποδομών;

Αν δε  λογίσουμε την μέχρι σήμερα πρακτική των εκχωρήσεων - ιδιωτικοποιήσεων τα οφέλη για την Ελληνική κοινωνία   όχι μόνον δεν έχουν διαφανεί,αλλά δεν υπάρχει καν υπόβαθρο ανταποδοτικού οφέλους, αντίθετα χρόνια τώρα απομυζούν το δημόσιο χρήμα, μέσα από συμπράξεις με αναχρονιστικές λογικές και δράσεις καθώς  οι αναπτυξιακές επιλογές τους δεν απευθύνονται στην στήριξη και εκσυχρονισμό της δικής μας οικονομίας.

Επειδή  το μοντέλο των ιδιωτικοποιήσεων των νεοφιλελεύθερων εκσυγχρονιστών, δεν βασίζεται σε εξορθολογισμένες δομές και εύτακτη διαχείριση , είναι άναρχο με βασική του δομή τα ασύμμετρα δομημένα περιβάλλοντα , είναι μαθηματικά βέβαιο, ότι η  επιλογή τους για να ασχοληθούν με την ελληνική οικονομία, τους καθιστά ύποπτους  για το μέγα έγκλημα της ολοκληρωτικής διάλυσης των δομών της χώρας , έτσι ώστε η ενδεχόμενη ολοκληρωτική κατάρρευση, να απλωθεί σε όλο το φάσμα των υποδομών και αυτοί που είναι υπεύθυνοι και υπόλογοι, αφ ενός να ελέγχουν τα πάντα, ας ετέρου να έχουν τις λιγότερε απώλειες.

Στην περίπτωση αυτή μέγιστος εχθρός όποιος δρα καταλυτικά στα ενορχηστρωμένα σχέδια τους, είτε απλά αντιδρώντας, είτε μεθοδεύοντας την δημιουργία οικονομικών δομών ανάπτυξης, έξω και πέρα από ότι μέχρι τώρα άμεσα μπορούν να διαλύσουν ή να ελέγξουν. 

Ευπραξία στην εποχή μας είναι η δράση της συμμετοχικής επιχειρηματικότητας μέσω της ευρηματικής τεχνολογίας και  του εξορθολογισμού.

Αντίποδας στο μοντέλο της ολικής κατάρρευσης είναι η δημιουργία εύτακτου και  συμμετοχικά ελεγχόμενου περιβάλλοντος.

Επειδή τίποτα δεν είναι αβέβαιο στην οικονομία, παρά μόνο όταν λειτουργεί μέσω παιγνίων και παραμορφώσεων (φούσκες),είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η συμμετοχικά ελεγχόμενη εύτακτη  και καινοτόμα ανάπτυξη είναι το μέλλον αυτής της χώρας.

Επειδή  οι οικονομική διαχείριση, χωρίς προηγούμενη εμπειρία είναι για τους περισσότερους ένα τόλμημα και προφανώς φαντάζει ως ουτοπία,ή επειδή ίσως έχουν αφεθεί στο να προαποφασίζουν άλλοι ειδήμονες(!!!) για την ζωή τους, η συμμετοχή στην δημιουργία οικονομικών δομών που θα δημιουργήσουν το αναπτυξιακό εποικοδόμημα  και το αναλογικό μοίρασμα της πίτας, είναι η υποχρέωση  απέναντι  στους ίδιους και τις επόμενες γενιές.

Η ανάπτυξη είναι υποχρέωση αυτών που απέδειξαν με την στάση τους όλα αυτά τα χρόνια  της συμμετοχικής διαπλοκής ,ότι παρέμειναν δίκαιοι και ίσοι σ όλες τους τις πράξεις, αντίθετα με τους ντόπιους ή ξενόφερτους νεοφιλελεύθερους κεφαλαιούχους ,που όσο χρυσοποίκιλτοι και αν είναι δεν μας αφορούν και δεν έχουν θέση  στην αναπτυξιακή τροχιά αυτής της χώρας, γιατί η γη και το ύδωρ δεν παραδίδονται.

                                          ΒΟΥΛΑ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ - ΝΤΟΥΚΑΚΗ